SB Water Well

Nog een stukje over de weg vanwege het brandgebied en dan el malpais natuurgebied in. Het kronkelt wat door een grasachtig gebied, het pad is niet altijd even duidelijk maar ik kan de cairns prima volgen.

Het gras maakt plaats voor lava gesteente en niet zo’n beetje ook. Het is vooral klein en oneven spul dat perfect onder je voet door rolt. Fijn hoor, met één zwakke en één pijnlijke voet. Gisteren was ik nog gelukkig met de zandweg eromheen, nu is het blijkbaar toch tijd om door de lava velden heen te ploeteren. Het is dat het maar iets van 15km is 😳. Wat wel spectaculair is dat het een lavatunnel volgt en dat er verspreid in de omgeving enorme grotten zijn.

Een probleem met dit terrein is dat het mijn wandeltempo halveert. Helaas betekent dat niet dat mijn benodigde hoeveelheid water ook halveert. Dus ook water is nu op rantsoen, ik moet nog een heel eind voordat ik weer water kan vinden.

Na een tijdje beginnen de lavavelden te veranderen, in plaats van klein vervelend gesteente zijn het nu grote platen waarop het lopen een stuk makkelijker is. Het navigeren is niet veranderd, het is nog steeds zoeken naar de cairns. En een stapel stenen zoeken in een omgeving met enkel stenen, wat bomen en cactussen is niet altijd heel een makkelijke opgave. Maar omdat het makkelijker loopt begin ik er wel de lol van in te zien. Ik word nog af en toe verrast door een cactus, die mijn schoenen, sokken en voeten weten te penetreren. Ik ben een keer of tien moeten stoppen om de naalden eruit te halen, met als hoogtepunt één die bijna een halve cm in mijn voet zat geprikt, ja auw.

Als ik het lavaveld achter me laat kom ik bij een geasfalteerde weg. Ik kijk aan de overkant waar het pad verder gaat, maar ik kan er niets uit opmaken. Ik pak mijn telefoon er maar bij en ik ben met stomheid geslagen. Vanaf hier volgen we de weg helemaal tot Grants, niet een klein stukje, nee de hele 35km!

Ik snap het niet, met frisse tegenzin loop ik toch maar verder. Ik zie een boom die een mooie schaduw gooit een stukje van de weg af. Ik zet mijn tas neer en plof neer in het droge, harde gras, ik staar een tijdje in het luchtledige. Wie verzint dit in godsnaam…?!

Ik heb enige nodig om bij te komen, dit zag ik niet aan komen. Nou goed, ik zal het toch moeten lopen. Over 10km is een rangerstation met water, dat is prioriteit nummer één. Ik heb iets meer dan een halve liter voor dit stuk.

Eerlijk is eerlijk, er is wel wat te zien op dit stuk weg. Het is net vijf uur geweest als ik bij het rangerstation aankom, hij is gesloten omdat de watertoevoer onderbroken is. Gelukkig staan er wat jerrycans met water voor de dorstige wandelaars. Ik vraag me af of ik ergens kan kamperen tussen hier en Grants, ik heb er een hard hoofd in aangezien dat ergens langs de harde weg moet zijn en tot nu toe is het afgezet met een hek aan beide kanten van de weg. Geen idee of ze het op prijs stellen, maar aangezien er niemand bij het station is besluit ik om hier te cowboy campen onder een overdekte picknicktafel. Mijn voeten kunnen ook wel wat rust gebruiken na het zware terrein van vandaag, ik merkte sinds ik op de weg loop, dat mijn linkervoet nu dezelfde blaar aan het maken ben dan op mijn rechter. Morgen maar intapen.

26km naar Grants, dat moet dan morgenochtend, ik moet er voor 12:00 zijn vanwege mijn schoenen. Wekkertje zetten.

👋👋Read more