United States Standale

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
  • Day 7

    It’s Raining Tamales

    August 6, 2024 in the United States ⋅ 🌙 21 °C

    Voordeel van een woning in een kelder/onder de grond is dat het lekker koel is. Nadeel is dat je geen idee hebt wat het weer buiten is. Dus toen we vanmorgen de trap op liepen en de garagedeur openden, was het een grote verrassing: koud en regen. Dus de keuze was…museum of shoppingmall. Het werd de shoppingmall.

    Ongeveer 10 kilometer rijden en we zijn bij een enorme mall met honderden winkels, meest ketens. En in de mall lopen honderden mensen, schreeuwen kinderen, rijden peuters in kleine bestuurbare autootjes, zitten ouderen in de foodcourt te prikken op hun plastic bord met instant Chinees. In de vrije ruimte tussen de winkels staan stalletjes met onzinproducten, telefoonabonnementen, massagestoelen, suikerspinverkopers en ijstappers. Niet echt een inspirerende omgeving, maar nu kunnen we de kledingkast van Robbie een beetje aanvullen.

    Als de regen langzaam stopt rijden we een paar kilometer oostwaarts naar de wijk Easttown. Easttown is een beetje de liberale, creatieve, vrijgevochten wijk van Grand Rapids. Op de kruising van 5 wegen midden in de wijk staat een block oude karakteristieke pandjes waar alle sociale activiteiten van de wijk plaatsvinden. Winkels, bierbrouwer, Salvation Army, restaurants, buurthuisje, kerkje, hotdogtent, kroeg. Wij stoppen bij het meest gezellige pandje. Een kale witbetegelde ruimte, kerstballen boven de balie, slechte zelfgemaakte foto's op canvas van eten, twee grote lege metalen warmhoudwagens voor voedsel tegen de muur, een blauwe grote jerrycan waar je je eigen water kunt tappen, een metalen koffiecontainer waar je je eigen koffie kunt tappen, twee grote bruine vuilnisbakken met daarop afwas van vorige bezoekers gestapeld, 10 formica tafeltjes met houten stoeltjes. Achter het balietje aan het einde van de zaak staat de kleine "Tamales Mary" bestellingen via de telefoon op te nemen. Boven haar branden de rode, gele en groene lampjes in de vorm van Mexicaanse pepertjes. Ook nog van de kerst, net als het kerstboompje van rode pepers op de koelkast. "Sfeervol zaakje hoor" sneert Robbie. Maar we komen hier voor de tamales (gestoomde maïsmeel met vulling). Een van de lekkerste Tex-Mex snacks van Amerika. En ze zijn goed. Mooi op een wit plat bord gekwakt, 3 plastic cupjes pepersaus erbij, smullen maar. Naast het ongezellige tamales-restaurantje staat een gebouwtje van een Caribisch restaurant, gemaakt van hout en ontworpen door een architect die net een blowtje op had (denk ik). Prachtig is het, maar de tegenstelling kan bijna niet groter. Pal ertegenover is een pannenkoekenrestaurant in de vorm van een Nederlandse molen, alleen zijn de wieken iets te heet gewassen…beetje uit verhouding. 

    De zon is weer gaan schijnen. We sjouwen nog wat door downtown, Robbie laat haar nagels doen in een salon, we drinken een kop koffie en bezoeken de Downtown Market.

    We eindigen de avond met bier. Dat moet wel haast hier. Want Grand Rapids bezit maar liefst 40 brouwerijen en is daarmee het dichtst "bebierde" gebied van Amerika (meeste brouwerijen per hoofd van de bevolking). Je kunt zelfs een gratis bier-t-shirt verdienen als je op 1 dag op de fiets minimaal 8 brouwerijen bezoekt en een biertje nuttigt. Weet niet of dat de verkeersveiligheid echt bevordert (maar gelukkig is Grand Rapids ruim voorzien van fietspaden). Wij bezoeken, geheel willekeurig, Greyline Brewing Company. In de proefkamer kun je gelijk de nodige snacks bestellen. Na de bier, een enorme pretzel met gesmolten kaas, tortillachips met kaas en ge-BBQ-d vlees en 6 gevulde halve eieren gaan we huiswaarts. Moet me inhouden want ik moet nog rijden en Erica mag hier niet meer rijden omdat haar rijbewijs (ook) gestolen is. Dus we nemen er nog ééntje in onze frisse kelder.​​​​​​​​​
    Read more

  • Day 6

    Soulfood

    August 5, 2024 in the United States ⋅ ☁️ 22 °C

    We rijden weg uit Detroit. T’is nog rustig in de stad.

    De eerste stop is Ann Arbor, de thuisbasis van de Universiteit van Michigan. Gezellige stadje, veel cafe’s, vrolijke plantenbakken, murals, boekwinkeltjes en straatversieringen. Zoals het een echte studentstad betaamt. Bij het Stray Hen Café, nemen we ons ontbijt. Bagel met ei en een Yoghurtje met zaden en noten….nou ja yoghurtje….zoals het in Amerika hoort is zelfs het gezonde deel van je eten buitenmaats. Een enorm bord vol yoghurt en nog veel meer zaden en noten. Ik denk dat de vogeltjes morgen aan de rand van m’n toilet zitten om de zaden er uit te pikken….over de toilet straks meer. Het regent pijpenstelen, dus het slenteren door de stad wat ingekort en we gaan verder met de auto.

    Omdat er op de snelweg (met dank aan Joe) nogal gebouwd wordt, gaan we van de snelweg af via b-wegen naar de volgende tussenstop, Lansing. Ook hier zit een universiteit, maar dan voor de wat minder gefortuneerden. Dat is in het dorp goed te zien. Ziet er gelijk veel minder uit. Het Soup Spoon Café zou de beste plek zijn voor een lunch. Een typisch Amerikaanse setting. Iets te oude stoelen en tafel, veel volk, systeemplafond waaruit stukken missen,versleten tapijt, veel frutsels aan de muur die er in de loop van de tijd zijn neergehangen en nooit meer zijn weggehaald. Erica bestelt een kop kippensoep, Robbie chocolade pancakes en ik vraag een Johnny Cake met zalm. Johnny cake is een Caribische versie van de Amerikaanse pancake maar dan met maïsmeel en Jalapeño-pepers. Meestal passen de pannenkoekjes qua grote net op een koffieschoteltje. Maar niet in bij het Soup Spoon cafe….deze paste maar net op m’n bord. En welk vlees ik er bij wilde……worst, spek, ham…..bij een maispannenkoekje met zalm….

    We blijven B-wegen rijden en de weg voert ons door een glooiend landschap met bossen, weides en maisvelden. Veel mooie boerderijen, soms een wat ouder exemplaar, Trump bordjes in het gazon, weinig verkeer. Heerlijk rijden. Cruisecontrol op 70 km per uur.

    Als we Grand Rapids binnenrijden veranderen in ieder geval de bordje in de tuin, nu is het toch veel “Harris for President”.

    We rijden een bungalowwijkje vol groen in, daar zit onze B&B. Deze B&B heeft een eigenaar die zijn bungalow totaal onderkelderd heeft en daar een vakantiewoning in gemaakt. Dus ramen zijn er niet, maar wel een luxe keuken, grote slaapkamer, openhaard en…..toilet met potverlichting, automatisch doorspoelen, billenfontein en…..verwarmde bril. In de categorie meest onzinnige uitvinding ooit nomineer ik:  de verwarmde toiletbril.

    We gaan de stad in en eten smakelijk Southern food bij Tupelo Honey. Een wafel gevuld met macaroni en kaas, daarop een gefrituurde kip met een hete chiliolie erover. Klinkt rampzalig, is echt heel lekker.

    Het hele centrum is vergeven van de gebouwen die verwijzen naar de familie de Vos. Dat moet haast wel Nederlandse roots hebben. En dat is ook zo. Richard DeVos (Nederlandse ouders) vergaarde zijn fortuin door de oprichting en het succes van Amway, een multilevel marketingbedrijf (pyramideverkoop) dat hij in 1959 samen met zijn jeugdvriend Jay Van Andel oprichtte. Hij verkoopt biologisch afbreekbaar schoonmaakmiddel en groeide uit tot een multinational die een breed scala aan producten verkoopt, van huishoudelijke artikelen tot voedingssupplementen. Amway's bedrijfsmodel, waarbij zzp-verkopers producten verkopen en nieuwe verkopers werven, bleek zeer winstgevend maar ook controversieel. DeVos breidde Amway uit naar meer dan 100 landen, wat het bedrijf en zijn persoonlijke rijkdom enorm deed groeien. Terloops kocht hij ook nog veel vastgoed en kocht een heel sportteam, het NBA-team Orlando Magic. Hij behoorde tot de 60 rijkste Amerikanen.

    Deze enorme rijkdom stelde DeVos in staat om een grote impact te hebben op Grand Rapids. Er zijn ziekenhuizen, scholen, culturele instellingen door hem betaald (en uiteraard ook naar hem vernoemd). (En als ik me niet vergis is het ook nog familie van onze eigen Jan Ravestein.) Later zou de vrouw van zijn zoon minister van onderwijs worden onder Trump (Betsy deVos).

    Anyway…een klein beetje Nederland en werk op vakantie…..en dan te bedenken dat Borculo hier nog geen 20 kilometer vandaan ligt.
    Read more

  • Day 3

    En route vers le lac Michigan

    August 8, 2019 in the United States ⋅ ⛅ 21 °C

    On était obligé, on est passé par Flint, la ville de Mickaël Moore. Ensuite arrêt à grand rapids pour le repas. Resto spécial Nath. Il a compté : 65 écrans qui diffusent du sport !

  • Day 1

    The Schmeginning

    April 29 in the United States ⋅ 🌬 72 °F

    Arrived at Lyle's house. I met him for the first time a couple days ago and now we will travel to the UP by bike with his friends Joanne and Kyle, whom I have not met. I still don't know how many days exactly but I heard there will be showers

    Maybe the penguins are farther north?

    Anyway I'm excited and nervous that I did not pack enough, but don't tell that to my bike.
    Read more

Join us:

FindPenguins for iOSFindPenguins for Android