Guyana

De tv-serie The Walking Dead (over zombies) hebben we nog nooit gezien, maar het straatbeeld van het centrum van Georgetown zou vast de set kunnen zijn! Sommige mensen zien er meer dood dan levend uit, de huizen zien er niet allemaal heel jofel uit, af en toe wordt er wat vuilnis midden op straat verbrand, er zijn vele open afvoeren (waar je alleen langs loopt met ingehouden adem) en er lopen vermagerde wilde paarden door het centrum de stad. Als hoogtepunt zien we een man in een middenberm staan die zichzelf, jawel, aan het ontdoen is van lichaamseigenvoorplantingssappen. Georgetown dus!

Na een vroege rit vanaf Paramaribo, een ellendig langdurende grensovergang en een hete dodemans rit naar Georgetown, ploffen we neer op het zachte bed. We komt alleen de kamer nog uit om wat te eten (aan de overkant) en keren weer terug om voor de ventilator op bed te gaan liggen

De volgende dag gaan we eerst naar de Surinaamse ambassade, omdat we weer een toeristenkaart moeten kopen om het land weer terug in te mogen. We gaan hierna door naar een tour operator omdat we toch graag iets meer van het land willen zien dan Georgetown. We hadden al begrepen dat de jungle / savanne tours redelijk duur zijn en we hopen hier lokaal een betere deal te krijgen. Op de savanne zijn namelijk de dieren te spotten die wij nog niet gezien hebben (zoals een reuze miereneter en de tapir) en het hele lijstje moet natuurlijk afgevinkt worden! Maar helaas... Robert zal even moeten accepteren dat ditmaal zijn lijst niet volledig compleet is, want het bedrag wat ze voor de tour vragen is, zelfs voor een lastminute tour, schrikbarend hoog. We kunnen geen verjaardag, feestdag of jubileum bedenken die we ditmaal als troef inzetten en besluiten dan ook om deze trip aan ons voorbij laten gaan. Wat we nog wél aan onszelf kunnen voorkopen is een trip naar de Kaieteur waterval. Dit is de nummer 1 bezienswaardigheid van Guyana (ook al hebben we naast ons maar twee andere toeristen gezien tijdens ons gehele verblijf) en de volgende dag vliegen we over kilometers jungle om te eindigen bij deze waterval. De Kaieteur waterval (eigenlijk is het Kaie waterfal want teur betekend waterval) is de hoogte 'single drop' waterval ter wereld. Er zijn hogere watervallen, maar deze vallen in tussenpozen naar beneden, en deze valt dus in één stuk 227 meter naar beneden. We vliegen eerst twee rondjes over de waterval heen wat al een prachtig gezicht is! Na de landing hebben we nog ongeveer twee uur om door het National Park te lopen om dit natuurwonder van dichtbij te zien. We mogen niet te dichtbij komen, want meerdere mensen hebben zelfmoord gepleegd door van de waterval af te springen. Onze lieve taxichauffeur van Georgetown vertelt ons nadat hij ons hierna weer ophaalt, dat hij dat niet zo goed snapt hoe mensen, dat kunnen doen, dat men zo depressief kan zijn. "Je moet gewoon met iemand gaan praten...?". Maar wij kunnen het ons misschien wel voorstellen, als je op de set van The Walking Dead woont, je het niet helemaal ziet zitten.. Wat wij niet snappen is dat je eerst zoveel geld betaalt om er heen te vliegen! Al heb je daarna natuurlijk niets meer aan je geld..

Mensen die we onderweg tegenkomen vragen ons vaak of we nog onder de indruk kunnen raken van natuur. Dit is inderdaad helaas niet altijd meer het geval, maar van deze plek zijn we zeker weten wél van onder de indruk! Het is prachtig om te zien hoe vanuit het niets deze rivier, midden in in de jungle, naar beneden stort om zijn weg te vervolgen door een mooie groene vallei weer terug de jungle in. Ook leuk van deze plek is dat je er hele kleine goudkleurige kikkertjes tegenkomt. Ze zijn niet veel groter dan 1 à 2cm, maar we hebben er toch nog twee kunnen spotten. We zijn blij dat we ook nog iets moois van Guyana hebben kunnen zien want naast deze waterval, een kareoke avond bij de overburen en de meest lieve taxichauffeur die we tot nu toe gehad hebben, trekt Guyana ons niet om terug te keren.

De volgende dag vertrekken we alweer midden in de nacht met de bus naar de grens, waar we nóg langer moeten wachten dan op de heenreis en gesloopt, maar ook iets wat opgelucht, wachten we (alweer) op de bus naar Nieuw Nickerie in Suriname.Read more