Zimbabwe

Om zes uur gaan synchroon de wekkers af in onze tenten. Het is buiten nog donker en koud. We willen om 7:00 vertrekken zodat we om 7:30 bij de border crossing met Zimbabwe zijn. Uiteraard ook hier weer loketten, formuliertjes en bureaucratie maar dit keer met meer humor, vriendelijkheid en betere begeleiding.Terwijl wij met zijn allen voor de loketten staan te wachten, loopt er achter ons, op zijn dooie akkertje, een groot wild zwijn langs. Hij doet er exact 40 seconden over om van Botswana naar Zimbabwe te lopen. Hilarisch. Wij doen er 1,5 uur over en zijn flink wat dollars lichter. Duurste dagtrip ‘ever’💸.

De Victoria Falls heeft zijn wereldfaam te danken aan David Livingstone. Officieel was hij missionaris in Afrika. Daar bleek hij niet zo erg goed in. Hij heeft slechts één persoon weten te bekeren en zelfs dan nog maar tijdelijk. Dus maakte hij een carrière switch en werd ontdekkingsreiziger. Zijn ogen zagen de bekendste Afrikaanse waterval voor het eerst in 1855 en maakte het wereldkundig. De stad bij de watervallen is naar hem vernoemd. Door het recente dictatorschap van Mugabe was er geen toerisme meer mogelijk en veranderde Livingstone in een spookstad. Sinds een paar jaar is er weer toerisme en is de stad weer booming.

Bij aankomst bij het park merk je meteen dat dit dé attractie van het land is. Alles is tot in de puntjes geregeld: grote parkeerplaats, talloze souvenirshop’s en de Zimbabwaanse variant van de Chippendale‘s die hun act opvoeren. Ik moet zeggen: niet slecht🤩.

Als we ergens massale drukte hadden verwacht is het hier wel, maar het valt ons alles mee. Naast ons zijn er ongeveer nog een stuk of 50 bezoekers maar daar houdt het wel mee op. Vanaf de entree heb je nog geen zicht op de watervallen maar je hoort al wel het luide gedonder en ook zie je in de verte al het opspattende water. We zijn benieuwd!

Er is een prachtig groen wandelpad van ongeveer één a twee uur die langs de watervallen en de kloof leidt. En na al een paar meter lopen hebben we zicht op dit natuurgeweld. Onder luid geraas stort de 60 meter hoge muur zich in de smalle Batokakloof omlaag. Stuifwater drijft in dichte sluiers naar boven. In de lokale taal heet de waterval niet voor niets Mosi oa Tunya (rokende donder). Per minuut stort 500 miljoen liter water zich naar beneden. Probeer het je eens voor te stellen.

Doordat we hier zijn na het regenseizoen zien we de waterval in haar volle glorie. We zijn het er met z’n allen over eens; wat is dit indrukwekkend! We blijven foto’s maken. Langs verschillende uitkijkpunten zie je telkens weer een ander stukje van de waterval. De wind maar ook de zon bepaalt wat je wel en niet te zien krijgt. Soms zie alleen maar mist maar gelukkig hebben we vaak goed zicht op de prachtige watervallen en de weelderige groene vegetatie er omheen. Het is een waar paradijs. Een vochtig paradijs, dat wel. Je kunt het vergelijken met je kleren aan onder de regendouche te gaan staan. Wanneer de wind net draait, dan heeft het zelfs meer weg van een wasstraat😅. De meeste mensen lopen dan ook in regenkleding anderen laten zich gewoon lekker nat regenen.

Na afloop drinken we een heerlijk bakkie koffie en wandelen richting de brug tussen Zimbabwe en Zambia. Vanaf hier heb je ook een spectaculair uitzicht op de watervallen, waarbij je ook regenbogen ziet. Zodra je de brug oploopt ben je wel aangeschoten wild, er zijn voldoende ‘knakkers’ die graag wat aan je willen verkopen. Ze zijn irritant en opdringerig. Ed transformeert op de brug in een biljoenair wanneer hij voor 100 Pula’s (ca. € 7,5 ) oud Zimbabwaans geld koopt. Nog nooit zoveel nullen op een briefje zien staan. 😂

We stappen weer in onze auto’s richting de Botswaanse grens want daar wil je immers niet te laat komen. Onderweg pikken we nog een geocache mee, goed voor de internationale statistieken.

We verwachten dat departure uit Zimbabwe en de immigratie in Botswana niet zo veel voeten in de aarde zal hebben. We beschikken namelijk al over diverse formulieren voor de voertuigen en we hebben slechts een dagtrip gemaakt naar Zimbabwe.

Zimbabwe departure verloopt prima. Dezelfde loketten, met dezelfde vriendelijke gezichten. En dat ruim 10 uur later! Ed wordt langs alle loketten gestuurd om vervolgens te eindigen bij….jawel het eerste loket. Door naar de immigratie van Botswana.

Hier stuiten we op een forse dame in een synthetisch, niet flatterend roze shirt. Ze geeft aan dat ze de controle gaat doen op verboden levensmiddelen. Hier waren we al voor gewaarschuwd. Afhankelijk van hoeveel trek de beambten hebben, kan er van alles in beslag genomen worden om ‘vernietigd’ te worden. Nou, deze vrouw is de vleesgeworden vernietigingsmachine herself! Twee dagen geleden kregen we niet eens een koelkast check! Alsof ze het ruikt dat we na aankomst in Botswana boodschappen hebben gedaan, gaat ze als een echte meesteres door onze voorraad. Eieren: forbidden. Geroosterd vlees in tupperware: forbidden. Melk: forbidden. Ze blijft maar producten opnoemen.

Het feit dat we alles in Botswana hebben gekocht en slechts een dagtrip hebben gemaakt naar Zimbabwe, is geen argument. Ze kijkt ons streng aan, schudt met haar hoofd en klakt met haar tong. We hebben een probleem, zegt ze. Hoe gaan we dat oplossen? We denken allemaal hetzelfde. ‘Hoe kunnen we dit samen oplossen?’’ vraag ik daarom snel. Ik begin de onderhandeling en biedt 50 Pula. De dame kijkt me strak aan en lacht cynisch. Wij blijven haar strak terug aan kijken en vertrekken geen spier. Ze herhaalt het bedrag, lacht nogmaals cynisch en waggelt daarbij heen en weer. Onderling overleggen we snel. Meer bieden of in beslag laten nemen? Waar is ze meer op uit: geld of onze spullen? De vrouw wil weten wat er besproken wordt. Ik kies mijn woorden zorgvuldig en biedt vervolgens 100 Pula. (€7,=). Ze wil nog even van ons bevestigt hebben dat het hier niet om omkoping gaat maar om een ‘just to say thank you’. Tuurlijk Truus. Ze accepteert ze het geld.🤐

Snel de koffers dicht, de koelkasten op slot en doorrijden naar de volgende loketten. Zelfs de auto’s moeten opnieuw ingeklaard worden. Paul overweegt om hierover een discussie aan te gaan maar ziet hier snel vanaf. Het was toch al een dure dag en het gaat over €3,=.

Zo, we zijn terug in Botswana. Voorlopig gaan we geen grens meer over. Het was weer een dag vol belevenissen en prachtige natuur. Morgen gaan we weer op zoek naar nieuwe avonturen.😴Read more