Tromvik en Rekvik

Vandaag eindigden we de dag met het bordje op schoot op de bank, ons vermakend met eten dat Bart 'sochtends al had gekookt toen ik aan het werken was, van een feel good netflix film en de wedstrijdLeia mais
Vandaag eindigden we de dag met het bordje op schoot op de bank, ons vermakend met eten dat Bart 'sochtends al had gekookt toen ik aan het werken was, van een feel good netflix film en de wedstrijd Spanje-Frankrijk. Dat zijn allemaal wel de voordelen van een huis om in te verblijven: van alle comfort en huiselijkheid voorzien. We hadden een autotripje gedaan naar Tromvik en Rekvik (en weer terug, want het is hier heel logisch dat een weg eindigt in een 'dorp'). Zeer mooi en ruig landschap, zeker ook door het mistige en ruige weer: de wolken hingen tussen indrukwekkende bergen in of zetten een bergtop geheel in de nevel. We konden stoppen waar we wilden, zelfs midden op de weg, want er is toch geen ander verkeer. En maar goed ook, want een rendier met jong stak in slakkentempo over, recht voor onze ogen. We voelen ons bevoorrecht dat we hier samen zijn, nog de tijd hebben heel veel te zien en alle weertypes mee te maken en iedere dag thuiskomen. Fijne combi.Leia mais
Om 19.00 uur zaten wij al aan het gereserveerde tafeltje aan de hamburger met een biertje in Hjemmebanen. Al klaar voor de wedstrijd. De 3 verdiepingen liepen vol met Engels sprekende mensen. Dat verraadt hier doorgaans niet echt waar mensen vandaan komen, maar toen Xavi na 7 minuten scoorde, bleek toch wel dat wij ongeveer de enige Hollandsupporters waren. Jammer dat we verloren, moet er nog ff aan wennen, geloof ik.
Dan kom je na de wedstrijd buiten en dan is het nog geheel licht met een mooie door de midnight sun verlichte bergen. Blijft bijzonder. Vogels die rondvliegen en kwetteren, mensen die nog even een hardlooprondje doen en nooit en nergens zo'n grimmige avondsfeer als ik van alle andere landen ken.
Vandaag zijn we na het werk gaan wandelen midden op het eiland waar de stad op ligt. Eigenlijk niet echt een heel mooi stuk van het eiland, maar wel weer heel anders dan wat we tot nu toe gezien hadden. Beetje glooiend, bijna Hollands, maar de aanduidingen van langlaufloipes en sneeuwscooterpaden en altijd ergens wel weer enorm sportende mensen... dan weet je weer dat je in Noorwegen zit. Bleek de helft van het wandelpad ineens een frisbeeroute te zijn, waar jongeren serieus aan het frisbeeen zijn. Het meertje waar we langs liepen met moerasachtige vegetatie eromheen was een groot vogelbroedgebied. Druk rondvliegende of op 2 meter hoogte de wacht houdende mannetjesvogels en in het hoge gras allemaal broedende vrouwtjes orgels. En een gekrijs!
Midden in het bos bleek er ineens een heel groot en super luxe sport- en recreatiepark te zijn, waar jongeren ook echt aan het sporten zijn . In stilte natuurlijk, en uiterst gecentreerd, het blijven Noren. Boulderen, crossfietsen v,oetbal, fitness, beach volleybal, atletiekbaan, skaten... en natuurlijk voldoende picknickplekken met houtblokken en bbq rooster al klaar. Ongelooflijk wat een voorzieningen en hoe netjes. Een goed land voor hangjongeren.Niet vreemd dat je nergens geklooi ziet. Zo verbazen en bewonderen we ons zo'n beetje de dag door, erg leuk. We hebben uiteindelijk nog een flinke ronde gemaakt, want we kwamen helemaal aan het einde van het eiland uit. Bus terug en op naar het voetbal. Helaas.Leia mais
Ik ging hiernaartoe met een auto vol met o.a. 2 dozen boeken en 2 e-readers (en een boel wijn). Leuk misschien om een update te geven over de boeken so far, want anders weet alleen papa wat ik gelezen heb:
- Italië- Onno Kleyn: italie-ervaringen met heel veel recepten en bereidingstips
-Het huis aan het einde-Irwan Droog: heerlijk boekje over je leven verplaatsen van Amsterdam naar een stil Noors eiland ongeveer 100 km ten zuiden van hier
- Veranderend licht- Jens Christian Grondahl: erg mooi verhaal, Deense schrijver
-Aan de randen van de dag -Femke van der Laan: lief boekje, over liefde en Nederland frisse schrijfstijl
-De zevende ontmoeting-Herbjorg Wassmo: mooi boek over hoe levens kunnenl open, goed geschreven, Noorse schrijster.
- het geluid van de stilte: ineens Weski: na 3 hoofdstukken opgegeven, niet interessant en slecht geschreven
- Flessenpost uit Reykjavik- Laura Broekhuysen: schitterende observaties, zeer herkenbaar voor Noorwegen, ook leerzaam op het gebied van emancipatie, integratievraagstuk, inrichting van een maatschappij
-Winter-IJsland- Laura Broekhuysen: idem!
-Het magische kind-Daniel Boissevain: interessant & leuk over een 'Ruigoordkind' te lezen
-Rust- Sigri Sandberg: interessant over roeitocht door grootste fjord van Noorwegen (200 km)
- wij waren, ik ben - Israël van Dorsten: Ruinerwold, geen tip, maar ik wilde het gelezen hebben
-Gezeik-Pepijn van Lanen: al na 2 hoofdstukken weggelegd
-Ga je erover schrijven?- Herman Koch: Koch is altijd goed
- Naar zachtheid en een warm omhelzen-Adriaan van Dis: Van Dis is altijd goed
- Ook leuke meisjes worden 50 : bah wat is dat een stom thema
-De onbedoelden - Cobi van Baars: ongelooflijk verhaal, ook als je het voor de 2de keer leest
- Luisterboek: Wat doen we met de spullen- Dick Wittenberg: interessant thema, heerlijk Brabants
-Luisterboek: Ga als een rivier - Shelley Read: net zo mooi als Waar de rivierkreeften zingenLeia mais
The Memoirs of Stockholm Sven en natuurlijk Nooit Meer Slapen passen ook wel in het sfeertje daar zo te lezen. Wie weet als de e-reader ‘uit’ is 😉 Veel plezier! [Mahlee]
Toen Bart in maart jarig was, leek het mij leuk om hem een boat trip langs de fjorden van Tromso te geven. Eentje uitgezocht op internet en met hulp van Jesse zonder zicht van Bart geboekt. Wat plaatjes van een boot en wat fjorden opgepakt, boekingsgegevens erbij, nice! Vandaag was de grote dag, we zouden opgehaald worden bij een hotel aan het water. En dan kijk je eens beter naar de omschrijving, belt eens met het nummer dat erbij staat om te informeren of ie ons misschien vergeten was... ' Hi, this is Thamar, I have made a reservation for a boat trip and de company should pick me up and I'm wondering...' en hoor je ' You're guide of today is Andres and.... uhh... it's not a boat trip...' . Je kijkt nog eens goed... inderdaad staat er nergens het woord boot... een auto arriveert en wij worden met 3 Spanjaarden in een te kleine auto met alleraardigste Andres achter het stuur gedouwd. Jawel, in het meest betrouwbare en degelijke land van de wereld is het mij gelukt om me te laten oplichten... Ja, fjorden kun je ook vanaf het land zien... De gids vertelde gelukkig later dat hij het van meerdere toeristen had gehoord. Duhuhhh!
Maar goed, Bart pikte het uiterst sportief op en we reden braaf langs alle plekken waar ik al geweest was. 'You can take a picture here...'
Hoe stom!
Wel weer wat ontdekkingen gedaan: we hebben een hele zwerm Noorse sternen zien broeden (pas 2 weken geleden aan komen vliegen vanaf het zuidelijk halfrond), hebben de Bergbraam ontdekt (soort op de grond groeiende framboos), vonden voor het eerst in Noorwegen een Loppis (met een origineel Delfts blauw doosje in de aanbieding) , heel veel rendieren gezien en we kregen eindelijk een verklaring waarom er zoveel jonge berkenboompjes staan (ze worden steeds omgebouwd door lawines/sneeuw voordat ze groter kunnen groeien),
Maar deze ontdekkingen staan allemaal niet op de foto. Wel de eeuwig mooie bergen en uitzichten over de fjorden en de Atlantische oceaan. En de witte strandjes (die zo wit zijn door aangespoeld koraal, het lag er inderdaad vol mee). Het is allemaal zo mooi.
Bij terugkomst in de stad mijn tweede kopje koffie sinds mijn vertrek uit NL gedronken, boodschappen gedaan en thuis lekker gekookt, geborreld, gekletst, gelezen en de wandeling van morgenmiddag uitgezocht.
Prima leven hier, iedere dag weer een ontdekking.
TorvtakeneLeia mais
Wat is het toch luxe en ook heerlijk om na een fikse klim naar je huis te kunnen terugkeren, te douchen, een wijntje in te schenken en te koken. Heerlijk! Trouwens niet voordat we een supermarkt zijn in gegaan, iedere dag gaan we naar een andere. Vandaag een soort delicatessenzaak Eidehandel die onze gids van de 'boat trip' ons gister had aangeraden, waar we heerlijke, boterzachte zalm hebben gekocht en de Typisch Noorse viskoekjes gekocht hebben.
Bart had tijdens mijn werk de wandeling uitgezocht en het was een mooie wandeling en klim naar weer een andere top met weer een ander zicht op alle eilanden. We gingen een beek over, liepen door de bergbegroeiing (varens, berframbosen, bosbessen, berkjes) steeds hoger totdat er niets meer groeide en we klauterden naar de top. Niemand tegenkomen en alleen maar bergen en bergen zo ver als je kunt kijken.Leia mais
Als je niet een berg op wil beklimmen, niet een autotrip wil doen en al genoeg ‘rustig aan in huis hebt gedaan’, dan pak je de bus naar een kant op het Tromso-eiland dat je nog niet kent en loop je vanaf daar richting centrum. Dit keer stopte de bus daar waar onze laatste wandeling op het eiland geëindigd was, nabij het Tromso museum. Die hebben we dus eerst bezocht en daarna helemaal naar het zuidelijkste puntje van het eiland. Bart had daar vanaf het vliegtuig een strandje zien liggen en op dag 1 dat ik hier was vertelde de tourist-office-mevrouw mij dat daar de Noren recreëren. We zijn iedere keer verrast door wat we tegenkomen en het is leuk om zo samen met de ogen en zintuigen open rond te lopen door dit land.
Telegrafbukta heet dit puntje van het eiland en het is schitterend. Plukjes bankjes, plukjes mensen, iedereen laat elkaar met rust, altijd ergens vuurplaatsen BBQ-plekken en geen muziek, geen rotzooi, geen vervoersmiddelen die geluid maken, geen graffiti, geen etenswaren te koop. Dat dat kan. Hoe anders zou dat in Nederland zijn (al kan ik deze week echt wegdromen bij het idee dat de zomerfeesten er zijn en je je dag en nacht in heet feesttumult kunt begeven…). We hebben een tijd zitten lezen en liepen toen terug naar het centrum, langs de kustlijn. Dit is een gebied met flats en ook daar weer met opperbeste buitenvoorzieningen en geen troep te vinden. Leuk om door te lopen. Helemaal als je eindigt in de stralende zon op een roof top terras op de 11de verdieping van een hotel.Leia mais
Vandaag gingen we op auto trip. We hadden eiland Senja uitgekozen als onze bestemming, zo’n 60 km hiervandaan, maar we bleken te onvoorbereid want de ferry zat vol (en 5 uur wachten op de volgende ferry met al die campers voor je in de rij leek ons geen aantrekkelijk idee) en het eiland bleek groter dan we dachten en dus misschien wat zonde om zonder tent bij ons te doen. Dus omgekeerd en een andere ronde uitgekozen. Weer bleek: in voor te bereiden zaken zijn we wat minder goed dan in spontane kansen. Nee, ‘we didn’t make it to Senja’, maar o o o wat hebben we veel moois onderweg gezien. We hebben zo’n 200 km gereden, tot aan Nordkjosbotn, vergaapten ons aan de bergen en het water, de kustlijn, de vogels. Dit is een meer boerenlandgebied, want dit keer zagen we wat weilandjes en koeien en werd er gras gemaaid, een aardappelveldje. We ontbeten op een schitterend wit strandje, dronken koffie en zelfgemaakte combucha in een paradijselijk hotel Yggdrasil, bekeken de Sami-rotstekeningen van 1-2 eeuwen voor christus en lunchten op een steiger boven een ontzettend heldere zee. Geen vis te zien overigens, maar schitterend helder en we keken jaloers naar de sauna’s aan zee, zagen hoe meeuwen in paniek waren toen een wezel of een bunzing (dat kon ik niet goed zien) blijkbaar langs hun nest ging. Ongelooflijk mooi. We kwamen ook nog langs een café waar we een drankje kochten en de mevrouw enthousiast ging vertellen dat ze een Hollandse dame kende (toen ze hoorde dat we Nederlanders waren). Wat bleek: dat was Judith, bij wie wij in het huis wonen. Erg toevallig.Leia mais
Dit waren de woorden waarmee we afscheid namen van de Noorse Tom, waar we een flink eind mee opgelopen waren op weg naar onze bergbeklimming vanuit Skittenelv, ten noorden van waar we wonen. Nog een beetje zoekend naar het wandelpad (altijd weer een uitdaging hier in Noord-Noorwegen) kwamen we hem in vol ornaat tegen op zijn squad. Eigenlijk een beetje hierdoor afgeschrikt zei ik heel blij hoi tegen hem en vroeg hem of hij ging jagen. Doe ik anders nooit hier, want wegkijken op het moment dat normaalgesproken oogcontact ontstaat is hier normaal. Nu dus wel. En wat bleek: meneer ging niet jagen maar vissen (o gelukkig), was opgegroeid in dit gebied en vertelde – voor een Noor- honderduit. We hebben dus veel geleerd over de dieren, planten en bessen op deze berg en hoe het is om hier te leven. Van ieder poepje kon hij uitleggen van welk dier het was. Erg interessant ook om te horen hoe deze maatschappij werkt, hoe vrij je hier bent (Tom was eigenaar van een groot deel van de berg), maar ook helemaal niet (met elkaar beslissen ze op basis van overheidsadvies om nirt te vissen in de rivier om de visstand op peil te brengen en om vrij sneeuwscooter te kunnenrijden moet ie naar Finland of Zweden). Hoe vredelievend er samengeleefd wordt (behalve als de bessen rijp zijn, Tom, serieus: " Than we have a berry war" ).
Fijn ook dat dit die ene niet-sportieve Noor was, zodat we in een rustig tempo omhoog liepen. Totaal andere omgeving ook weer. Al snel ging hij heel vanzelfsprekend van het pad af en liepen we weer te struinen over het verende rendiermos, waadden we door moeras. Ik zei nog ‘Nu ben je ineens onze gids i.p.v. ons gezelschap’ . Toen hij na een paar uur zijn vismeer bereikte, zijn wij doorgelopen de berg op en namen we afscheid. Het leek heel simpel: van het meer rechtdoor naar top en weer terug. Maar ja, wat is rechtdoor op een berg en wat is een top. Al snel verdween het meer uit het zicht. We hebben al vaker voordeel gehad van het feit dat als je eenzelfde weg terug gaat, je een totaal andere beleving van de omgeving ziet. Dat kan ook een nadeel zijn: geen idee wat ‘de weg terug was’. En dan kom je erachter dat je aan veel van de bergwandelinstructies niet hebt opgevolgd: extra eten, reservekleding, veiligheids-items… nope. Dus goed opgepast, ons niet afgevraagd wat de gevolgen zouden zijn als het weer zou omslaan, proberen te beredeneren waar de rivier of de zee zou zijn… en de weg teruggevonden. Uiteindelijk hebben we 7 uur gelopen en steeds hoorde ik in mijn hoofd Tom die laatste woorden weer zeggen. Té zwaar en we konden geen boe of bah meer zeggen. Wat een dag. We hebben direct de openingstijden van het zwembad opgezocht.Leia mais
ViajanteFantastisch dat weidse uitzicht! In Zweden noemen ze zo’n dagtochten in de bergen fjällvandra. Afhankelijk van het seizoen een ander doel: vissen, bessen of paddenstoelen plukken. Heel leuk dat jullie dit nu ook meemaken!
Omdat de wandeling met en na Tom onze spieren nogal had aangesproken, gingen we de volgende dag naar het plaatselijke zwembad. Helaas mocht je er geen telefoons hebben, dus we konden geen foto’s maken. Maar het buitendeel van het zwembad, uitkijkend over de bergen en de zee en dan in de strakke zon…. Magisch. En door het lekkere water, de ontspannen sfeer, de sauna’s en het koude dompelbad was het een weldaad voor de spiertjes. Tussendoor een boekje lezen in een ligstoel en in slaap soezen door de felle zon door het glas. En zo Noors: iedereen glimlacht, geen enkele keer een boze vader of moeder, kinderen spelen prettig, geen nederzettingen met allemaal spullen, geen ‘frietsfeer’ geen muziek. Het was een heerlijk ontspannen dagje. ’s Avonds ons maar eens verdiept in de oorlogstijd in deze regio, want daar zie je veel verwijzingen naar en er is een oorlogsmonument. Wij wisten in ieder geval niet wat de ’slag om Narvik’ was. Een Netflix film legde het ons uit: Duitsers wilden Noorwegen innemen, Noorwegen wilde neutraal blijven, de Noren hebben flink geleden onder de Duitse aanvallen (en schade geleden door het terugvechten door de Ngelsen), maar ook heldhaftig teruggevochten (en zij waren wel bestand tegen de ijzige kou en de sneeuw en wisten de weg). De Noren hebben de Duitsers kunnen verslaan, maar neutraliteit hebben ze niet kunnen houden. Zo dan weten we dat ook weer.
Ook vandaag een rustige dag ‘rundum Hause’ gehad, wat ook vandaag weer inhield dat we 11 uur vertrokken en dachten een paar uurtjes weg te blijven en pas om 19 uur thuis kwamen. Dit keer hebben we de bus gepakt naar het allernoordelijkste puntje van eiland Tromso en daar langs de kust gewandeld en gepicknickt en daarna naar het centrum. En iedere keer leren we weer iets over deze stad, dit volk, dit land. Er is hier bijvoorbeeld geen brandnetel te zien, vandaag voor het eerst een auto langs zien rijden met ramen open en muziek aan, 2de keer sinds ik hier ben dat ik iemand hoor timmeren, voor het eerst visresten zien liggen langs de kust, een tweede winkelcentrum in de stad ontdekt…. Dat soort dingen.
Terug in de stad hebben we een museum(pje) en een galerie ‘gedaan’, ons verbaasd over de drukte in de stad (2 cruisesschepen op 1 dag, dat zal het zijn) en van de tourist info en van 2 Nederlanders goede reistips gekregen. Wat blijkt bijvoorbeeld: er is hier een kampeeruitrusting-uitleen. Vergelijkbaar met een boek lenen bij de bieb, leen je hier een tent, slaapzak, wandelschoenen, enz. Wat een uitvinding. Alles om werkelijk iedere Noor de kans te geven om in de weekenden de natuur in te gaan, wat ze ook allemaal doen. Het is leuk om te horen waar mensen geweest zijn, welke hike ze hebben gedaan, hoe moeilijk die was, waar ze de tent op hebben gezet, enz. En ook leuk: vandaag hebben we ons eerste Too good to go-tasje opgehaald, hoefden we niet te koken en hebben we heerlijk gegeten. De app had ik al wel, maar nooit gebruik van gemaakt, hier is het dan wel heel interessant om te kijken wat je krijgt. Morgenvroeg halen we een ontbijtje op, ben benieuwd.Leia mais
Een pittige hike van bijna 3 uur heen, maar dan heb je ook wat: een schitterende lange gletsjer in een absurd landschap omringd door bergtoppen. Je wordt er stil van als je daar bent en niet alleen van uitputting. Wat is de wereld mooi, wat zijn bergen rustgevend en immens. En daar dan even zitten en kijken op een steen, met stralende zon om een uur of zeven ‘s avonds.
Na wat klauterglijpartijtjes aan het begin was de terugweg een stuk eenvoudiger en opnieuw schitterend. De kolkende rivier, de steeds verschrikt opvliegende weidevogels, de bloemen, schaapjes die je verbaasd aankijken en dan met z’n vieren in een zijpaadje met je rug naar je toe gaan staan totdat je er langs kunt. Dit keer was het een hele duidelijk aangegeven wandeling, we hoefden alleen maar achter elkaars muggenspullucht aan te lopen. Deze wandeling was in een ander gebied dan waar wij wonen, de Lyngenalpe, waarvoor we ook 2 veerponten namen om de fjorden over te steken. Fantastisch!
Hoewel we stoer de tent en slaapzakken in de auto gelegd hadden, vonden we het toch wel fijn om naar huis te rijden, lekker te douchen en het vermoeide lijf in een bed te leggen. Nog even het zomerfeesten-en-vierdaagse-gevoel opgesnuifd via telefoon en laptop en weer met een heel gelukkig gevoel in slaap gevallen.Leia mais
ViajanteWat gaaf die gletsjer! Ik word ook altijd heel blij van het berglandschap om me heen. Jullie zien en doen veel. Geweldig!
ViajanteMooie foto's
ViajanteJa dat verschil merk je wel als je een fotografeerkenner bij je hebt
Viajanteheel mooi, en die elanden op de weg! leuk!
Wat een heerlijke tijd heb je Thamar. Echt leuk om te lezen... geniet maar lekker! [Ivanka]