Villa Magdala

Op 19 september 1977 ben ik geboren in Colombia. Om precies te zijn in de provincie Cundinamarca waarvan Bogotá de hoofdstad is.

Eén dag na mijn geboorte ben ik door mijn biologische moeder naar Fundacion FANA in Bogotá gebracht. FANA is een weeshuis welke mede is opgericht door Stichting Wereldkinderen. Biologische ouder(s) die zelf niet in staat waren hun kind een wenselijke toekomst te geven konden hun kind hier te adoptie afstaan. Mijn biologische moeder deed dit binnen een dag na mijn geboorte. Een gegeven wat hartverscheurend zal zijn geweest en misschien nog steeds zo voelt.

Op 24 maart 1978 ben ik aangekomen in Nederland. Nu 16.916 dagen, 2.417 weken, 556 maanden, dus iets meer 46 jaar later ben ik samen met Annemarie voor het eerst terug in mijn geboorteland. 

Dit is speciale dag, omdat het de eerste stap is in een zoektocht naar feiten rondom mijn adoptie. Tot op heden ken ik alleen de feiten uit de adoptiepapieren en de verhalen van mijn ouders. 

Jan-Willem, van de reisorganisatie Go2Colombia, heeft een afspraak voor ons geregeld bij Fundacion FANA. Malú Angel was hierbij onze tolk.

Bij aankomst werden wij vriendelijk ontvangen.  
Al snel werd ons duidelijk dat dit niet de locatie en gebouw was waar ik de eerste zes maanden na mijn geboorte heb doorgebracht. Dit gebouw bestaat niet meer, maar de juiste de locatie is toevallig wel vlakbij ons verblijf in het HAB Hotel.

Tijdens de rondleiding zagen wij dat er overal foto’s hingen van geadopteerde kinderen. Door de jaren heen zijn er 15.000 kinderen geadopteerd via Fundacion FANA in Colombia. Waarvan ongeveer 500 gezinnen in Nederland geadopteerde kinderen uit Colombia hebben.

Het was duidelijk een stichting die grootste dingen heeft betekend in mensenlevens voor zowel ouders als kinderen. Overal in het gebouw hangen ontelbaar veel foto’s. Ik heb een poging gewaagd om de foto’s die mijn moeder naar Fundacion FANA heeft opgestuurd te vinden. Helaas waren het er te veel om alles te bekijken. Maar Maria Teresa, een dame die er ook al werkte in de tijd dat ik er verbleef, verzekerden mij dat ze heel zorgvuldig met alle toegestuurde foto’s omgaan en mijn foto’s er zeker ergens tussen hangen. 

Aan de hand van de adoptiepapieren en foto’s van vroeger van Fundacion FANA kregen wij de gelegenheid om vragen te stellen. Maria Teresa vertelde ons dat de aangeleverde informatie inhoudelijk zeer beperkt was. Zij kon mij geen persoonlijke informatie geven, enkel algemene informatie over het adoptieproces in die tijd.

Een mooi en onvergetelijk moment was dat zij in de boeken die op tafel lagen, mijn gegevens terug kon vinden.

In die tijd werd schriftelijk bijgehouden wanneer kinderen bij Fundacion FANA zijn gekomen, wanneer ze zijn geboren, wanneer ze zijn weggegaan en naar welke adoptieouders zij zijn gegaan. Het was even zoeken, maar ook ik stond erin. Een mooie herkenning en bevestiging van mijn bestaan. Ik was ter adoptie gematched met familie Smiths (Smits) in Nederland.
Nubia Hernandez (~Noebia~) werd Nubia Smits.

Door nieuwe regelgeving met betrekking tot adoptie zijn alle aanwezige adoptie documenten volledig overgedragen aan de Colombiaanse regering. Hierdoor is er geen aanvullende informatie voor mij meer aanwezig bij Fundacion FANA. 

Om volledig inzage te krijgen in alle adoptie documenten dien ik een officieel verzoek in te dienen om mijn volledige dossier op te vragen. Hier hoop ik nog iets meer informatie in te ontdekken.

Ik had een sombere verwachting van deze omgeving. De ruimtes kwamen echter niet somber over, door de redelijk moderne en kleurrijke uitstraling. Wij hebben door het inmiddels grote gebouw mogen lopen, van recreatieruimtes, eetzaal, het kleine schooltje, speelplaats en dagverblijf. De verpleegafdeling en de slaapzalen van de jongens en de meisjes maakte veel indruk. 

Hoe goed de bedoelingen ook zijn of hoe goed werk daar verricht wordt, het gevoel dat de kinderen daar ‘s avonds niet worden ingestopt door een liefdevolle ouder raakte ons beiden. 

Door de jaren heen zijn zij meer dan alleen een weeshuis geworden. Ze hebben nu een maatschappelijke rol binnen de begeleiding van kinderen uit gezinnen die het financieel minder goed hebben.

Er is weer een puzzelstukje in mijn persoonlijke puzzel gelegd en bij terugkomst in Nederland ga ik mijn hart en gevoel verder volgen naar nieuwe en onbekende puzzelstukjes.

Tot zover mijn adoptie achtergrond. Ik ga nu samen met Annemarie genieten van onze reis in Colombia. Read more