- Tunjukkan perjalanan
- Tambah ke senarai baldiKeluarkan dari senarai baldi
- Kongsi
- Hari 22
- Khamis, 24 Oktober 2024 12:00 PTG
- ☁️ 32 °C
- Altitud: 15 m
VietnamXóm Bà Thiên11°3’39” N 106°31’43” E
Ho Chi Minh-stad

Xin chào
Na wat rustige regenachtige dagen in Hoi An wachtte de volgende bestemming alweer op ons: Ho Chi Minh stad. De stad heette vroeger Saigon maar is na de bloederige Vietnam-oorlog omgedoopt naar Ho Chi Minh stad, vernoemd naar de eerste leider van Vietnam: Ho Chi Minh.
Ho Chi Minh is de grootste stad van het land, dubbel zo groot als de hoofdstad Hanoi. Desondanks was de stad naar onze mening niet zo druk als Hanoi. De stad is een stuk nieuwer en heeft meer weg van steden als Tokio en Osaka in Japan. Het is ook een voordeel dat er in Ho Chi Minh daadwerkelijk een stoep is om op te lopen. In Hanoi werd de stoep daarentegen gebruikt als kapsalon, parkeerplaats, chillplek en nog veel andere dingen. Een simpele stoep om op te lopen is voor ons al voldoende.
De eerste avond in de stad hebben we de Bui Vien Walking Street bezocht. Een straat vergelijkbaar met Khao San road in Bangkok, waarin je betast wordt door dames voor een massage (met de ongeschreven toezegging van een happy ending natuurlijk). Ook hebben we nog wat bezienswaardigheden in de avond bezocht.
De volgende dag stapten we vroeg op de bus naar de Chu Chi tunnels. Een gebied waar tijdens de Vietnam-oorlog hevig gevochten werd. Hier hebben we door tunnels gekropen en geklommen. Veerle heeft gebruik gemaakt van een geheime ingang van de tunnels (die trouwens voor toeristen al een stuk groter zijn gemaakt), ik durfde niet met de angst dat mijn (dikke) billen er niet meer uit zouden komen. Ook hebben we de verschillende boobytraps gezien die gebruikt werden door de Vietnamezen.
Terug in de stad hebben we nog het Oorlogsmuseum bezocht (tot voor kort "Het museum van Amerikaanse wreedheden"). Het was een indrukwekkend museum met veel aandacht voor de gevolgen van de oorlog, zo sterven er jaarlijks nog 2000 Vietnamezen door de gevolgen van de chemische wapens gebruikt door de Amerikanen. Uit respect hebben we geen foto’s in het museum gemaakt.
In de avond stapten we alweer op het vliegtuig naar Phu Quoc, een vlucht van 45 minuten. Greenpeace zou er niet blij mee zijn gokken we…
Tạm biệt
Tom & VeerleBaca lagi
Pengembara
Geen last engte vrees 😰
PengembaraWat een ervaringen ☺️En mooi dat jullie zover geschiedenis meepakken/beleven