Lissabon

Gisteren hebben Arnold en ik Esther en Timo bezocht in Lissabon. Zij wonen en werken een aantal maanden in deze mooie stad. Helaas was Levi niet fit en kon daarom niet mee. We hebben een prachtige dag gehad. We zijn met de trein van Cascais naar Lissabon gereisd en gedurende circa 40 minuten hebben we kunnen genieten van het uitzicht op de gigantische bruggen, de oceaan, het Jezusbeeld etc. En dat voor 5,80 euro voor ons beiden.

Gelukkig hadden we onze wandelschoenen aangetrokken want Lissabon heeft behoorlijk steile hellingen waar je bij op moet klauteren. Ik heb met bewondering naar een aantal bejaarde inwoners gekeken die al die trappen beklommen om bij hun woning te komen. Zeker met het zonnetje erbij stond het zweet dik op ons voorhoofd maar het was zeer de moeite waard om door deze stad te wandelen. We hebben een gezellig restaurantje ontdekt waar we op het dak van een hoog gebouw konden genieten van een welverdiende lunch na alle kilometers in onze benen. Heerlijk onder zonnedoeken in een lekker briesje met de voetjes languit.

Na de lunch hebben we een stepje gepakt die je overal op straat kunt huren. Super praktisch en lekker snel. Zo troffen we onderweg een leuk wijnwinkeltje aan waar ik met liters aan wijn uit ben gekomen die in onze rugzakjes vervoerd moesten worden. We zijn met enige rugpijn uiteindelijk in een Uber gestapt om naar Mojito te rijden, de regio waar Esther en Timo wonen.

Op de een of andere manier hebben we het verkeerde adres ingetypt bij het reserveren van de Uber en zo reden we met chauffeur Youssef de verkeerde kant op. Esther die ons volgt, belde op een bepaald moment ongerust op met de vraag waar wij van plan waren om naartoe te gaan. Youssef die ons met handen- en voetenwerk duidelijk had gemaakt dat hij uit Pakistan kwam en enkel die taal sprak, konden we haast niet duidelijk maken dat we moesten keren. Lang verhaal kort, we hebben een prachtige rondreis gehad samen met Youssef in gebieden in Lissabon waar je normaal niet komt 😆.

We hebben de mooie woning en werkplek van Esther en Timo in Mojito mogen bewonderen en kennis gemaakt met hun huisgenoot. Onderweg naar het restaurant werd ik onder de bomen in een parkje aangevallen door tientallen muggen en heb ik tot hilariteit van de anderen met mijn zware met wijn afgeladen rugzak een sprintje uit dat parkje getrokken. Als ik één voordeel kan benoemen over het leven op een boot in zout water , is dat je vrijwel nooit last hebt van muggen.

Maar goed, na dit avontuur in het park hebben we lekker samen gegeten en heeft Timo de Uber voor ons terug besteld. Want het vertrouwen dat wij dat goed zouden doen, was volledig weg 🙈.

In die Uber hebben we Joao, de chauffeur leren kennen. Die heeft ons van alles verteld over zijn favoriete Portugese recepten. Van soep gekookt in varkensbloed tot volgepropte varkens die naar ingewanden smaken, alles kwam voorbij. We hebben erg gelachen met Joao. Hij is meegegaan naar de boot omdat leven op een zeilcatamaran ook zijn droom is. Al met al weer een nieuwe kennis opgedaan en veel plezier gehad.Baca selengkapnya