het avontuur naar Varanasi

Gisteren avond ben ik uit manali vertrokken met een nachtbus naar chandigarh. Dit was een erg relaxte rit (vooral vergeleken de tocht naar manali). Er zat een toffe Italiaan naast me, de stoelen konden naar achteren, de chauffeur heeft niet continu zijn muziek veel te hard aan staan. Je hoort het, bijna hemels.

Het nadeel was dat we al om 5 uur aan kwamen en mijn trein pas om 21.30 verrekt. Ik besloot een hotelkamer te boeken zodat ik mijn bagage kon droppen, een broodnodige douche kon nemen en een paar uur bij kon slapen.

Eenmaal bij het hotel aangekomen raak ik ingesprek met de man bij de receptie. Hij blijkt pas maanden in chandigarh te wonen en bied aan om samen met mij de stad te bekijken. Hij was om 10 uur klaar met zijn nachtdienst. Wat mij genoeg tijd gaf om bij te slapen, te douchen en te ontbijten.

Chandigarh blijkt een best grote stad te zijn met een aantal leuke spits zoals het meer, de rotstuin ( wat erg indrukwekkend was), het meer en het gloednieuwe winkelcentrum. Erg grappig het net als een luxe westers winkelcentrum met bijna westerse prijzen. Het trek Indiase toeristen uit de hele omgeving terwijl het veelste voor de gemiddelde Indiër is. Het enige wat iedereen daar dus doet is rondlopen, heel veel selfies maken en kleren passen die ze nooit kunnen betalen. Geweldig!

Na een leuke dag in chandigarh zit ik nu in m'n trein die al ruim 1.5 uur vertraagt is dus ik hoop morgen nog een fatsoenlijke tijd in varanasi aan te komen. Op de planning staat 15.30 maar als ik er voor 8 ben ben ik al blij.

De trein valt me mee, de hele rit kost me maar 600 roepies (€8) en het is vergelijkbaar met de treinen die ik met interrailen in oost-europa gebruikt heb. Alleen is hier wel een ventilator (gelukkig anders ga ik hier helemaal langzaam dood) en lopen en regelmatig mannetjes met drinken en snacks langsLes mer