Bishkek en de Burana toren

Een marshrutka (minibus met een 15-tal plaatsen) brengt ons van Almaty naar Bishkek, de hoofdstad van Kirgistan. Hit als “Scatman” en “Voyage voyage” schallen door de boxen terwijl de chauffeur stevig door rijdt. Ik zie dat zijn busje al 680 000km op de teller heeft, dat doen er hem niet veel auto’s na in België.

Na 3 uur rijden zijn we al aan de grens met Kirgistan. Iedereen moet het voertuig verlaten, al zijn bagage meenemen en te voet langs de douane. Op amper 10 minuten passeren we zowel de Kazachse als de Kirgizische controlepost. Even later zien we ons busje al weer komen en vertrekken we voor de laatste 20km naar Bishkek.

Het straatbeeld rond Bishkek is vrij gelijkaardig aan dat rond Almaty. De meeste huizen zijn weer afgesloten met poorten, de auto’s zijn minstens even vervuilend en we zien opnieuw veel fruitverkopers met o.a. appels en watermeloenen. Nieuw zijn de vele “kvas”-standjes: een lokale drank, iets tussen ice-tea en limonade, wordt uit tanks of bidons uitgeschonken.

Het is verschroeiend heet in Bishkek. We vonden dat ook al in Almaty, maar hier is de hitte nog veel drukkender. We springen dan ook regelmatig een tearoom of winkelcentrum binnen voor wat frissere lucht en een drankje of taartje. Bishkek is niet zo groot en interessant als Almaty maar de parken en pleinen zijn best wel gezellig.

Op donderdag doen we ons eerste uitstapje buiten de stad. Een taxi brengt ons naar de Burana toren, het enige overblijfsel van een grote 11e eeuwse stad langs de oude Zijderoute. Vlakbij bewonderen we enkele petroglyfen en balbals. Dit zijn grote stenen waarin Turkse nomaden gezichten kervden. De Balbals werden op een graf geplaatst als de persoon in kwestie als een te duchten tegenstander werd beschouwd. In het kleine museum bekijken we nog enkele opgegraven objecten en dan keren we terug naar Bishkek.Okumaya devam et