start of trip

Ongeveer zeven weken geleden ben ik samen met mijn backpack het vliegtuig ingestapt bestemming: de mooiste reis van mijn leven (totdat ik een mooiere reis maak natuurlijk). Het was vreemd om het vliegtuig in te stappen met het idee om bijna een half jaar weg te zijn van alles en iedereen die ik ken. Maar ik was vooral blij en enthousiast om te beginnen met de reis. In het vliegtuig heb ik jullie verhalen uit mijn boek gelezen hier heb ik om gelachen en een traantje gelaten. Het was goed, een stuk beter dan het moment dat een klein Chinees jongetje besloot om het gangpad in het vliegtuig te parfumeren met kots.

Eenmaal aangekomen in Bangkok heb ik wat vrienden gemaakt en ben ik de stad in geweest totdat ik erbij neerviel. Tien jaar geleden ben ik ook in Bangkok geweest, daarvan herinner ik me vooral de hotelkamer omdat ik ziek was. Dit jaar was echter een herhaling, van huis had ik een buikgriepje cadeau gekregen. Gelukkig werd werd ik Savonds meegesleept door vrienden naar khao San road om de bacteriën te doden met emmertjes alcohol. Uiteindelijk heb ik welgeteld één dag in de stad kunnen rondbrengen.

Mijn tweede bestemming was koh tao, een mooi eiland in het zuiden van Thailand. Bekend om de snorkel en duikplekken. Veel verschillende mensen ontmoet daar, zowel leuke als minder leuke. De eerste dag heb ik mijn was weggebracht naar de overkant van mijn hostel. Later die dag begon het te regenen water liep over de straat, dat was leuk. Tegen de avond toen de straat in een rivier was veranderd was het niet meer zo leuk. Mensen moesten uit hun huis worden gehaald. Geen stroom, geen internet (dat laatste is eerder een pluspunt). Geen internet was best gezellig, mensen moesten nu tegen elkaar praten in plaats van op een telefoon scherm kijken. Pas drie dagen later begon de regen af te nemen. Mijn kleren die ik weg had gebracht waren ondertussen vertrokken naar de zee. Dit klinkt alsof ik alleen maar pech heb gehad , maar echt ik had het heel erg naar mijn zin. Het was tenslotte niet mijn huis die is overstroomd. Ondanks al deze ellende voor de lokale mensen, blijven ze wel lachen.

Nadat de storm was gaan liggen heb ik mijn duikcursus gedaan, een hele leuke ervaring. Een school vissen, veel anemonen, verdwijnplanten (de namen van deze exotische diereb heb ik even niet bij de hand), super gaaf om te zien. Helaas kan ik jullie niet lekker maken met foto's en filmpjes, dat komt bij mijn eerstvolgende duik wel.

Die avond ging ik wat drinken met een paar mensen die ik had leren kennen tijdens de overstroming. Celine nam afscheid omdat ze de volgen de dag naar de full moon party wilde gaan. Ze wilde dat wij ook mee gingen. Even later was iedereen ermee akkoord gegaan om mee te gaan. Althans dat dacht ik, want de volgende dag stond ik alleen op een ander eiland. Geen internet, ik wist niet wat de naam van het hostel was. Stom dat ik dat niet van tevoren had gevraagd. Dan maar met een groep meisjes mee naar een random hostel, daar zou vast wel internet zijn. Dat klopte en die grapjassen van mensen waarmee ik naar het feest zou gaan vertelden mij de naam van de hostel en dat ik op een ander eiland zat?! Eenmaal aangekomen op het hostel vertelde Céline dat de rest naar een ander eiland toe waren gegaan om te duiken. Dat waren ze vergeten te vertellen. Geen probleem, zo moeilijk is het niet om vrienden te maken op de full moon party.

Na al deze avonturen heb ik mijn laatste dag in rust doorgebracht met een boekje op het strand. De volgende bestemming was ook toeristisch, maar met een ander soort type toeristen. Khao sok park, een natuurpark met prachtige bergen met een van de oudste regenwouden die boven het blauwe water van het stuwmeer uitsteken. Daar heb ik een tweedaagse tour gedaan. Met een boot werden we naar simpele hutten gebracht die op het water drijven. Overdag jungletochten doen, door grotten lopen met veel grote spinnen (al mochten we dat niet tegen de vrouwen zeggen want spinnen zijn eng). S'avonds stond er gefrituurde vis uit het meer op het menu. Dezelfde vis kon je zien zwemmen als je het water in keek. Aangezien het niet zeker was of er een tweede regenbui over de eilanden zou vallen en ik liever niet de rest van mijn kleren wilde kwijtraken besloot ik dat het tijd was om naar Myanmar te gaan! Snel een visa ophalen in Bangkok en dan over de land de grens over gaan. Klein paniek momentje toen de bus aankwam op het busstation ik de weg niet wist en niemand Engels sprak. Gelukkig vond ik een Engels sprekende man die geen positieve woorden had over Myanmar. De wegen waren slecht en het vervoer duurde veel te lang. Hij deed me denken aan de gepensioneerde buurman die altijd klaagt over geluidsoverlast, die altijd uit het raam tuurt om de omgeving in de gaten te houden. En als je eenmaal iets fout doet dan staat ie meteen voor je deur om zijn beklaag bij je te doen. Enfin genoeg hollands geklaag van mij, uiteindelijk heeft hij mij wel in de goede bus weten te zetten. In Hpa ann ontmoette ik drie leuke mensen waarmee ik een paar dagen heb rondgescooterd. De ena laatste dag hebben we de berg mount swegabin beklommen. Bovenaan zit een klooster waar we konden overnachten. Het uitzicht voor de zonsondergang en zonsopgang was prachtig. Vanaf die dag ben ik samen gaan reizen met Simon. Naar de hoofdstad Nipidayaw, ook wel ghost town genoemd. De overheid heeft wegen aangelegd alsof er een grote stad gebouwd zou worden, maar in werkelijkheid zijn er alleen een paar dorpen. De wegen zijn grotendeels leeg, niet het beeld dat je hebt bij de hoofdstad van een land. De mensen waren super aardig en geïnteresseerd in ons. We zijn een paar keer uitgenodigd om bij iemand thuis te komen eten, waaronder een schattig jongetje van tien die goed Engels sprak. Helaas konden we niet blijven eten omdat we s'avonds een nachtbus moesten halen richting Inle lake. Een toeristisch meer waar de mannen op vissersboten peddelen met hun been en de vrouwen hun nek oprekken met ringen. Vanaf dit meer hebben we een tweedaagse tocht gemaakt door de natuur met een super grappige gids. De eerste dag praatte hij over eerlijkheid en openheid richting zijn vrouw. De tweede dag vertelde hij uitbundig over de relaties die hij tegelijkertijd had met verschillende meisjes. Zelfs toen hij was getrouwd. Ik zal hem maar niet taggen in dit bericht. Vanaf Kalaw, het dorp waar we naar toe waren gelopen, hebben we de trein gepakt naar Mandalay. Niet comfortabel, zeer langzaam maar wel een, mooie omgeving.

Mandalay was de eerste grote stad om te bezoeken (Nipidayaw telt niet echt mee). Een beetje rondscooteren ,van het uitzicht van Mandalay hill genieten en de zonsondergang op de U bein bridge bekijken. Zelfs de fit for free op straat met uitzicht op het gigantische paleis mag niet ontbreken. Kort daarna gingen we naar Bagan, de stad bekend van de oude ruïnes. Ook deze keer met de trein. Heb ik al verteld dat treinen in dit land oncomfortabel zijn? Bussen zijn in mijn ogen niet veel beter als het gaat om de hoeveelheid slaap die je in een nacht reis kan hebben. Mij hoor je er niet over zeuren. In de trein zat een toerist met haar voeten boven de vloer. Toen ik vroeg waarom antwoordde ze dat er de muizen dan niet over haar voeten konden kopen. Fijn, het ecosysteem van de trein was groter dan ik had gedacht. Niet dat ik bang ben voor muizen, maar de gedachte maakte wel dat ik bij iedere minuscule aanraking in mijn slaap acuut wakker werd om te kijken of het een muis was. Gelukkig kwam dit niet voor, het enige wat ik van de muizen heb gezien is dat er eentje naast me op de stoel zat te chillen toen ik een boek las. Toen ik hem in de gaten had ging die er als een speer vandoor. Dit heb ik maar niet verteld aan het meisje. Terug naar de stad Bagan. Hier staan meer dan tweeduizend tempels in dit gebied van honderden jaren oud. Het is prachtig om de zonsopgang op een van de tempels te bekijken terwijl er een stuk of 20 luchtballonnen opstijgen. Dit is overduidelijk de mooiste stad die ik heb gezien in Myanmar.

Natuurlijk heb ik veel meer gezien en meegemaakt. Als ik dat ga proberen op te schrijven dan krijgen jullie nooit wat te horen dus zal ik het voor nu het hier bij laten.

Hierna ga ik weer naar het zuiden van Myanmar. Daarna noord Thailand: Chiang mai en Pai. Tips voor andere plekken tussen Mae sot en Laos zijn welkom. Na noord Thailand ga ik naar Laos.Read more