Dag 6- Grotte La Merveilleuse

Toen was het alweer dag 6 van de vakantie! Wij hadden besloten vroeg op te staan zodat we optijd konden vertrekken richting de grotten van Dinant! Om 8 uur waren wij allemaal wakker en nog voor 10 uur zaten wij in de auto! Heel knap van ons, al zeg ik het zelf.

We stopten bij de receptie om even na te vragen of zij ons konden helpen met het maken van een testafspraak. Vanaf gisteren is het namelijk verplicht een negatieve test /vaccinatiebewijs mee terug te nemen naar Nederland! Echter was er tot een paar dagen terug nihil informatie over de beschikbare testlocaties in België. Ook is het maken van een afspraak in zuid België vrijwel onmogelijk sinds Frans de voertaal is. De receptie heeft ons gelukkig heel goed geholpen en wij konden om 11.00 terecht bij een ziekenhuis in Yvoir/Godinne! Dat kwam enorm goed uit, aangezien wij woensdag vertrekken. We moesten langs de Maas blijven rijden totdat we CHU Hôpital zouden zien. Dat lukte vrijwel vlekkeloos, we kwamen iets te laat aan omdat we natuurlijk geen idee hadden waar we moesten laten testen. Dat bleek in het oude verkeerstorentje te zijn. Even een formuliertje invullen en klaar; we konden meteen testen. De mevrouw die ons hielp was enorm aardig. Ook nog iets heel opvallends: ze testte ons met hetzelfde stokje in de keel als daarna in de neus, en in de neus wreef zij alleen langs de binnenkant van je neusvleugel! Dus het kietelde niet onze hersenen, wat erg plezant was!

Eenmaal klaar met het testen gingen wij richting de grotten van Dinant. We waren een uurtje vertraagd maar dat maakte niks uit. De Grotte la Merveilleuse (rechtstreeks vertaald ook wel ‘prachtige grotten’ genoemd) waren gelukkig geopend, maar door de recente overstromingen was de laatste verdieping niet beschikbaar omdat deze nog onder water stond😳De rest van de grot was ook nat dus de schade van de overstromingen was hier ook te merken. Helaas had de STOMME regenval ook ervoor gezorgd dat de toiletten compleet verwoest waren. Dat was even minder voor Julia’s blaas en die van mij.

Voordat we de grot ingingen kregen we als het ware een introductie van de gehele grot door een Nederlands sprekende Fransman. De introductie werd gegeven omdat de gids niet meeging in de tunnel ivm groepsvorming en te grote groepen in een ruimte. We moesten dus allemaal in onze eigen bubbel lopen. Ik kon gelukkig met heel veel focus een beetje verstaan wat de gids ons allemaal vertelde en waarom we om welke reden ergens naartoe moesten kijken als we op een bepaald punt in de grot waren! Wist je trouwens dat deze grot ook gebruikt werd in de Tweede Wereldoorlog? Zo’n driehonderd mensen zijn door deze grotten gegaan om veilig te blijven.

Bij binnenkomst van de grotten stootte Yvonne haar hoofd alvast: take one for the team! Hoefden wij het niet meer te doen🤪We gingen met elke traptrede lager en dieper de grot in en dankzij alle goed geplaatste lampen waren de stalagmieten en stalactieten enorm mooi te zien en op beeld te leggen.

Het was vrij koud in de grotten, daar had de familie Timmer mij al voor gewaarschuwd. Gelukkig was het vrij goed te doen en was het ook rustig in de grotten. We hebben alles mooi mogen bekijken en op eigen tempo kunnen belopen. Helaas waren de vleermuizen vandaag niet te zien; die vertoeven in deze grotten vooral in de winter voor een maand of twee. Op zachte dagen zijn zij dus goed te zien.

Na een half uurtje in de grotten gelopen te hebben kwamen wij aan bij de laatste trap omhoog. Deze was om precies te zijn 140 treden lang en een flinke workout! Julia had het niet meer en ik moest ook flink ademhalen om bij te komen.Read more