Zinacantán

De derde begraafplaats zit qua gevoel tussen de eerste en de tweede in. Ook deze is voornamelijk voor de inheemse bevolking, maar dan een andere indianenvolk als die van gisteren. Het is bovenop een berg gebouwd, zodat de doden dichterbij de hemel zijn. We moesten het laatste stuk lopen, dus dat was nog even een flinke klim. Het graf zelf is vaak een heuveltje en aan de kopse kant staat dan een kruis, steen of huisje. Ook hier zaten mensen op en rondom heen. Kinderen speelden op en tussen de graven, sommige mensen waren dronken, er speelde een bandje, er werd friet gebakken op de begraafplaats en er werden andere lekkers verkocht. En ook hier werden offers gegeven aan de doden, wat ze met leven lekker vonden zoals cola, maïs of suikerriet. En de heleboel was flink versierd met kleurige bloemen. Het blijft een apart beeld.

Beneden aan de berg in het stadje Zinacantán hebben we nog twee kerken eventjes bekeken, wat er toch wel anders uitziet als dat we kennen in West Europa. Wel gewoon nog een kaarsje gebrand.

De (late) lunch hadden we bij een kleinschalige restaurant annex winkel. Het zag er authentiek uit en het eten smaakte goed.Read more