Tromso 2024

Maandag vol spanning wakker geworden maar nog geen annulering dus met een bang hartje tot aan de haven gewandeld. Ondertussen was het serieus glad aan het worden, de sneeuw was overgegaan in regen en wind en de temperatuur zat rond met boven vriezen..

Maar gelukkig was onze touroperator open (hij bleek de enige te zijn en we hebben ook geen andere groepen gezien). Dus ons helemaal in een paar lagen, dat betekend: thermisch wollen ondergoed, nog een thermisch laag, thermische sloefjes, een drysuit waar je hulp bij nodig hebt om erin te geraken (en heel toevallig was dat een vlaamse) plus een dikke neoprene kap en handschoenen. Zo waggelde we naar de boot, ook die was speciaal. Een open rubber boot met 2 rijen waar je achter elkaar ging opzitten (stel u bananenboot voor met 2 rijen). Het duurde niet lang voor we de Orcas zagen! Wat een zotte vinnen die uit het water staken! Ze hadden wel niet veel zin in zwemmers, ze bleven altijd wel in de buurt maar doken wat alle kanten uit. Meestal probeert de boot hen wat tegemoet te gaan en de zwemmers af te zetten zodat de Orcas passeren. De gidsen hebben echt hun best gedaan, zonder de beesten op te jagen maar het is eigenlijk niet gelukt om ze als zwemmer te zien. Dries bleef wel klaar zitten (ik offerde mijn beurt maar al te graag op 🤓 aangezien je max met 6 in het water mag) en hij heeft ook 1 keer een poging gewaagd maar helaas dus. Het werd ook snel donker en was dus al grijs en winderig weer waardoor het ook met orcas vlak bij u vermoedelijk weinig te zien zou zijn. De pakken waren wel verbazend warm, pas na een paar uur kregen we echt koud (opnieuw denk: open rubber boot op een winderig arctische zee). De handen kregen wel sneller koud maar ik had gelukkig handwarmertjes bij die een beetjehielpen. Al bij al hebben we toch echt genoten van die prachtige reusachtige beesten in het wild te zien!

Erna terug naar het flatje (had ik bewust gedaan om te kunnen opwarmen alvorens onze boot terug te nemen) en dat was geen makkelijke opdracht. Het was spékglad, zelfs op mijn hiking schoenen schoof ik gewoon meters naar beneden (het flatje lag op een heuvel)! Maar we zijn er heel geraakt en hebben nog een dutje gedaan. We waren allebei echt moe (van de kou?).

Om 20u richting haven voor onze boot terug. Deze keer was ik wel voorbereid met spikes voor mijn schoenen. Eenmaal in de haven geen boot te zien? Dus hulp gevraagd aan een noorse dame, die ons ineens haar auto aanbood om in te wachten. De boot was onderweg en jawel, even later kwam hij de haven in. Maar.. hij deed een beetje raar, een rondje draaien en weer weg, de haven uit. Daar stonden we dan... terug hulp aan de vriendelijke dame gevraagd: hij kon niet aanmeren door de storm (wind) en dus pech voor vandaag. Gelukkig hadden we nog een slaapplek! Terug dan maar, wat eten halen en morgen weer een poging wagen..Læs mere