Big Easy

Robbie wilde perse een ontbijt bij Ihop. Ze had er honderden blogs over gezien en wist het zeker...deze plek was te gek. "Ze hebben daar pancakes met cheesecakesmaak!!!!!". Waarom? Antwoord bleef uit. Zelden zo'n afgeragde tent gezien. Ik zou zo gauw niet iets kunnen opnoemen wat onbeschadigd was. Maar goed, 2 stacks of Pancakes besteld, 1 stack volkoren met nootjes en 1 stack met chocolademeel, chocolatechips en chocoladesaus...het was vooral veel.

Diep het gas ingetrapt en op naar the Big Easy. Voor de lunch afgeslagen bij het plaatsje Magnolia. Volgens Internet een charmant stadje met een leuke eettent. Het centrumpje was een block van oude pakhuisjes grenzend aan een stationnnetje. Het stationnetje was inmiddels het gemeentehuisje geworden. In de tuin van het gemeenthuis liepen 6 jongens van rond de 16 jaar met oranje gestreepte broeken en "convicted" op hun rug geplakt takken te verzamelen en het gras te maaien. De gevangenbewaarder hield ze streng in de gaten.

De twee winkelstraatjes boden een troosteloos geheel. Typisch Amerikaanse geveltjes van wat ooit een welvarend handelsplaatsje was aan een belangrijke spoorlijn. Alle panden waren zwaar vervallen en drie van de vier stonden leeg. In 1 pand zat een drogist/apotheek. Een enorme winkel met daarin verdwaald een 6 tal metalen stellingen. Op elke stelling lagen verdwaald enkele produkten. Wat luiers, een paar doosjes pleisters, zonnebrand, etc. Meestal maar 1 exemplaar van elk soort. In het midden stonden wat stoelen en mosgroene skai-lederen bankjes. Allemaal uit totaal verschillende collecties. En ze waren zo oud dat ze zelfs in mijn jeugd al als ouderwest doorgingen als iemand ze meenam in de jeugdsoos als zithoek. 1 balie stond vol met plastic koppen met daarop een keur aan pruiken, haarstukken en nepvlechten. Achter in de winkel was een apotheekbalie, waar bejaarden hun lege doosjes met medicijnen inleveren om ze opnieuw gevuld te krijgen.

Naast de apotheek zat nog een winkel van sinkel. Volgestouwd met kleding, keukenspullen, huishoudelijke apparaten, schoenen en ander onmisbaars. Er was zelfs een rekje met lege cassettebandjes..........en dat alles in een troosteloze jaren 70 entourage van aluminium, donkergroen tapijt en oranje vloertegels. Zo mooi dat dat allemaal nog bestaat. En het is vreemd, want in de omgeving staan veel mooie huizen, lijken de bewoners echt wel geld te verdienen, maar maken dat blijkbaar niet op in het winkel-centrumpje.

Maar goed, we kwamen voor de buren, Le Mariposa. Een grappig opgefleurde eettent. Vandaag was het Mexicaans. Prima te doen.

Door naar New Orleans. Even een tussenstop om modderschoenen te halen. Het festivalterrein is na enkele hoosbuien veranderd in een modderpoel, volgens een mail van onze huiseigenaar. Dus reserveschoeisel of laarzen zijn een slimme optie.

Ons huis is een in de jaren 40 gebouwde lange withouten hut. De oma van de huidige eigenaresse kwam vanuit Belize naar New Orleans en bouwde het huis met haar dochter. De kleindochter nam het enkel jaren geleden over. Nu verhuurt ze de helft. Een mooie plek, midden in een oude "zwarte" wijk van New Orleans. Aan de andere kant van het park woonden de "witten".

In het witte deel komen we terrecht in een kleine snackbar/ eettent, Lakeview Burgers en Seafood. 4 kleine tafeltjes en een counter. We bestellen mozzarella-sticks, catfish, een hamburger, tamales en coleslaw. Alles smaakt super vers en alles uit de frituur is droog en knapperig. Als we bijna klaar zijn met eten meldt de eigenaar/kok zich aan onze tafel. Iets te dik, zijn schort dubbelgevouwen over zijn buik en een lekkere snor van zweet onder zijn neus. Zijn hele levensverhaal komt voorbij: 51 jaar koken in the French Quater van New Orleans, zijn wens om een buurtrestaurant te hebben, dat hij nu met zijn zoon mag koken, dat alles zelf gemaakt is (from scratch), dat zijn zoon de lekkerste cajunkruidenmix maakt, dat Hurricane Katrina de hele buurt veranderd heeft (oudjes zijn dood gegaan tijdens de hurricane omdat ze niet weg wilden, of daarna van de stress), hoe je een goede pulled pork maakt (en als Erica opschept over mijn pulled pork, wil hij ineens tips uitwisselen: " what kind of wood do you use for smokin'), bladiebladiebala. Hij was trots op zijn 5 sterren-rating op Yelp. Terrecht, alles was heerlijk.

Bij terugkomst in ons huisje ontmoeten we onze huiseigenaar voor het eerst. Voor iedereen een hug ( alleen ik niet want ze knuffelt geen mannen waar hun vrouw bij is). En gelijk weer hele verhalen over haar geschiedenis, Katrina, hoe waar te komen, hoe laat en wanneer.

Morgen gaan we los op Jazzfest. Naar het zich laat aanzien de enige zonnige dag van het festivalweekend........Read more