Afscheid nemen bestaat niet

Laatste brakke ochtend na een poging tot een soort van laatste afscheidsfeestje gisteravond. Wild feest met technomuziek... gekke mix van westerlingen en locals. Niet bepaald een succes. Om 2 uur stond de politie op de stoep, dus toen was het finito.
Nog een laatste duik in de zee. En na de lunch de bus richting Galle. Doei Weligama, je was een fijn huis de afgelopen week. Doei Sri Lanka, we gaan je missen. Een prachtig land. Divers. Vrolijke en vriendelijke mensen. Een goede afsluiter van een bizar avontuur.

Een goed begin van een nieuw avontuur!! Tarika (zie foto van vorige post), een meisje dat de yoga opleiding net had afgerond toen ik begon, heeft haar eerste baantje als yoga docent in Weligama. Elke ochtend en middag geeft ze les op het dak van een resort, met uitzicht op zee. In ruil krijgt ze onderdak en eten. Dat klinkt mij niet verkeerd in de oren... lijkt me prima om zo een jaartje van mijn leven door te brengen ;) maar laat ik niet op de feiten vooruit lopen. Eerst een kijken wat Nederland me te brengen heeft. Ik zie het zo voor me dat ik een parttime baan als schoolpsycholoog heb. Dus daar wil ik naar op zoek. Daarnaast wil ik heel graag yogalessen geven. Alleen niet in een sportschool. Het zou een droom zijn om.. zelf iets te starten. Ik durf het bijna niet uit te spreken, zo eng klinkt het. Mega spannend. Maar oh zo leuk! Om meer vertrouwen te krijgen lijkt het me fijn om te beginnen met gratis lessen. Klein praktisch puntje: ik heb een plek nodig waar ik dit kan doen. Dus, mocht je toevallig iets weten, dan hoor ik het graag!Baca lagi