Zonder doel maar met richting

De laatste 30 km zijn echt afzien. Zon , zon, asfalt, asfalt. Kwart over vier komen we op de camping aan. Het jeugddetentiekamp van gisteren was luxe. Keiharde grond op een plekje waar de tent nét kan staan. Er komen twee Oostenrijkers naast ons staan die al op de terugweg zijn. We vragen of de wegen zo blijven. Jazeker! Zeker tot voorbij Leon. Dit maakt dat ik er echt even flink doorheen zit. Dit is niet gewoon even doorzetten voor mij. Ik vind het slopend en ook geeft het niet echt voldoening. Dat maakt me best verdrietig. Even later hebben we een gesprek met twee Belgen. Voordeel van plekken die zo klein zijn, je spreekt elkaar snel. Zij gaven aan dat er op dit moment al duizend pelgrims per dag aankomen in Santiago de Compostella. We denken dat wij dit niet willen. Speuren op de kaart, hoop nadenken en overleggen maakt dat we routes op z'n Jo's doen voor de komende paar dagen. Heel rustig aan, via wat alternatieve wegen naar Burgos. In de loop van de dagen besluiten we hoe we dan verder gaan.Weiterlesen