Zonder doel maar met richting

De spannende afdeling is net ingezet, we gaan de bocht om en dan? Omhoog, nee dat zeg ik verkeerd, OMHOOG! Exceptioneel, we moeten afstappen, dit hebben we nog niet meegemaakt. Zelfs het omhoogkomen vergt speciale manier van vasthouden van de fiets. Twee handen aan het stuur gaat echt niet. Dus een hand aan het stuur en de andere achterop de bagagedrager. Zo kunnen we onze fietsen lopend omhoog duwen.

Daarna gaan we inderdaad als een speer naar beneden. Tenminste als we onze remmen loslaten, wat we wijselijk achterwege laten. Op stukken die horizontaal lijken laten we soms onze remmen los, binnen enkele seconden is je snelheid tegen de 30 km per uur. Niet zo horizontaal dus. Beiden handen weer op de remmen dus.

Dan moeten we grotendeels gaan afdalen. Nog maar twee km omhoog en dan naar beneden. Moet kunnen. Dan worden we geroepen door enkele werklui. 'Jullie kunnen die kant niet op, die is afgesloten' Lak, en nu? Even vragen, antwoord: Even terug, dan naar rechts, een 'poco' omhoog, dan naar beneden. No problemos. Nee, nee, geen enkele weg gaat naar het stadje Ondarroa en we blijven stijgen volgens onze beenspieren en onze accu's.

Onderweg komen we een man tegen die ons de weg wijs die zelfs onze Garmin snapt. Er is gewoon geen 'tussendoor' en we moeten eerst naar Lekeitio. We had niet echt rekening gehouden met zo'n omweg, maar ach, dat ligt ook aan de kust, dus er zullen wel campings zijn. Hollanders zijn we hè!Leia mais