Travel Kiwistyle

November 2019 - February 2020
Daar gaan we dan! Op reis naar Nieuw Zeeland. Van november tm februari reizen wij met onze sleepervan door een van de mooiste landen ter wereld. We gaan hiken, zeekayakken, bergbeklimmen en kamperen. En wie weet maken we ook nog een helikoptervlucht. Read more
  • 28footprints
  • 2countries
  • 93days
  • 198photos
  • 21videos
  • 24.0kkilometers
  • 18.9kkilometers
  • Day 19

    Day 19 > Freedom camping at the ocean

    December 1, 2019 in New Zealand ⋅ ⛅ 23 °C

    🇳🇿
    We have seen a lot of ocean these days. With lots of wind and constant sunshine we burn easily. Sunscreen spf 50 is desperately needed. After the Coromandel we decided to spend a bit of time at the Bay of Plenty.

    We found a large free camping spot at Port Ohope with views of the ocean. Plenty of room for everybody. We had the entire afternoon to read, sleep and enjoy the views.

    This morning we woke up with the sound of rain on our roof. It only lasted for a minute or so but there it was the first rain since we arrived in New Zealand. The rest of the morning on the campsite was clear and sunny. But that would not last.

    From Ohope we drove to Opitika and did some grocery shopping at New World Supermarket (luckily open on sundays). The rain was rolling in by that time and we decided to make this a 'driving day'. After several hours of driving through a beautiful gorge and very green farmland we found ourselves at the east coast in Gisborne.

    So here we are at the top 10 holidaypark at the ocean doing some hiking, santa spotting, washing and writing. The sun is shining and it is about 26 degrees. Lovely weather! Till next time.

    ----------
    🇳🇱
    We hebben heel veel zee gezien de laatste dagen. En met een windje en constante zonneschijn moeten we oppassen dat we niet verbranden. Factor 50 zonnebrandmiddel is niet overbodig. Na de Coromandel hebben we besloten om wat tijd in de Bay of Plenty door te brengen.

    In onze Rankers app vonden een mooie gratis kampeerplaats bij Port Ophope in de buurt. Een mooi en ruim opgezette plek met prachtig uitzicht over de zee. We hebben de hele middag gelezen, pootje gebaaid, geslapen en genoten van het uitzicht.

    Vanochtend werden we wakker met het geluid van regen op ons autodak. Het duurde maar een minuutje, maar toch, dat was de eerste regen sinds we in Nieuw Zeeland waren aangekomen. De rest van de ochtend was het aangenaam en zonnig weer. Dat zou echter niet zo blijven...

    Vanuit Ophope zijn we naar Opitika gereden waar we gelukkig op zondag boodschappen konden doen bij the New World. Soms zijn we even de dagen van de week kwijt. De regenbuien rolden ondertussen binnen en we besloten om er maar een rijdag van te maken. Na een paar uur door een prachtige kloof te hebben gereden, kwamen we aan in Gisborne. Aan de oostkust van Nieuw Zeeland. En daar scheen de zon!

    De middag hebben we gevuld met een stadswandeling (santa parade gezien), was gedraaid en gelezen op het strand. Lekker genieten dus.
    Read more

  • Day 22

    Day 22 > Amazing sunrise

    December 4, 2019 in New Zealand ⋅ ☀️ 14 °C

    🇳🇿
    It is 5 am and I am awake. I try to find my sweet spot on the air mattress again but somehow I can't fall asleep. All of a sudden it hits me, it is early morning on the east coast. A chance for a great sunsrise. I peak through the curtains and already see some red and orange colors in the sky. I wake Tonnie and tell him I am off with my camera to the beach. Half awake, I think he got my message and went back to sleep.

    With my camera and phone I am standing on a empty beach. Everybody is still asleep and I get to watch these amazing colours all by myself. It is so beautiful I almost start to cry happy tears.

    The last few days were amazing. We had 3 different freedom camping spots close to or on the beach. We did a lovely hike through Redwood forest and went to a small but lovely waterfall. We took showers in the (very chilly) ocean and had some tasty and healthy meals. Life is good. We are having a great time. Our hair is getting blond and a bit rough because of all the sun, salty water and air. We feel like true nomads!

    ---------
    🇳🇱
    Het is 5 uur in de ochtend. Ik lig te woelen in bed. Ik kan geen lekker plekje op ons matras meer vinden. Ondertussen ben ik klaar wakker. En ineens dringt het tot me door. Het is 5 uur, een geweldige kans om als eerste op de aardbol de nieuwe dag te verwelkomen. Ik kijk door ons prachtige gordijnen en zie de eerste rode en oranje kleuren al in de lucht. Ik maak Tonnie wakker en vertel hem dat ik de zonsopkomst ga fotograferen op het strand. Hij slaapt nog half maar begrijpt mijn enthousiasme maar blijft zelf lekker liggen.

    Met mijn camera en telefoon sta ik helemaal alleen op een verlaten strand. Iedereen ligt nog lekker te slapen en ik mag alleen de nieuwe dag verwelkomen. Het is zo ontzettend mooi dat de tranen me in de ogen schieten.

    De laatste drie dagen waren fantastisch. We hadden steeds een ander plekje op of bij het strand. Gratis kampeerplaatsen waar we met onze self contained campertje mogen staan. Schitterend!

    We hebben voor het eerst sinds mijn bronchitis een wandelingetje gemaakt door Redwood forest en naar een waterval. 's Middags vaak een duik in zee genomen om te douchen... K.O.U.D. Het leven is goed in Nieuw Zeeland. Over ons lekkende autodak hebben we het maar even niet. Dat lossen we wel weer op 🙄.

    We hebben het heerlijk. Ons haar wordt al blond en stug door alle zon, zoute water en wind. We voelen ons echte nomaden.
    Read more

  • Day 24

    Day 24 > Running for fur seals

    December 6, 2019 in New Zealand ⋅ 🌬 18 °C

    🇳🇿
    After a long drive from Martinborough, where we spend the night, to Cape Palliser we finally saw our first seals. That half an hour later we would be scrambling to get to safety, was not on our minds at that moment.

    The scenic drive to this remote and windy part of the country was an adventure of its own. With plenty of wash outs and a detour over private land the car was getting a bit dusty. The ocean was a very light shade of blue close to the coast. It was especially beautiful when the sun was shining.

    According to our roadmap seals would have their colony somewhere in this area. We were looking and looking but no seals. The local mailman saw us and directed us to the right place. Thanks again! It was absolutely amazing to see these playful creatures swimming and sunbathing. I took many pictures with our Canon camera.

    We respected there space and kept our distance. Once I was done taking pictures I decided to walk back. All of a sudden I hear something behind my back. A giant male seal was approaching. I screamed at Tonnie to get up the rocks and followed in his footsteps. My heart was pounding. The seal had come frome another beach and walked up to this one and scared us. Luckily he was not after us. You can see him im the pictures. We were standing on the rock on the left.

    Pfff. Keep breathing. That was enough seal for one day. We continued to Cape Palliser to climb to the lighthouse (250 steps).

    On our way back we found a DOC campsite to spend the night. After a nice camping style thai curry dinner we walked to the Putangirua Pinnacles, or also known as the Dimholt road from the lord of the rings.

    It was a marvelous day with numerous adventures, including sheep on the road. Today we drove to Wellington, where we will br staying until Monday morning.

    ----------
    🇳🇱
    Na een lange rit van Martinborough, waar we hebben overnacht, kwamen we dan eindelijk de eerste zeeleeuwen tegen bij Cape Palliser. Dat we een half uur later snel een veilig heenkomen moesten vinden, wisten we op dat moment nog niet.

    De prachtige route naar een afgelegen en winderige plek op het zuidelijkste puntje van het noorder eiland was een avontuur op zich. De auto zag er erg stoffig uit na alle wegopbrekingen, omleidingen en washouts (door de zeer weggeslagen wegdek). De zee had prachtige lichtblauwe kleuren, zeker wanneer de zon scheen.

    Volgens onze wegenatlas zouden er zeeleeuwen in deze omgeving wonen. Wij hebben de hele kustlijn afgespeurd maar geen zeeleeuwen. De plaatselijke postcode wees ons uiteindelijk de weg. Het was fantastisch om deze energieke beesten te zien zwemmen, ruziënen zonnebaden. Ik heb veel teveel foto's genomen met de Canon spiegelreflexcamera.

    We hielden ons netjes aan de regels door de zeeleeuwen voldoende ruimte te geven en niet tussen hen en de zee te komen. Toen ik klaar was met fotograferen en ik samen met Tonnie weg wilde lopen, hoorde ik ineens wat geschuifel. Ik kijk om een zie vlak achter mij een enorm mannetje (zeeleeuw) onze kant op 'rennen'. Ik schreeuw naar tonnie dat hij de rotsen verder op moet klimmen en ik volg snel. Nu voelen we ons redelijk veilig. Gelukkig had hij het niet op ons voorzien. Waar kwam dat enorme beest ineens vandaan? Blijkbaar een rondje gezwommen en een andere baai aan land gegaan en toen aan de wandel geraakt. Pfff ik moest even bijkomen.

    We zijn snel naar de auto gelopen om onze weg naar cape Palliser te vervolgen. Daar hebben we de 250 treden naar de vuurtoren beklommen. Deze keer zonder hoestbuien. Yes!

    Op de terugweg zijn we gestopt bij de DOC camping in de buurt van de Putangirua Pinnacles. Na een lekkere thaise curry met groente en rijst, klaargemaakt op ons gaskooktoestel, zijn we naar de Pinnacles gelopen. Wij wisten hoe ze er ongeveer uit zouden zien door de opnames van dr Dimholt Road uit de Lord of the Rings film (deel 3). Het was prachtig in de ondergaande zon.

    Weer een geweldige dag vol avontuur en inclusief heel veel schapen op de weg. We zijn nu in Wellington tot maandagochtend wanneer we met de veerboot vertrekken naar het Zuider eiland.
    Read more

  • Day 27

    Day 27 > And off to the South Island

    December 9, 2019, Tasman Sea ⋅ ☀️ 14 °C

    🇳🇿
    At the moment we are on the Bluebridge ferry from Wellington to Picton. De skies are blue again after 2 days full of rain, wind and floodings. It is bad weather in the south island and around Wellington. Streets are flooding, bridges are gone and mudstreams are everywhere. We cannot get past Hokitika on the west coast or Timaru on the east. Hopefully the situation will improve the next few weeks.

    For now we have some great adventures ahead. Tomorrow we will go to the start of the Queen Charlotte Track, Ship Cove, to do some hiking in the sounds. And next week we will go on a 3 day kayak trip in the Abel Tasman National Park. Hopefully the weather will stay as great as it is this morning.

    Yesterday we went to Te Papa museum in Wellington. With our raincoats on we walked and ran through pooring rain to get to the museum and back again. But it was worth it. A lovely lunch in a pasta restaurant made us warm and happy again.

    Till next time!

    ---------
    🇳🇱
    We zitten op de veerboot van wellington naar Picton. De zon schijnt weer en de lucht is helemaal blauw na 2 dagen met veel regen, wind en overstromingen. Het weer was slecht op het zuider eiland en in de buurt van Wellington. Straten overstromen, bruggen en wegen zijn weggeslagen en modderstromen zijn aan de orde van de dag. Momenteel kun je niet voorbij Hokitika komen aan de Westkust en niet voorbij Timaru aan de Oostkust. Veel mensen zijn geïsoleerd van de buitenwereld. Hopelijk verbetert de situatie in de komende 2 weken zodat we zonder problemen verder kunnen.

    Voor nu hebben we weer een paar leuke avonturen gepland. Morgen gaan we met de boot naar Ship cove om 3 dagen op de Queen Charlotte track te lopen. Tonnie neemt de tent, slaapmatjes en slaapzakken mee op zijn rug. De week erna gaan we 3 dagen kayakken in het Abel Tasman nationaal park. We duimen voor goed weer!

    Gisteren zijn we door weer en wind naar het Te Papa museum gelopen. En mooie plek om met over Nieuw Zeeland te leren. Het was de moeite en het natte pak waard. In een gezellig pasta restaurant zijn we weer een beetje op temperatuur gekomen.

    De komende dagen zijn we waarschijnlijk van de radar. Tot volgend weekend. Hopelijk met veel mooie verhalen en foto's.
    Read more

  • Day 28

    Day 28 > Walking with Weka

    December 10, 2019 in New Zealand ⋅ ⛅ 16 °C

    🇳🇿
    It is 3 pm we are resting in our tent. A Weka is roaming around us, trying to find some food. They are very cheeky birds the size of a chicken.

    It is day one on the Queen Charlotte track. The weather is amazing and so are the surroundings. There are numerous amazing golden beaches and bays. The views are magnificent.

    We both have to get used to carrying big backpacks again. But even without excersise we managed to hike the 200 meter / 3 kms uphill within the hour. Not bad! The last 3 kms downhill went very fast. After this warming up we decided to go for a swim... C.O.L.D It just did a quick wash but Tonnie managed to get under water (not his head) for a few seconds. So much for having a shower 😉

    The birds are singing constantly. Different songs all day long. On the way here we saw Hector Dolphins, Seals and little blue Penguins. What a treat. And on the track a big deer with red/brown and grey colors surprised us.

    In the evening we talked with our German neighbor about his adventure, the TeArora track on the entire southern island. Today was his first day. It started by missing the boat to ship cove. What an adventure. Hopefully I will be able to do something like this in the future.

    Don't forget to take a look at the pictures. Let us know what you think.

    ---------
    🇳🇱
    Het is 3 uur 's middags. We liggen even in de tent bij te komen van de eerste dag op de Queen Charlotte track. Een Weka scharrelt rond onze tent op zoek naar iets eetbaars.

    Het weer is fantastisch vandaag net zoals de omgeving. Er zijn ontelbaar veel gouden stranden en baaien met kristalhelder water te zien onderweg. Het uitzicht is geweldig.

    We moeten allebei weer even wennen aan het lopen met volle bepakking. Maar zelfs zonder training deze zomer hebben we ruim 200 meter geklommen in 3 km binnen het uur. Niet slecht! De laatste 3 km naar beneden gingen als een trein. Na deze warming-up wilden we graag een duik nemen in de prachtige baai (Schoolhouse Bay)... K.O.U.D. Ik heb het even bij een snel wasje gelaten maar Tonnie is toch echt even helemaal onder gegaan (koppie wel boven water). Dappere dodo.

    De vogeltjes zingen hier trouwens non stop. Allemaal verschillende deuntjes. Op de heenweg naar Shipcove hebben we Hektor dolfijnen, zeeleeuwen en kleine blauwe pinguïns gezien. Wat een mooie verrassing. En onderweg op de route sprong er ineens een hert met roodbruine en grijze vacht over het pad.

    's Avonds hebben we een hele tijd staan praten met onze Duitse buurman die in 3 maanden tijd de TeArora track gaat lopen over het hele zuider eiland . Vandaag was zijn eerste dag, die begon met het missen van de boot. Wat een avontuur. Hopelijk kan ik ooit ook zoiets ondernemen. Dat lijkt me fantastisch.

    Vergeet niet de foto's te bekijken van al dit moois. Wij genieten!
    Read more

  • Day 34

    Day 34 > From Charlotte to Abel

    December 16, 2019 in New Zealand ⋅ 🌧 18 °C

    🇳🇿
    While Tonnie is reading a book about New Zealand on his E-reader, I am thinking about the last few days. A lot has happened since we started the Queen Charlotte track.

    The first night at the track at Schoolhouse bay was great. We had a pleasant talk with two guys who are doing the Te Araroa track. All the way from Cape Reinga to Bluff. In the next few days we have met more of these brave folks. All with there own story and experience.

    The second day was a longer hike, 13 kilometers. We had to climb Tawa saddle another 200 meter hill. The views where stunning. The sun makes the water pop. Blue shades of color everywhere. After the descend we stopped for a lunch at a little bay. I decided to let my feet cool in the water. Guess what... 5 dolphins came to say hello. They swam up and down the bay. Looks like they where hunting. It was an amazing experience. We stayed at a tiny campsite called Miners Camp, with noting but streaming water, a cooking shelter and a longdrop toilet. Again great people with nice stories.

    The third day was only 11 kilometers but my feet where hurting after 2 days of hiking with no preparation the last 6 months. Those 5 k walks in the woods are something else. But we managed to get to Camp bay. Another lovely spot by the ocean. We decided to go for a swim to get clean ;) Not as cold as the north island but still very refreshing. The afternoon we spend with Lizzy, a girl we met on the track, at Punga Cove cafe 500 meters from our campsite. What a pleasant place to hang out.

    The next morning we packed our gear and walked to Punga Cove for our water taxi back to Picton. It didn't show. I send them an email because there was no phone coverage, but the cafe had wifi. Luckily the operator answered almost immediately. The boat wasn't coming. We had to wait till the next one. Fortunately the place we were stuck looked like a mix of Carribean and let say Norway. All good!

    After the Queen Charlotte track it was time to go to Abel Tasman National Park for our 3 day kayak trip from Onetahuti to Marahau. So we packed up pur stuff, did some grocery shopping and drove to Marahau on Saturday. We would have Sunday to pack and explore the surrounding area (beach at split apple rock) . In the afternoon we would check in at the Abel Tasman Kayaks to see if the weather would be good enough to go out. The forecast was not so good, so we were curious and a bit anxious.

    At 4 o'clock we went to the reception and talked to the guy who decides whether or not you can go on your kayak trip. Despite 70 k wind, 130 mm rain and thunderstorms he said we could go. I wasn't to happy about that, so I asked some more questions and told him I wasn't sure about that decision. Finally he gave us the option to postpone the trip wit 2 days. We gladly accepted.

    So now we are waiting, resting and hiking. Today we did the beginning of the Abel Tasman track. We found a beautiful bay with different beaches. We decided to check them out and take some pictures. Tonnie had a cookie break and all of a sudden the water was way higher then 15 minutes earlier. I had to take of my shoes to get back to the track.

    In the meantime it has started to rain. A good time to do the laundry, write our blog and to reas a little.

    ---------
    🇳🇱
    Terwijl Tonnie een boek over nieuw zeeland zit te lezen. Zit ik lekker te dagdromen over de afgelopen dagen. Er is veel gebeurd sinds eerste wandeldag op de Queen Charlotte track.

    De eerste avond en nacht op Schoolhouse bay camping was leuk. We hebben gezellig met twee mannen staan kletsen die de Te Araroa trekking aan het doen waren. Gaandeweg de Queen Charlotte track kwamen we meer van dit soort dappere mensen tegen. Allemaal met hun eigen verhaal en beweegreden om deze tocht te lopen. De track loopt van Cape Reinga op het noorder eiland naar Bluff op zuidelijkste puntje van het zuider eiland.

    Onze tweede wandeldag was een stuk langer dan de eerste. 13 km, met 200 meter klim Tawa Saddle op. Het uitzicht was geweldig. De zon maakt alle kleuren zo fantastisch en intens. Prachtige blauwe tinten. De lunch hebben we op een van de vele stranden aan de Endeavor Inlet gegeten. Ook nam ik even de tijd om mijn voeten te koelen in het zeewater. En ineens zie ik in mijn ooghoeken dolfijnen zwemmen. Ze bleven heen en weer zwemmen langs de baai. Het leek net of ze aan het jagen waren. Heel bijzonder. 's Middags hebben we onze tent opgezet op Miners Camp. En kleine camping in een boomgaard met alleen een long drop toilet, overdekte keuken en stromend water. Een wederom leuke en gezellige mensen.

    De 3e dag hoefden we maar 11 km te lopen. Toch had ik flink pijn aan mijn voeten. Doe dagen lopen zonder training en met blessure was toch een beetje veel van het goede. Maar we zijn bij camp bay aangekomen. Nog zo'n mooie camping aan het water. We hebben na de wandeling meteen een duik genomen om af te koelen en schoon te worden. 's Middags hebben we samen met Lizzy en drankje gedronken bij het nabij gelegen punga cove cafe. Wat een fantastische plek.

    De volgende ochtend hebben we onze tent en spullen ingepakt en zijn we de 500 meter naar Punga Cove gelopen. Hier zouden we worden opgehaald door de watertaxi van Beachcombers. Maar de boot kwam niet. Even wisten we niet wat we moesten doen. Het personeel van Punga Cove vertelde dat ze dachten dat de boot vandaag niet zou komen. Tja daar zit je dan zonder eten. Omdat het cafe wifi had kon ik een email naar Beachcombers sturen. Gelukkig reageerde ze heel snel. De boot zou inderdaad niet komen naar er was een andere onderweg waar we nog anderhalf uur op moesten wachten. Dat was geen straf aangezien we keken naar een mix van de Caribbean en laten we zeggen Noorwegen.

    Na de Queen Charlotte Sound was het tijd om naar Abel Tasman Nationaal Park te rijden. We hadden dat een 3-daagse kayaktocht geboekt waarbij we van Onetahuti naar Marahau zouden gaan peddelen. We kwamen zaterdag na een tocht via Nelson (en een heerlijk restaurantje) aan in Marahau. We hadden alvast inkopen gedaan voor de tocht bij de Countdown supermarkt in Nelson. De zondag zouden we gebruiken om alles klaar te leggen en in te pakken.

    Om 16 uur op zondagmiddag zijn we naar Abel Tasman Kayaks gelopen om te horen of onze trip door zou gaan, ivm het naderende slechte weer. En ja hoor er was geen reden om de tocht af te blazen. Dat vonden wij toch wel een beetje vreemd aangezien er windstoten van 70 km/u, heftige regenval (130 mm) en onweer is voorspeld voor dinsdag. Na enig overleg en praten met de heer op de receptie, mochten we onze kayaktocht verplaatsen naar woensdag. We duimen dat het weer dan beter wordt.

    Dus nu hebben we 2 dagen extra op deze mooie plek. Vandaag hebben we een stuk van de Abel Tasman trek gelopen en gezwommen in zee. Op een van de stranden zag ik een grot en een aparte rots met boom erop in zee. Daar moest ik natuurlijk even kijken. Tonnie ging mee en nam een cookie brake op een van de rotsen. Toen we 15 minuten later verder wilden lopen was het strand achter ons ineens weg. Hoogwater komt heel snel op hier. Oeps. Gistermiddag hebben we het strand bij Split Apple rock bezocht. Allemaal prachtige plekken en stuk voor stuk mooie kleine avonturen.

    Ondertussen is het begonnen te regenen. Mooi moment om de was te doen, blog te schrijven en te lezen (uurtje later scheen de zon weer).
    Read more

  • Day 36

    Day 36 > Ocean Adventure

    December 18, 2019 in New Zealand ⋅ 🌧 12 °C

    🇳🇿
    It's 8.15. We just checked in for a 3-day kayak adventure in the Abel Tasman National Park. 3 days with tent, sleeping bags and food in our sea proof 2-person kayak. It turned out to be another adventure.

    It all started with a briefing from Jazz (Jeffrey). He told us what route to take, things to pay attention to and the weather forecast. He also showed us how to get properly dressed (with life jacked and spray skirt), how to get into the kayak, how to paddle, how to rescue yourself when the boat flips etcetera. After a few hours we went to the ocean to show him how well we had listened. We passed the test and were allowed to go on our own. Yes!

    A water taxi brought us to Onetahuti, the starting point of our trip. The first challenge was to get Tonnie in the boat (safe and dry) by holding the kayak level. It is a bit hard when the wind is blowing and waves are rolling in. I got massive bruises to prove it. After that I had to get in at the back, I was the captain for this trip. We paddled to our first campsite, mosquito bay, and put up our tent. It was a magical spot. The tide varies 5 meters between low and high levels. We had a beautiful lagoon next to our campsite. In the afternoon we took our kayak and explored the lagoon and next door neighbor, Bark Bay. It was amazing! The sunrise the next morning was the cherry on the cake.

    The next few days were filled with sun, sea, salt, wind and a lot of golden beaches. It was beautiful. Our adventure ended 2 kilometers from the pick up point. The wind was very strong and the waves came from everywhere. Water was constantly pooring over my part of the kayak and I was soaking wet. We paddled as hard as we could but it felt like it was to dangerous. I was afraid and told Tonnie I did not want to risk it. It was to scarry. We went ashore at a large sand bank. Pfew. Tonnie walked back to shore and the kayak base to call for help. One of the guides helped us get the kayak back to the pick up point and I walked the 2 kms to the base. I was glad everything worked out alright.

    That night we went out for dinner and talked about our adventure. We spend another night at Marahau Beach Camp and made new plans for the coming days.

    ---------
    🇳🇱
    Het is 8.15 uur in de morgen. We hebben ingecheckt voor een 3-daagse kayaktocht in het abel tasman nationaal park. 3 dagen met tent, slaapmatjes en eten in een zeewaardige Kayak voor 2 personen. Het zou weer een groot avontuur worden.

    Het begon allemaal met een uitgebreide briefing van Jazz (Jeffrey). Hij heeft samen met ons de route, aandachtspunten en het weerbericht doorgenomen. Hij heeft ons laten zien hoe we ons moesten aankleden met een spray skirt en reddingsvest. Hij heeft ons de coole manier geleerd om in een kayak te stappen en hoe je elkaar kunt helpen. Ook heeft hij laten zien hoe je weer in een omgekieperde kayak kunt komen nadat je jezelf gered hebt. Na een paar uur instructie mochten we naar de zee om te laten zien dat we goed geluisterd hadden een de technieken konden toepassen. We hadden goed opgelet en waren goedgekeurd. We mochten met zn tweeën de zee op met de kayak.

    Een watertaxi bracht ons vervolgens naar Onetahuti. Daar mochten we voor het eerst alleen in de kayak stappen en de zee op. Ik hielp Tonnie bij het instappen door de kayak vast te houden. Dat dit niet zo makkelijk is met wind en golven blijkt aan de enorme blauwe plekken op mijn scheenbeen. Daarna moest ik zelf nog achterin klimmen. Ik was de kapitein voor 3 dagen en mocht het roer bedienen. We gingen op weg naar onze eerste camping, mosquito bay. Het was een prachtige plek met een mooie lagune. Nadat we de tent opgezet hadden, hebben we de kayak weer in het water gelaten en zijn we de lagune. opgegaan. Ook hebben we de lagune van Bark Bay bezocht. Het was schitterend! Als kers op de taart was er een prachtige zonsopkomst de volgende dag.

    De volgende 2 dagen waren gevuld met zon, zee, gouden stranden, zout en wind. De laatste dag was er erg veel wind, wat het kayakken erg lastig maakte. De golven kwamen van alle kanten en ik kreeg constant water over me heen. Ik vond het erg spannend en vond het op een gegeven moment niet verantwoord om verder te gaan. We zijn op een grote zandbank gestrand op 2 km van de finish. Tonnie heeft lopend hulptroepen ingeschakeld. En ik mocht lopend terug naar base camp. Ik was blij dat het allemaal goed afliep. 's Avonds hebben we fijn gegeten bij het plaatselijke restaurant om ons avontuur af te sluiten en nieuwe plannen te maken.
    Read more

  • Day 41

    Day 41 > From oceans to mountains

    December 23, 2019 in New Zealand ⋅ ⛅ 12 °C

    🇳🇿
    It was a long drive with some serious slips and floodings on the way, but we have arrived in Franz Josef. It was cloudy when we arrived last night, so no mountain views. But this morning we saw snow and ice on the mighty Franz Josef glacier. It was a amazing feeling to see the mountains again.

    Today we did several walks to get the muscles warmed up for more mountain adventures. We did the Douglas walk through beech forest, past a long wobbly swing bridge and amazing views at the glacier at Peter's pool. After that we climbed up the Sentinel Rock to have even better views of the glacier. There were pictures to show how far the ice has retreated over the last decade. It was a shock and not a pretty sight. Global warming indeed...

    In the afternoon we went for a drive to Okarito lagoon at the coast. A small, former gold digger, town with a beautiful lagoon.

    Tomorrow we will climb Alex Knob track, a familiar sight for me or do Robert's point at the opposite of the valley. The weather is great. Our tan is getting ridiculous and we enjoy our vanlife.

    ----------
    🇳🇱
    Het was een lange rit vanuit Abel Tasman National Park naar Franz Josef. We hebben er 2 dagen over gedaan en zijn onderweg een paar serieuze aardverschuivingen tegengekomen. De wegwerkers hebben hard gewerkt om de weg weer open te krijgen. En dat is gelukt, wij zijn gearriveerd. Het was bewolkt toen wij gistermiddag aankwamen. Er was dus weinig van de bergen te zien. Maar vanochtend werden wij beloond met mooi weer en prachtig uitzicht op sneeuwbergen en de Franz Josef gletsjer.

    Vandaag hebben we verschillende wandelingen gedaan om onze spieren een beetje op te warmen voor meer bergavonturen. De Douglas wandeling voerde ons door een dicht regenwoud met prachtige planten en bomen, langs een lange hangbrug en naar schitterend uitzicht over de bergen bij Peters Pool. Daarna hebben we Sentinel Rock beklommen om op een hoogte naar de gletsjer te kijken. Een informatiepaneel met foto's van afgelopen decennia lieten zien hoever de gletsjer reeds gesmolten is. Ik schrok ervan het zag er niet goed uit. Opwarming van de aarde is ook hier merkbaar.

    's Middags hebben we een kort ritje naar Okarita lagoon gemaakt. Dit voormalig goudzoekers dorpje ligt aan een mooi lagoon waar de kiwi vogel, witte reigers en baby zeeleeuwen leven.

    Morgen gaan we of de voor mij welbekende Alex Knob track doen of het wandelpad naar Robert's point volgen. Het weer is fantastisch, we worden verschrikkelijk bruin en genieten van ons leven als backpackers/road trippers.
    Read more

  • Day 43

    Day 43 > Christmas in shorts

    December 25, 2019 in New Zealand ⋅ ☁️ 9 °C

    🇳🇿
    Merry Christmas everyone. It is Christmas morning and I can't sleep anymore. My feet, legs and back are sore and stiff from our hike yesterday.

    It was a great hike and amazing views over Franz Josef glacier were promised. But they didn't tell us it was rocky, slippery and challenging. The Roberts Point track was supposed to be 11 kms return. But after 6 kms we still did not have glacial views.

    We were already hiking for 2.5 hours, that's how demanding it was. I asked some fellow hikers who were coming back from Roberts Point how far it still was. Another 45 minutes, they said. You're half way. That was our cue to say it was enough. I was disappointed at first, but proud and happy later.

    We made it back in one piece. We walked 4 swing bridges, one wooden staircase against rock wall and crossed many streams twice. We scrambled over rocks and used hands, feet and buttocks to get there and back again. It was fun and a excited at the same time.

    Our celebratory dinner at Alice May Restaurant was very tasteful, delicious and satisfying. What a lovely way to spend Christmas eve.

    So it will be a sore Christmas morning, with bruises on my butt from sliding over rocks. But we are together, happy and proud of the things we did and can do.

    We wish you all a very merry Christmas. Love from New Zealand. And yes it is weird Christmas in shorts. (People ask us a lot). 😉

    ---------
    🇳🇱
    Vrolijk kerstfeest allemaal! Het is kerstmorgen en ik kan niet meer slapen. Mijn voeten, benen en rug zijn stijf en pijnlijk van onze wandeltocht gisteren.

    Het was een geweldige tocht en prachtig uitzicht over de Franz Josef gletsjer was ons beloofd. Niemand had ons echter verteld dat het verder en zwaarder was dan op de borden aangegeven stond. De 11 km lange Roberts Point track was uitdagend met veel gladde rotsen en grote/hoge stappen. Na 6 km hadden we nog geen gletsjer gezien...

    We waren al 2.5 uur aan het klimmen en dalen. Het was zwaar. Ik vroege en aantal wandelaars die op de terugweg waren hoever het nog was. Nog minimaal 45 min (in hun tempo). We waren volgens hen net over de helft. Dat was een teken dat we terug moesten keren. Ik was teleurgesteld, maar later ook weer blij en trots.

    Uiteindelijk na 4.5 uur lopen keerden we weer heelhuids terug op de parkeerplaats. We hadden 4 hangbruggen, 1 houten trap langs rotswand en ontelbaar veel stroompjes en watervallen overgestoken (2 keer, heen en terug). We hadden handen, voeten en bibs nodig om over alle rotsen te klimmen. Het was leuk en spannend tegelijk.

    Ons welverdiende maaltijd bij Alice May restaurant 's avonds (kerstavond) was heerlijk. Wat een mooie manier om deze dag af te sluiten.

    Dus het zal wel een stramme en pijnlijke kerstochtend zijn met blauwe plekken op mn achterwerk van het glijden over de rotsen. Maar dat mag de kerstpret niet drukken. We hebben het fijn samen en zijn trots op alles wat we kunnen doen en beleven.

    Wij wensen jullie allemaal fijne feestdagen vanuit Nieuw Zeeland. En ja, het is gek Kerstmis in je korte broek (we krijgen die vraag regelmatig) 😉
    Read more

  • Day 50

    Day 50 > Mountain madness on New Years

    January 1, 2020 in New Zealand ⋅ 🌧 13 °C

    🇳🇿
    Rain is pooring down our new Mutha Hubba tent on the Routeburn track in Mount Aspiring National Park. What a different view en experience from yesterday. The weather was amazing. Blue sky and burning sunshine. We had some amazing views of the surrounding mountains.

    After a very restless night (Spaniards celebrating New Year and mice around our tent) it hasn't stopped raining. The river is rising fast and thunderstorms are rolling in. We are talking about our hiking adventures from the last week in the Matukituki Valley and on the Routeburn track. It was great to spend some time in the 'wilderness'.

    Today we were supposed to cross the river and do the western Routeburn track but we decided not to go because of the relentless rain, which the ranger calls a drizzle... Good thing we stayed in our tent, it is actually quite cozy. We spend time reading, talking about new years resolutions and plans for the future and catching up on our sleep.

    We really enjoyed our hikes. You can see why in the pictures. It is amazing to be so close to the mountains again. Time is going by so fast. Only 6 more weeks. It is time to book out boat ticket to get back to the northern island.

    Hopefully we will find some reliable wifi in the next few days so we can upload our adventures and pictures and call home.

    For now we wish you a very happy, healthy and adventurous new year!

    Update: the thunderstorms went on for hours last night accompanied by heavy rainfall. It was an adventure on its own. The river kept rising and rising... Luckily we kept everything high and dry.

    ---------
    🇳🇱
    De regen klettert op onze Mutha Hubba tent. We zijn op de Routeburn track in Mount Aspiring National Park. Wat een ander uitzicht en ervaring ten opzichte van gisteren. Het weer was fantastisch met blauwe lucht en brandende zon. Het uitzicht was ge-wel-dig.

    Na een onrustige nacht (Spanjaarden die luidruchtig nieuwjaar vierden en muizen rond de tent) is het nog steeds niet gestopt met regenen. Het waterniveau in de rivier stijgt gestaag en onweer komt binnen drijven vanuit de verte. We liggen in de tent en praten over de wandeltochten van afgelopen week. Het was schitterend in de Matukituki vallei en nu op de Routeburn track. Het was heerlijk om tijd in de 'wildernis' door te brengen.

    Vandaag zouden we de rivier oversteken en de westelijke Routeburn tak volgen, maar we besloten niet te gaan vanwege de aanhoudende regen, die de ranger motregen noemt ... Gelukkig konden we droog in onze tent verblijven, het is eigenlijk best wel gezellig.

    We besteden tijd aan lezen, praten over goede voornemens en plannen voor de toekomst en halen onze slaap in. We hebben echt genoten van onze wandelingen. Je kunt zien waarom we zo genieten op de foto's. Het is geweldig om zo dichtbij de bergen te zijn.

    De tijd vliegt voorbij. Nog 6 weken. Het is tijd om een ​​bootticket te boeken om terug te keren naar het noordelijke eiland. Hopelijk vinden we de komende dagen wat betrouwbare wifi, zodat we onze avonturen en foto's kunnen uploaden en naar huis kunnen bellen.

    Voor nu wensen we je een heel gelukkig, gezond en avontuurlijk nieuwjaar!

    Update: Afgelopen avond en nacht bleef het non-stop regenen en regelmatig zwaar onweren. Zouden we het droog houden? Het was een avontuur op zich. De rivier bleef stijgen en stijgen ... Gelukkig hielden we alles hoog en droog in onze nieuwe MSR tent.
    Read more