PLUNGE

Vandaag de langverwachte dag! Hier keek ik echt al lang (en vol angst) naar uit!
Blijkbaar zou het met het openbaar vervoer best wel moeilijk zijn om er te geraken, en ik wilde ook geen brommer huren omdat ik voor een nacht extra in het resort weer 6000php zou mogen neerleggen en vervoer naar de haven (Ubay) 's avonds me ook best moeilijk leek. Uit noodzaak heb ik dan via het resort een chauffeur geregeld die me naar het Adventure Park kon brengen en vandaar dan naar Ubay bracht. Na een tikkeltje afdingen kwam dat dan op 5500, maar ik moest en zou de lounge plunge doen en zag geen andere optie 😌

Na het ontbijt (lekkere french toast met banaan) en het uitwaaien vanop de pier, had ik nog wat tijd om op 't gemakske mijn zak te maken, nog even te snorkelen aan het huisrif (nog een schildpad gezien!) en rustig uit te checken.

De rit was chill, de chauffeur zei geen woord maar dat hoefde ook niet voor mij 😅 af en toe stopte hij om de weg te vragen, we reden door prachtige landschappen, ik luisterde wat NERD, ... Mijn zenuwen waren wat bedaard, tot ik de pijlen naar het Adventure Park begon te zien 😃

Bij de inkom zeiden ze meteen dat de extreme caving vandaag niet ging omdat er onderzoekers bezig waren (ofzoiets?), erg jammer want dat wilde ik als 'opwarmer' doen. In de plaats besloot ik dan dat ik de 'rootclimbing with rappel' wilde doen. We reden een stuk verder naar waar ik dan mijn activiteiten moest 'kopen' en daar bleek dan weer (na de middagpauze van het personeel) dat ik de root climbing aan de vorige plek had moeten kopen 🙄 Swat, dan zou ik dat wel als afsluiter doen om te bedaren. Ik kocht dus de suislide met glass cliffwalk en de plunge.

De suislide was een toffere zipline dan de dag ervoor, wat langer en hoger, ik genoot ervan. Het Frans koppel dat er al even zat te wachten liet ik wel voorgaan onder het mom van eerlijkheid; ik wilde vooral zeker zijn dat alles goed werkte 😆😉
De cliffwalk stelde echt niet veel voor. De glazen vloer ging maar een paar meter ver, waardoor je nooit echt volledig in de diepte keek. Het was eigenlijk gewoon stappen op rotsen, maar dan op glas. Aan het uiterste ervan had je wel een prachtig zicht, je voelde de wind, en het spel wiebelde wat, dus t was toch nog wat spannend 😄

Na de slide terug was het dan tijd voor de plunge. Ik keek eerste toe hoe het Franse koppel elk ging, hun gekrijs en deed mijn knietjes flink knikken. De man die me in m'n pak hielp was wel enorm vriendelijk. Hij had een erg zachte stem en sprak bemoedigende woorden, in de aard van dat het normaal was dat ik zenuwachtig was en dat ik het vast wel een fantastische ervaring zou vinden. Ik vroeg aan m'n chauffeur of hij met m'n gsm wilde filmen en moest dan het platform opstappen naar de volgende man, die me uitlegde hoe alles ging verlopen. Ik had eigenlijk maar gewoon op de grond te gaan zitten met mijn gezicht naar hem en de rest zou vanzelf gaan (hij legde wel uit hoe hoor). Het deel van het platform waarop ik zat ging langzaam naar beneden, waardoor ik gewoon in de lucht hing te bengelen. Ik werd nog een paar meter verder naar beneden gezakt, de man vroeg of ik er klaar voor was (ik zei 'heb ik een keuze?'), telde af en zei 'bombs away', ..., en er gebeurde niets. Ik keek naar boven, zei met een nerveus lachetje 'allé gast' (meer tegen mezelf), en toen kwam plots de 'klik'.

Blijkbaar is mijn reactie op gewichtloosheid gewoon altijd 'WAAAH FUCK' roepen. Erg belachelijk filmpje, maar jongens toch, dat gevoel, waanzinnig. Het naar beneden vallen zelf leek weer veel langer dan op het gsm-filmpje, ik dacht dat ik een minuut ofzo 'fuck' riep maar dat is dus echt niet 😀 dan had ik door dat ik weer 'fuck' riep, stopte ik, en kreeg ik geen woord meer over mijn lippen. Eens ik aan het terugbengelen was weet ik dat ik begon te giechelen van gelukzaligheid en wel tien keer 'amai' heb gezegd. (Benieuwd of dat op het GoPro filmpje te horen is). Terug boven bleef ik nog een tijdje nadaveren. Wauw.

We reden terug naar de ingang en het was eigenlijk nog maar een uur of 14:00. Ik had dus nog tijd zat voor de root-climbing, het leek me een gepaste afsluiter dan. Na heel wat gekwebbel door de walkietalkies, gewacht, en gekwebbel met een gids die per motor van de tweede plaats (waar de hoogte-attracties waren) kwam, bleek dat het dus toch niet kon. Veel van de gidsen hadden die dag verlof, ik had er twee nodig om de activiteit te doen, en de aanwezigen waren allen bezig met de hoogte-attracties. Jammer maar helaas, maar ik heb er niet te moeilijk over gedaan. Ik kocht nog water en een cakeje voor mij en een cola voor de chauffeur, lachte nog eens uitgelaten naar de Fransmannen, en we vertrokken naar Ubay.Read more