Reset search
Nimrod's Adventures
  • Sailing Nimrod
Currently traveling
Jun 2024 – Jun 2026

Nimrod's Adventures

🧑🏽‍🦱🧒🏻 Bart & Bel
⛵ Nimrod
🌎 En route Read more
+1
FollowInsightsCalendarShareShareBucket list
Oldest first
  • Last seen in
    🌊 Ionische Zee
    Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures
    1

    Sicilia 💨⛵ Griekenland

    Aug 28–30, Ionische Zee ⋅ ☀️ 27 °C

    Een grove 270 nautische mijlen liggen er voor ons. Volgens de voorspellingen wordt het een heerlijke overtocht van 2 dagen en zo'n 5 uur met een stabiele halve en ruime wind. Tussen Sicilië en Griekenland ligt eerst nog een hoog druk gebied, oftewel een grote plek van windstilte. Als onze gemaakte route klopt varen we precies met het draaien van de wind rondom het hoge druk gebied mee waardoor we constant wind zullen houden. Dat zou lekker zijn! Het enige waar we rekening mee moeten houden is dat er vanaf de Adriatische Zee onweer richting Griekenland en dan met de name de Ionische Eilanden lijkt te komen rondom het moment dat wij daar, tussen Lefkas en Kefalonia in, zullen aankomen.

    We besluiten om een punt te nemen tussen beide eilanden is als uitgangspunt en kort van te voren te beslissen waar we precies gaan eindigen. We beginnen al meteen goed met een pod dolfijnen als we net de baai uitvaren en de wind die er meteen al is. De eerste paar uur ben ik bezig met maken van een nieuwe vislijn. Ik wil een dikkere lijn gebruiken en elastiek zodat we het schokken kunnen opvangen en een grote vis via de lier kunnen binnenhalen. Daarnaast gooi ik ook nog een simpele handlijn uit.

    De eerste dag is een heerlijke zeiltocht. De wind is stabiel en de zee is rustig dus we lunchen decadent met spaghetti vongole 🤤 s Avonds zetten we Starlink aan, die we op ocean modus hebben gezet zodat we tegen een kleine vergoeding ook meer dan 12 nm buiten de kust internet hebben, om het nieuwste weerbericht binnen te halen en de route daarop aan te passen. Vlak voordat ik naar bed ga besluit er nog een tanker van 250m om op minder dan 0,2 nm voor ons langs te kruizen... Bart heeft m op de marifoon opgeroepen om te vragen wat hij van plan is en we krijgen als reactie dat alles komt goed. Dat komt het ook, maar dit was wel heel onnodig dichtbij.

    De nacht is zo rustig dat we tijdens onze wachten ook buiten korte dutjes kunnen doen. We houden wind en de golven zijn minimaal, heerlijk zeilen en slapen. Ergens midden in de nacht vind ik een vliegende vis, binnen! De felblauwe kleur is wel prachtig! Die is door het openstaande raam naar binnen gevlogen, niet op mij(n bed) gelukkig! De volgende ochtend hang ik de vislijnen weer uit. Ik besluit op de handlijn een rood inkvistje te proberen dit keer. Ook deze dag verloopt weer super soepel. We lezen, luisteren naar podcasts en luisterboeken en staren naar het allesomvattende blauw om ons heen en de vislijnen waar nog steeds niets aan hangt...

    Dan horen we opeens een tik. Bart heeft meteen door dat het de handlijn is. Hij voelt eraan "we hebben beet en het is een grote!!". Ik begin de kuip op te ruimen, Bart trekt de vis langzaam naar binnen en ik pak de haak. Pas op het laatste moment als de vis bijna tegen de spiegel van de boot hangt, zien we wat het is. Het is tonijn en een flinke! Een geelvin tonijn zelfs denken we. Met de haak in de kieuw takelen we de tonijn omhoog. Wat een beest! We zijn als een kind zo blij.

    Snel maken we de tonijn dood en vervolgens begin ik met te fileren. Wat komt er veel vlees vanaf🫣 Gelukkig hebben we bevriende boten in Griekenland dus kunnen we de tonijn delen. Maar vanavond genieten we van tonijn steaks, wat zijn die lekker. Omdat de wind wat toeneemt zetten we een rifje in het grootzeil waardoor we opnieuw een heerlijk rustige nacht hebben waarin we allebei goed kunnen slapen en fit aan dag drie beginnen. De dag begint bewolkt dus de motor moet heel even aan om met name de startaccu op te laden, maar kan al snel weer uit.

    Opnieuw bestaat de dag uit lezen, luisteren, kletsen en kokkerellen: sushi als lunch dit keer. We weten ondertussen dat we waarschijnlijk het onweer gaat ontlopen maar dat het voor de zekerheid wel lekker is als we voor 18u, lokale Griekse tijd, in elk geval aan de rand van de eilanden zijn. Dat blijkt geen probleem te zijn want met een snelheid van tussen de 6 en 8 knopen spuiten we naar de Griekse eilanden.
    We proberen de onweerswolken te onderscheiden, maar we hebben geen idee en dat vinden we prima. Pas op het allerlaatste stukje zetten we Perky nog even aan om voor het donker een ankerplekje te vinden. Als iemand van te voren had verteld dat onze overtocht zo soepel zou verlopen, hadden we het niet geloofd. Wat een fantastisch weergaatje hebben we gekozen!    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sicilia: Siracusa ⚓

    Aug 25–28 in Italy ⋅ ☀️ 29 °C

    Siracusa, onze laatste Italiaanse stad voor dit kalenderjaar. We vertrekken in de loop van de ochtend uit Taormina met een laatste uitzicht op de Etna. Achteraf blijkt dat op de dag dat wij wegvaren de Etna uitbarst! We hebben weer heerlijke wind voor het grootste deel van de tocht. De laatste mijlen hebben we Perky weer even nodig vooral om te voorkomen dat we in het pikkedonker aankomen.

    Aangezien we erop azen om donderdag naar Griekenland over te steken moet er de komende dagen, door Bart, nog hard gewerkt worden. Ik ga aan land voor de ene dag de was, waarbij ik mezelf tijdens het wachten trakteer op een brioche en een granite (pastiche en ricotta smaak dit keer), en de volgende dag de boodschappen.

    Als Bart s avonds zijn laptop dichtklapt stappen we, in onze mooie kleren, in de dinghy voor een date night in het oude deel van de stad, Ortigia. Het waait nog best flink dus we varen heel rustig om enigszins droog aan te komen. We gaan op zoek naar een trattoria voor een heerlijke pasta ter afsluiting van onze super tijd in Italia. We struinen eerst door de prachtige smalle straatjes van Ortigia, langs de grote pleinen, kerken en gebouwen en gaan dan op zoek naar een restaurantje. Ik had al wat restaurantjes uitgezocht van te voren maar die zien er toch niet zo leuk uit of zitten al vol.

    Dan komen we bij de laatste optie aan. In een smal straatje strijken we neer op één van de 5 tafeltjes. We bestellen trofie met aubergine zwaardvis saus, tagliatelle al mare en een klein karafje witte wijn. Gelukkig is Bart ook in een deel stemming vandaag dus genieten we allebei van beide verrukkelijke pastas🤤 Ik bestel niet vaak pasta in een restaurant omdat ik vind dat ik ze zelf ook heel lekker maak, maar deze waren bij top! We worden op een gegeven moment zelfs nog vermaakt door een driekoppig straatorkestje en zowaar hebben we wat cash om als fooi te geven.

    Na het eten struinen we nog wat verder door de stad en eindigen voor een biertje op een terrasje met een meer Franse vibe qua muziek en aankleding, verrassend maar we zaten goed en we hebben het uitgebreid gehad over dat ik toch ook weer op zoek moet naar een nieuwe opdracht (werk). Maarja, de grote vraag is nu, als wat? Websites maken kan, maar dat aanbod is eigenlijk te groot. Dus ik moet op zoek naar een dienst die past bij mijn skills: analytisch, goede schrijfvaardigheden en kritisch denken. Ik ga de komende tijd op onderzoek uit om te achterhalen wat net zoals Bart's skill, koude acquisitie en account management, mijn skills wordt.

    Na de boodschappen de volgende dag stap ik weer in de dinghy om op zoek te gaan naar de beste italiaanse lunch die er is: pizza!! Het worden een pizza margaritha, de beste pizza tot nu toe, en een siciliaanse pizza Panarea. Heerlijk, maar we zitten allebei propvol en Bart heeft eigenlijk geen eens tijd om zijn pizza op te eten want die moet een meeting met een klant in. Dus de tweede helft van de pizza komt na de meeting 😅 s Avonds gaan we op zoek naar de openbare waterkranen in de hoop daar onze jerrycans te vullen, aangezien de watermaker nog steeds kapot is. We vinden er een stuk of 3, maar van allemaal is de waterkwaliteit helaas niet goed genoeg. Dan maar weer lekker door de stad struinen. Zo komen we opeens bij een oude Griekse tempel voor Apollo midden op een plein. Om ons afscheid van Bella Italia compleet te maken scoren we ook nog een laatste cannoli bij een bakkertje. Terug aan boord waren we van plan om spaghetti al vongole te eten, maar dat werd wel heel veel. Dus bruschetta it is, ook lekker.

    Dan is het zover, het is donderdagochtend. Volgens de voorspellingen is de wind is goed, de zee rustig en als we een beetje doorvaren komen we voor het voorspelde onweer aan in Griekenland. Na een laatste zwempartij gaat het anker omhoog en varen we om 11:45 de baai van Siracuse uit. We zwaaien. Ciao Siracusa. Arrivederci Sicilia. Grazie mille Italia💚🤍♥️

    Siracusa was oorspronkelijk een Griekse kolonie, gesticht in 734 v.Chr. In 212 v.Chr. veroverden de Romeinen de stad en werd zij verwoest, waarna het enige tijd een weinig betekenende stad werd. Tijdens de strijd om de stad stierf onder anderen ook Archimedes, die volgens de legendes probeerde de stad te verdedigen met behulp van zijn kennis van de optica. Via enorme spiegels zou hij het sterke zonlicht hebben laten convergeren op de Romeinse schepen die hierbij vlam vatten. Ook zijn zelf uitgevonden katapult werd gebruikt tijdens de verdediging van de stad. Na deze verovering roofden de Romeinen systematisch alle kunstwerken en verscheepten deze naar Rome. Deze gebeurtenis wordt gezien als de eerste georganiseerde grootschalige vorm van roofkunst.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sicilia: Taormina ⚓

    Aug 22–25 in Italy ⋅ ☀️ 31 °C

    Taormina, of volgens Bart Traore, Tormina, Taomina en nog allerlei ander variaties. Maar Traore is zijn favoriet, Ajacied is het ook eigenlijk ❌❌❌.

    Taormina is gelegen bovenop een berg/heuvel en wij liggen beneden in de baai voor anker. Wij vieren onze eigen Odysee door de straat van Messina met een borrel op het beste terras van Taormina: de Nimrod. De volgende dag lijkt het erop dat we s avonds en s nachts een poging kunnen wagen om naar Siracusa door te varen. Daar staat volgens de voorspellingen aan het einde van de week namelijk gunstige wind om richting Griekenland te varen.

    Maar dat is vanavond pas, dus vandaag kunnen we nog op pad! We roeien met de dinghy naar het strand. Want je dinghy ergens laten op Sicilië/Italië is niet alleen lastig, er is ook nog eens een grote kans dat die gejat wordt. Zonder motortje is onze nu toch wel steeds slappere dinghy niet zo interessant meer denken we. Maar voor "je weet maar nooit" tillen we dinghy toch op het strand richting een hek waar Dinghus op slot kunnen doen. We pakken de bus omhoog naar Taormina. Alleen al het uitzicht over de baai is prachtig. Maar de bus geeft ons ook een eerste indruk van hoe het in Taormina gaat zij : stampensvol toeristen...

    Als we uitstappen geeft Bart aan dat hij trek heeft, classic. Dus vinden we een bakkertje waar ik een heerlijk croissantje scoor en Bart op zijn Italiaans een rijkgevuld broodje met verse gesneden mortadella, mozarella, tomaat, olijfolie en peper. We kunnen er tegen aan. We lopen richting het oude Griekse theater, maar als we daar zijn aangekomen blijkt dat het €14 per persoon is, dat vinden we toch wat overdreven. Dus zullen we het moeten doen met een paar speelse blikken vanaf het punt tot waar we kunnen komen. We hebben al wat theaters gezien en we gaan nog naar Griekenland....

    We slenteren nog wat door de mooie maar drukke straatjes. Maar het hoogtepunt is het park vanaf waar we uitzicht hebben op de baai waar onze eigen Nimrod rustig ligt te dobberen. Of nouja rustig, het is weekend dus de baai is weer flink gevuld met boten in allerlei formaten en we kunnen het niet horen, maar we weten het ondertussen uit ervaring, harde muziek vanaf verschillende boten 😅

    We struinen nog wat door de stad, halen broodjes voor de komende dagen en gaan dan via een heeel steil paadje naar beneden weer naar huis. Onderweg komen we nog wat ploeterende mensen tegen die omhoog gaan. Wij zijn erg tevreden met onze keuze om omhoog met de bus te gaan😁 Aangekomen op het strand ligt de dinghy er gelukkig nog en peddelen we dus weer terug naar de Nimrod.

    We relaxen allebei met een boek en dan is het opeens alweer 18u. Snel maak ik een pasta en maakt Bart de Nimrod zeil klaar voor de poging richting Siracusa. Nou dat blijft bij een poging. We hadden allebei al niet super veel zin om te gaan en als we ruim 5nm buiten de kust zijn is er nog steeds geen wind terwijl die er al lang zou moeten zijn. We besluiten om te keren. Het lijkt even toch nog een lekker avond zeiltochtje te worden maar al snel is de wind helemaal op. Op de motor tuffen we terug. Dan zie ik een rode gloed boven op een berg en laat die berg nou de Etna zijn. Aangezien mijn zicht s avonds zonder bril niet top is, vraag ik of Bart hetzelfde ziet. We constateren beide dat het geen lampje is maar dat we lava uit de Etna zien springen! Dat is dan wel weer heel leuk.

    Weer terug in de baai vinden we ons oude plekje weer terug. Ondertussen staat er ergens keiharde muziek aan die tot zeker 2 uur s nachts door gaat. Dat weet ik omdat ik tot half drie wakker was om mijn boek uit te lezen, want die was om half twee bijna uit. Dusja als toch al laat is kunnen die laatste paar pagina's die toch altijd meer zijn dan je denkt ook nog wel. Redelijk sloom begin ik dus aan de laatste dag in deze baai. We doen nog wat boodschapjes bij een kleine groente boer en schattige Nonna met een salumeria voordat we aan boord nog eens verder zoeken naar zonnepanelen, lithium accu's, MPPTs, kabels, omvormer etc. Het begint erop te lijken dat we inderdaad goedkoper uit zijn met een complete upgrade aan ons elektrisch systeem aan boord + een soort DIY watermaker dan met alleen een kant en klare watermaker. Het is nog wachten op een paar details en dan hakken we de knoop definitief door.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Nimrod & de Straat van Messina α

    August 22 in Italy ⋅ ☀️ 28 °C

    Bezing mij, o Muze, het degelijke schip, dat zeer veel rondzwierf, nadat het de heilige straat van Messina overtroffen had.

    Mijn naam is Nimrod. Ik ben vernoemd naar Nimrod, zoon van Kus en achterkleinzoon van Noach. De eerste machthebber op aarde en een geweldig jarig, door niemand overtroffen. Al decennia zwerf ik over de zeven zeeën. Stuw ik krakend door het water bij harde wind, geruisloos bij zachte wind. Bij wind van voren, van opzij en van achteren. Alles kan ik aan. Al vele mensen heb ik verblijd met mijn kunnen. Al vele mensen heb ik de wereld laten zien.

    De afgelopen tijd heb ik mij stil moeten houden. Er was geen wind om mij in beweging te krijgen. En dus lag ik dagen achteraan te dobberen, te wachten totdat ik weer mocht gaan, mocht vliegen, mocht varen. De laatste twee dagen heb ik mijn stramme huls en romp weer soepel gekregen door van de Eolische Eilanden naar Sicilië en het vaste land van Italië te varen. Dus ben ik klaar voor de grote jacht die mij vandaag te wachten staat.

    Vandaag, neem ik, Nimrod, het op tegen twee andere befaamde grootheden: Scylla en Charybdis. Beiden houden zich schuil aan één kant van de straat van Messina. Scylla was ooit een knappe nimf, maar toen Glaucus haar de liefde verklaarde, veranderde Circe haar uit jaloezie in een monster met de romp en het hoofd van een vrouw, maar uit haar zij groeien zes hondenkoppen met daarin drie rijen tanden, ze heeft twaalf poten en haar lichaam eindigt in een vissenstaart. Charybdis, was ook ooit een nimf totdat Zeus haar veranderde in een zeemonster. Driemaal per dag zuigt ze een enorme hoeveelheid water op en spuwt deze vervolgens weer uit waardoor er een draaikolk ontstaat. Aan mij om vandaag zowel Scylla als Charybdis te ontwijken.

    s Ochtends vroeg word ik gewekt en om zeven uur zet ik mezelf in beweging. Er staat vanochtend nog weinig wind dus ik heb hulp nodig van mijne trouwe metgezel Perky. Samen varen we in rustig tempo, golvend door de golven richting Messina. Er is voor mij besloten dat ik langs de Italiaanse kust door de straat van Messina zal varen. Dat betekent dat ik vooral moet zorgen dat ik Scylla ontwijk. Maar als ik te ver uitwijk zal ik, de groter jager, opgeslokt worden door Charybdis.

    In een rustig maar gestaag tempo beweeg ik mij zuidwaarts richting Pezzo. Tussen Pezzo en Ganziri zal ik me in het smalste stuk van de Straat bevinden. Mijn bemanning is alert en zorgt ervoor dat we niet te dicht langs de kust en dus Scylla varen. Zo besparen wij ons het lot waarbij Scylla met haar hondenkoppen de bemanning van mijn dek rooft. Ook ik zie geen gevaar en ontspannen dein ik verder zuid. Dan besluit de bemanning om Italië en Scylla achter ons te laten en over te steken naar Sicilië. Om mij heen word ik omringd door kleine motorbootjes. Ik was voorbereid op zwaardvisvissers, maar niet op lokale bootjes die kriskras om mij heen krioelen met lijnen achter zich aan. Ik laat me niet afleiden en houd koers richting de rotonde.

    Als ik de rotonde voorbij ben moet ik vervolgens rekening houden met veerponten die met hoge snelheid aan mij voorbij gaan. Dansend op hun golven ga ik gestaag voort. Nog steeds vertrouwend op mijn vriend Perky en mijn bemanning dat zij ervoor zorgen dat we niet in de draaikolk van Charybdis terecht komen. Dat zou een beschamend einde zijn voor een jager zoals ik. Ik vaar rustig verder, blij dat ik de nimfen, zeemonsters, achter me heb gelaten. Ik heb het best zwaar, ik kan nog geen snelheid maken. Mijn vertrek is zo gepland dat ik gebruik makend van de stroming makkelijker snelheid kan maken. Maar zonder wind en met een stroming uit een onverwachte hoek maakt de straat het me lastig.

    Na zo'n twee, drie uur zwoegen voel ik aan het water en de lucht dat er wind zit aan te komen. Hunkerend om daadwerkelijk te gaan zeilen begin ik meer en meer te dansen op de toenemende golven. Dan word tot mijn grote genot eindelijk de fok uitgerold en bedank ik Perky voor zijn verdiensten. Ik dein, ik surf, ik zeil, ik dans en ik geniet. De wind neemt verder toe en mijn fok word kleiner gemaakt, maar vult zich daarna enthousiast met wind en wind en nog meer wind. De wind blaast tot 29 knopen in mijn zeil en ik merk dat mijn oude maar stevige romp met haar gekraak laten horen hoe ze zich over de golven voortbeweegt. Mijn verstaging trilt, de golven razen onder me door, maar ik ben in mijn element.

    Het is hard werken want de stroming lijkt zich nog steeds tegen me te keren, maar ik laat me niet stoppen en schiet tot 6 knopen vooruit. Dan neemt langzaam de stroming af en kan ik ook met minder wind nog steeds laten zien hoe snel ik ben en hoe graag ik dit doe. Rond 15u zie ik de stad Taormina op de bergen dichterbij komen en slaak ik een zucht. Mijn werk zit erop voor vandaag en het is tijd om weer tot rust te komen. Totdat ik weer kan, totdat ik weer mag, jagen op nieuwe plekken, nieuwe zeeën en nieuwe zeemonsters. Want ik ben de sterkste, door niemand overtroffen.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Italia: Scilla ⚓🐟

    Aug 21–22 in Italy ⋅ ☀️ 32 °C

    We hadden verwacht dat we vandaag opnieuw lekker zouden kunnen zeilen omdat er weer een goed windje is voorspelt. Nou dat goede windje veranderde in een gale warning😅 Vanuit de straat van Messina kwamen er tot 29 knopen wind over ons heen. Gelukkig hadden we aan de golven al gezien dat er harde wind aan zat te komen dus met twee rifjes in het grootzeil en de fok waren we goed voorbereid. Met zes, zeven en soms zelfs acht knopen scheuren we langs de straat naar Scilla toe. We zijn blij dat we dit stuk niet gisteravond in het donker hebben gedaan maar bewaard hebben voor vandaag. Om onze autopilot Pascal niet te veel belasten met harde wind en waarschijnlijk een flinke stroming uit de straat stuur ik Nimrod op de hand naar Scilla toe.

    Als we bij Scilla aankomen zijn we aan het twijfelen of we misschien aan een mooring willen liggen. Dat doen we normaal nooit, maar aan deze kant van Italië en Sicilië kun je met de voorspelde noordenwind nergens lekker liggen. Daardoor dralen we een beetje door de ankerplek. Als er een marinero naar ons toekomt vertelt hij ons dat er vanmiddag een Sirocco over komt, harde zuidwesten wind, en dat ze daardoor eigenlijk geen boten meer willen accepteren aan hun moorings. Ten eerste, is die Sirocco er al, want die hebben we net op zee getrotseerd. Ten tweede, wat zegt de uitspraak dat ze geen boten meer accepteren over de kwaliteit van de moorings... We besluiten toch gewoon te ankeren. Er zijn aleen weer veel Donia en rotsen en met de noordenwind komen we dan wel heel dicht op de kant.

    We besluiten om iets verder van het dorpje voor anker te gaan. Hier liggen we weer goed in het zand en met zat ruimte om ons heen. We gooien de dinghy overboord, zetten het motortje erop en verder naar Scilla. Scilla is een oud vissersdorpje, zwaardvis dorpje om precies te zijn, wat er vooral vanaf de buitenkant ontzettend mooi uitziet. Helaas is het ontzettend toeristisch. Wel gaaf om een zwaardvis vissersboot te zien.

    "De boot heeft een kraaiennest in de top van de mast, waarin een spotter plaatsneemt om met een arendsoog te speuren naar zwaardvissen. Als de spotter schreeuwt, is het tijd voor de jager om in actie te komen. Op de meters voor de boeg van de feluca uitstekende loopplank staat de jager klaar, een harpoen in de hand. Vissen naar zwaardvis is in de Straat van Messina meer dan een baan of een tijdverdrijf, het is deel van wat de mensen hier zijn. Wie een zwaardvis heeft gevangen, bekrast met zijn nagels de wang van het dier. Ook dit ritueel, de cardata, is honderden jaren oud. De nagelkrassen op de wang markeren de zwaarbevochten overwinning van de visser op de zwaardvis." (Volkskrant)

    Ook al is het zo toeristisch, het zijn weer hele schattige straatjes om doorheen te lopen. Maar doordat we weten dat de wind zo gaat draaien en we nu ook nog steeds de Sirocco hard zien blazen, zijn we toch niet helemaal ontspannen aan land. Als we een rondje hebben gelopen gaan we toch maar weer terug naar de Nimrod in plaats van ergens neer te strijken op een terrasje voor een typisch broodje zwaardvis.

    Weer aan boord komt de noordenwind op een gegeven moment, maar deze valt gelukkig mee. We schommelen wel wat maar we hebben er weinig last van. Waar we ons opnieuw voorbereid hadden op een slechte nacht, slapen we weer heerlijk😴    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sicilia: Montagne di Sabbia ⚓

    Aug 20–21 in Italy ⋅ ☀️ 29 °C

    We zeilen weer! Na twee weken is er eindelijk wind en die gaan we meteen gebruiken. Het kapotte karretje van het grootzeil is weer gemaakt, dat ging zowaar in één keer goed. Dit is een unicum voor boot klusjes. Helaas betekent ons vertrek richting Sicilië wel dat we, in elk geval nu, niet naar Stromboli gaan. Het Eolische Eiland waar je vooral s nachts de vulkaan kan zien spuwen. Helaas, maar er is wind komende dagen dus die willen we benutten.

    We hebben een heerlijke zeiltocht. De eerste drie kwartier hebben we Perky nog even nodig, maar daarna kunnen we alles zeilen. In eerste instantie is het plan om naar Milazzo te varen en dan morgen naar Scilla. We zijn namelijk onderweg naar de straat van Messina . Al snel besluiten we dat het zeilen wel heel lekker gaat dus dat we proberen om toch nog iets verder westwaards te gaan. Dat besluiten nemen we nog een aantal keer waardoor we op een gegeven moment besluiten om één keer door te varen naar Scilla. De 6-9 knopen blijft zo'n 60 graden binnenkomen dus we gaan ook wel heel lekker. Maar, Scilla is nog wel ver en de wind begint er een beetje uit te lakken langzamerhand hoe dichter we bij de kust komen.

    Dan vinden we een ankerplek waar we volgens de anker app een hele goede nacht zouden moeten hebben. En dat verbaasd ons want het is een ankerplek midden op zee aan de noordelijke kust van Sicilië. Met midden op zee bedoel ik dat je niet in een baaitje ligt of achter een landtong oid, maar "gewoon" voor het strand je anker dropt. Wel liggen we achter een grote duin en kunnen we ons anker droppen op een ondiepe zand plek. Dat ziet er veelbelovend uit dus we besluiten hiervoor te gaan. Vlak voordat de zon ondergaat liggen we. Niet veel later begint de wind te blazen vanaf en via het duin over ons heen met zo'n 22 knopen. Als de wind zo opsteekt is het altijd even afwachten hoe het anker en de boot reageren, maar ook deze keer ligt de Nimrod onze boot die ons thuis is als een huis. We hebben een hele goede nacht terwijl we ons op weinig slaap hadden ingesteld.

    De volgende ochtend is het water te mooi om niet eerst te gaan zwemmen. In mijn bikinibroekje spring ik er in. Ik was van plan om alleen een paar rondjes om de boot te doen, maar word dan toch gelokt door het strand en het duin. Het is natuurlijk weer verder zwemmen dan gedacht maar toch loop ik op een gegeven moment als een soort zeemeermin zo voelt het, aangespoeld vanaf zee, het strand op. Het is nog heel rustig en er zijn slechts een paar mensen op het strand. Die lopen resoluut een stuk verder her strand af dus ik ben benieuwd wat daar te vinden is. Een iets meer beschut stukje strand zo blijkt, niet heel bijzonder voor mijn verwende smaak. Ik besluit terug te lopen. Er komt een man met tegemoet lopen en die zit al wel heel erg te staren. Ik besluit met een boog om hem heen te gaan en het onaangeraakte egale duin een stuk te beklimmen. Als ik me omdraai ligt dat mannetje half verscholen achter een rots aan zijn 🍆 te trekken terwijl ie af en toe mijn kant op kijkt. Ik kijk boos terug en loop naar beneden, het was zo'n heerlijke ochtend. Het erge is nog dat het een naturista strand is...

    Snel zwem ik terug naar de boot en doe Bart mijn verhaal. Ik laat mijn ochtend niet door m verpesten en geniet er van om mooie video's van de Nimrod te maken op deze bijzondere ankerplek met de GoPro. Als ook Bart zijn ochtend zwempartij heeft gehad vertrekken we van deze ankerplek en zetten we koers naar Scilla.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Canneto: Chaos⚓⚡

    Aug 15–20 in Italy ⋅ ☀️ 28 °C

    Het is hier al weken heet, broeierig en staat er geen wind. De CAPE-Index, een maatstaf die de hoeveelheid energie in de lucht aangeeft, is al dagen heel hoog. De druk moet eraf, de natuur moet zijn energie kwijt. Oftewel, er komt onweer aan en het komt onze kant op. Hier op de Eolische Eilanden gaat het volgens de voorspellingen los, maar ook op Sicilië en op het vaste land zaterdag en zondag los. Zonder wind kunnen we niet ver komen en al konden we ver komen, waar zouden we dan heen gaan? Want overal om ons heen lijkt het geweld los te gaan barsten. Volgens de voorspellingen lijken we in Canneto, een baai die we al kennen, op een paar uur na het beste te liggen wat betreft onweer en wind. We besluiten voor deze bekende baai met deels een goede zandbodem te gaan.

    Op vrijdag komen we, weer rond een uur of 11, aan. Na twee mislukte anker pogingen, we liggen in Donia, spring ik weer in het water en zorgt Bart dat hij het anker op mijn aanwijzingen weer goed uitgooit. Hij zet Nimrod in zijn achteruit, trekt de 35 meter ankerketting die we uitgegooid hebben aan en dunk, wij liggen. Vanaf dan is het wachten. Volgens de voorspellingen zal het vanaf een uur of 8 morgenochtend los barsten. Oftewel we moeten nog zo'n bijna 24 uur wachten. We vullen de dag met speervissen, ons Watermaker project verder uitzoeken, spelletjes en lezen.

    Dan word mij, s avonds als ik even niets heb om me af te leiden, de spanning te veel. Voor mij word dit de eerste keer zwaar onweer aan boord. Ik heb weer veel te veel naar de cijfertjes zitten kijken en zit dus in mijn hoofd dat er volgens de voorspelling 5.33 l/km2 over gaan komen. Wat betekent 5 blikseminslagen per vierkante km. Als je lekker veilig in je huis zit doet dat je niet zo veel. Maar als je in een baai, op je zeilboot met een mast die 21m de lucht in prijkt zit, dan voelt dat toch als heel erg veel. Gelukkig kan Bart me ontspannen aangezien hij wel al meerdere keren onweer op zee en aan boord heeft meegemaakt. We slapen vervolgens allebei verrassend goed.

    We zetten de wekker om op tijd wakker te zijn. Uiteindelijk komt het onweer een uurtje later dan voorspeld. Dit onweer brengt geen hele harde wind, maar een plensbui, en heel veel bliksem met zich mee. We zien om eens de bliksemflitsen en niet veel tellen later volgt het onweer. Ik knijp m, Bart is helemaal in zijn element met al dit verse zoete water. Eerst boent ie de Nimrod en vervolgens neemt hij zelf ook nog een lekkere douche, inclusief haren wassen. Hij probeert ook nog regenwater op te vangen, maar dat gaat iets minder succesvol. Zo snel als het onweer en de bui er waren, zo snel zijn ze ook weer verdwenen. Mijn eerste onweersbui en vooral bliksem heb ik doorstaan en hebben wij samen aan boord van Nimrod doorstaan. Nu is het wachten op onweersbui twee. Die komt vanaf een uur of vijf-zes vanavond.

    In de tussentijd gaan we nog maar even aan land om de beentjes te strekken, wat brood te halen en een colaatje en cannolo te delen op een terrasje tussen de locals. Om een uur of vier roeien we weer terug naar de boot, de strandwacht is heel streng met het gebruik van je motor dus die we hebben we er maar gewoon niet opgezet. Plus, dan kan er ook niks mee gebeuren als de hel straks losbarst. De baai is ondertussen steeds voller geworden. Er zijn een paar grote motorboten bij gekomen en flink wat zeilboten. We zijn opeens omringd door drie Zweden. Bart maakt natuurlijk even een praatje met onze nieuwe buren Lyra en komt erachter dat er in de overvolle baai verderop heel veel swell stond en dat deze boten allemaal hierheen zijn gevlucht.

    Als we net vijf minuten de EK hockey finale aan hebben, voelen we dat de wind aantrekt. Snel ruimen we alles op en staan we paraat. Binnen 10 minuten is wind toegenomen van 5 naar 15, 20, 25 en vervolgens 30 knopen. We hebben ondertussen net als onze buren de motor aangezet voor het geval dat (als de bliksem inslaat dat die alvast draait en voor het geval we weg moeten). Deze onweersbui neemt minder onweer en bliksem met zich mee. Of we merken het niet omdat het zo hard waait en we vooral daar mee bezig zijn. Door de harde regen zien we weinig dus Bart is zo slim om onze snorkelbrillen te pakken waardoor we veel meer zien. Ook hebben we sinds tijden weer onze zeiljassen aan, want het regent echt hard.

    Dan schrikken we ons rot. Wij en onze Zweedse buren zijn allemaal goed voorbereid op de harde wind. Maar de motorboten voor ons niet. Twee boten beginnen met een flinke vaart te krabben, hun ankers hebben geen grip meer en ze komen onze kant op. Eén boot reageert snelt en vaart achteruit, maar daarmee vaart hij wel tegen de punt van een Belgische zeilboot aan voordat hij ontsnapt. Op de andere motorboot wordt nog niet gereageerd en zien we ook niemand. We proberen een plan te bedenken voor wat we doen als die boot echt onze kant op komt. We hebben weinig ruimte omdat we omringd zijn door Zweden. Dan zien we iemand naar boven snellen en achter het roer kruipen, hij zet de boot in zijn achteruit richting een vrije ruimte en schiet vervolgens vooruit om zijn anker op te halen. Precies op tijd, er zat nog zo'n dertig meter tussen of ook wij waren geraakt. Dan waren we waarschijnlijk samen met de motorboot en de Zweden achter ons op de rotsen beland...

    Na zo'n drie kwartier is het voorbij en zetten we de motor uit. Wat een chaos. Want ondertussen is er nog een andere zeilboot gaan krabben, zijn de Belgen hun boot aan het repareren omdat ze hun anker niet meer omhoog kunnen krijgen door de aanvaring en zitten ze ondertussen met hun ankerkerting verward met die van een andere boot. Als de boot van de Belgen gerepareerd lijkt, vaart de andere boot meerdere rondjes om de Belgen heen. We snappen er niets van, dit maakt het toch alleen maar erger? Dan springt er eindelijk iemand in het water om te kijken wat er aan de hand is. De andere boot gooit zijn volledige ankerkerting met een paar boeitjes eraan overboord zodat de Belgen hun anker omhoog kunnen halen en vervolgens wordt ook het andere anker via de bootjes weer omhoog gehaald. Eén voor één vertrekken de boten die hierheen gevlucht waren, inclusief de Zweden met wie leuk contact hebben, weer naar waar ze vandaan kwamen. Waren ze daar maar gebleven... Dat had een hoop chaos gescheeld.

    De derde onweersbui voorspelt voor de volgende ochtend om 5 uur blijkt niet te komen. Onze wekkerd om 04:30, 05:00, 05:30 en 06:00 blijken, gelukkig onnodig. Daar waar ik van te voren het meest bang was voor de bliksem bleek de chaos die onstaat doordat anderen niet goed voorbereid zijn het spannendste. Dat is toch een mooie les.

    We blijven nog een paar dagen in Canneto liggen omdat er nog steeds geen wind is. We gebruiken de tijd om op zoek te gaan naar de nog ontbrekende elektra kabels in onze tekeningen, nieuwe DIY Watermaker opties, lithium accu's en zonnepanelen. Ook hebben we nog een hele gezellige avond met Lyra, onze nu in de betere omstandigheden Zweedse buren. Eindelijk heb ik mede Aperol Spritz liefhebbers gevonden! Bart houdt het bij bier. Zij komen helaas net uit Griekenland terwijl wij onderweg die kant op zijn. Een aantal van de foto's zijn ook van Lyra omdat wij te druk waren met in de gaten houden wat de motorboot doet en of wij in de actie moeten.

    Één ding is zeker, het was een enerverende ervaring op de Eolische Eilanden van een vulkaan, prachtige ankerplekken en onweersbuien, maar we zijn klaar om door te varen!    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Lipari: Punta del Cogno Lungo ⚓🌅

    Aug 14–15 in Italy ⋅ ☀️ 29 °C

    Tot nu toe hebben we steeds aan de oostelijke kant van de eilandjes voor anker gelegen. Hoogtijd om ons eens naar een westelijke baai te begeven voor een mooie zonsondergang. Als ik terug ben met vers brood en nieuw leesvoer liften we ons anker. We hebben ontdekt dat het ideaal is om rond 11 uur in een baai aan te komen. Dan zijn of staan de meeste boten op het punt van vertrekken waardoor wij mooi hun plaatsje kunnen overnemen. We motoren de paar mijl van Salina terug naar Lipari, er staat hier nog steeds geen wind. Als we aankomen ligt er één andere zeilboot. Het is opnieuw een baai waar we ergens tussen de 12-15m diepte zullen moeten ankeren. Ook hier ligt het volgens de beschrijving weer vol met rotsen die we niet kunnen zien. Dus ik spring er weer in. En na wat miscommunicatie tussen Bart en mij liggen we uiteindelijk weer goed.

    We liggen nog maar net of de baai begint alweer vol te stromen met motorbootjes. De rest van de dag is het een komen en gaan van bootjes. Wij genieten ondertussen vooral van de prachtige plek: steile kliffen waar op een gegeven moment zelfs een rots vanaf naar beneden valt. We snorkelen, suppen en snorkelen en suppen nog wat meer. Er zijn zelfs een paar grotten om te ontdekken. Als de uren verstrijken wordt de baai steeds leger. Tot we op een gegeven moment met nog maar drie, vervolgens twee en dan één andere boot zijn. En dan, zijn we opeens helemaal alleen op deze prachtige plek. Bart maakt spaghetti carbonara en ik een salade. We genieten van deze heerlijke avond samen op het voordek van de zonsondergang, de stilte en elkaar.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Salina: Santa Marina Salina ⚓

    Aug 11–14 in Italy ⋅ ☀️ 28 °C

    We gaan door naar ons volgende Eolische Eiland: Salina. Salina staat bekend om een aantal dingen, Malvasía wijn, blijkbaar de film Il Postino (the Postman) en je zult er zelf niet snel op komen, maar kappertjes! Onze standplaats om dit eiland te ontdekken wordt Santa Marina. Het zomerseizoen is nog steeds in volle gang dus de baai ligt al zo goed als vol. Zeker in het stuk dichtbij het haventje. Wij zien een grote lege plek en besluiten daar heen te varen. Vanaf de boot kunnen we moeilijk zien of de bodem bestaat uit zand of rotsen. Dus spring ik in mijn snorkeloutfit in het water en dirigeer Bart, die dus in zijn eentje de Nimrod voor anker legt, naar een mooi plekje: niet te diep en zand in plaats van rotsen. Als we later gaan snorkelen komen we er achter dat wij zo'n beetje het beste liggen. De boten dichter bij de haven liggen allemaal of in Donia of tussen rotsen. Achja, zelf weten. Op de een of andere manier arriveren de grote catamarans allemaal rond de schemering. En aangezien er bij ons nog plek is liggen we elke avond dat we hier liggen steeds omringd door catamarans s avonds. De gasten gaan dan nog snel even zwemmen, douchen en worden dan allemaal naar het land gevaren. Vervolgens worden we dan rond een uur of 23u door elkaar geschut doordat alle gasten weer opgehaald dienen te worden.

    Vanuit hier neem ik ook het pontje, of nouja de TGV variant van pontjes, naar het vaste eiland, Milazzo op Sicilië. Ik ga de reparatie onderdelen voor ons grootzeil halen die bij een ophaal punt zijn bezorgd. Bart duikt ondertussen letterlijk en figuurlijk de boot in om de elektrische bedrading nog eens goed na te lopen en uit te tekenen. Ik zou mooi op tijd om 12 uur aankomen in Milazzo, aangezien om 13u het ophaalpunt sluit om te mangiare🍝🍕. Maar we zijn natuurlijk in Italië. Veerpont 1 vertrekt al een kwartier later dan gepland. Vervolgens moeten we op Lipari overstappen. En in plaats van dat de mensen die uit veerpont 1 stappen, meteen op veerpont 2 over kunnen stappen, die aan de andere kant van dezelfde steiger ligt, moet iedereen achteraan aansluiten. Vervolgens beginnen ze rond de geplande vertrektijd pas met kaartjes scannen. Drie kwartier na de eigenlijke vertrektijd worden de trossen losgegooid. Piano piano. Er is niets aan te doen en we zijn nou eenmaal niet in Nederland. Het voordeel is wel dat we vervolgens met zo'n 31 knopen in plaats van 4,5 of 6 op een goede dag naar de overkant snellen.

    Om 12:45 stap ik van de pont, Bart dript volgens de foto's en berichten ondertussen van het zweet van zijn verdiensten, en ik snel mij naar het ophaalpunt. Om 12:55 sta ik op de stoep van het ophaalpunt, dicht. Er staan twee nummers op de deur, na wat gedoe met landcodes, Italiaans en Bulgaars, gaat uiteindelijk één van de twee nummers over. Geen gehoor. Bart is ondertussen al op de hoogte en belt me bezweet op. We besluiten om nog een keer te bellen en anders moet ik het vanmiddag nog maar een keer proberen en een pont later boeken. Als ik weer bel wordt er opgenomen! In een mix van Italiaans, Engels en gebrabbel komt de mevrouw aan de andere kant van de lijn te weten dat ik NU voor de deur sta en ik dat ze er over tien minuutjes zal zijn!

    Als ze aankomt lachen we vriendelijk, bedank ik haar alvast en verteld ze me vervolgens dat ze me gisteren heeft geprobeerd te bellen. Wij hebben geen telefoontjes gehad en als we op de doos kijken zien we dat de +31 landcode op de een of andere manier niet is meegenomen bij het telefoonnummer. Dan zegt ze "you are a hockey champion!", ze heeft mijn naam gegoogled en moet op wat Northwestern tijd foto's zijn gestuit dus ik vertel dat dat al heel lang geleden is. Tevreden vertrek met onze reparatie onderdelen richting supermarkt. Volgeladen bestel ik nog een Siciliaanse granite pistachio voor onderweg en ga dan weer in de rij staan voor de TGV, uh pont. 2,5 uur later staat Bart me op de kade op te wachten. Onderweg naar huis gaan we nog langs de Nederlandse (ex) vertrekkers boot Lento y Contento, die heeft social 🦋Bart in mijn afwezigheid alweer gespot. Stefan, Janneke en kleine Juul en Tiemen waren eigenlijk van plan om deze avond weer richting Sicilië te varen omdat hun vakantie er helaas alweer op zit. Maar we hebben het zo gezellig met elkaar dat we samen pizza's aan boord eten en ze hun vertrek en daarmee vakantie nog een dagje rekken 😉

    Op dag drie nemen we de bus om naar de andere kant van het eiland te gaan. Tenminste, dat zijn we van plan. Op de een of andere manier lijkt op het moment dat wij een keer 2 minuten te laat zijn deze Italiaanse buschauffeur te hebben besloten om wel op tijd te vertrekken. Nouja, dan vermaken wij ons in de tijd dat we moeten wachten met een wandeling door het dorpje en een brioche en granite (pistachio voor Bart en Peche voor mij dit keer) in de schaduw. De bus brengt ons ondertussen tot Malfa. Daar moeten we overstappen op een kleiner busje omdat de straten te smal zijn. Deze buschauffeur neemt het vervolgens weer niet zo nauw met de regeltjes, heerlijk. Kaartjes controleren of kopen is niet nodig, een meisje dat naar boven aan het zwoegen is wordt opgepikt en hij stopt onderweg, volledig te begrijpen, om wat water te kopen.

    De rit is prachtig, met het uitzicht op zee, de wijnvelden en het groen. Salina is namelijk het groenste eiland van de eilandengroep. We stappen uit bij Polara. Het is nog een flinke wandeling naar beneden, zeker als ik denk een shortcut gevonden te hebben, die na elke bocht toch nog een stukje verder neem om te kijken of we bij het strand uitkomen om vervolgens erachter te komen dat het dood loopt, dus ik weer omhoog om Bart te laten weten dat het hier niets wordt. Dus volgen we de bordjes met daarop Spiaggia en de scooters naar het echt pad, verder ben ik niet eigenwijs🐐 We komen aan bij boothuisjes en droogdokjes die gebruikt worden als strand. De baai ligt heeeelemaal vol met boten en bootjes van alle formaten. De baai is ook prachtig, met hoge scherpe kliffen en weer prachtig helder blauw water. Maar van onze Engelse vrienden hebben we gehoord dat er constant swell staat vandaar dat wij met de bus zijn. Na een heerlijke verfrissende duik zwoegen we weer omhoog. We delen een panini met Salina kappertjes onder een boom in de schaduw en worden vervolgens als enige weer door het kleine busje meegenomen. Deze buschauffeuse vindt dat ze onderweg prima haar e-sigaretje kan roken 🤣

    Op onze overstap plaats nemen we nog even een pauze in Malfa. Maar we komen weer eens tussen 13u en 15u aan dus alles is zo goed als dicht... We vinden nog één leuk terrasje waar we stoppen voor een colaatje en arancini. Dat zijn gefrituurde risotto balletjes met verschillende soorten vulling. We krijgen niet de smaken die we besteld hebben maar ze zijn wel lekker! Ik denk dat we daarna nog alle tijd hebben om nog van het uitzicht te genieten maar Bart heeft haast om naar de bus te gaan. Die blijkt, zoals Bart wel wist, al over 10 minuten te vertrekken en we moeten nog omhoog lopen. Onderweg vinden we nog wat kappertjes planten! De onrijpe vruchtjes ruiken al overduidelijk naar kappertjes. Eenmaal bij de bushalte aangekomen moeten we nog zeker een half uur wachten. Ach, wat hadden we anders verwacht. Weer thuis gaat Bart nog water en diesel tanken en even denken we dat we de Alize nog op bezoek krijgen maar dat komt toch niet uit.

    De volgende ochtend ga ik nog vers brood halen en ruil ik twee boeken in het openbare boekenkastje om voor twee nieuwe boeken. Met de voorraden weer aangevuld zijn we klaar voor een volgende ankerplek!    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Lipari: Canneto ⚓🐟

    Aug 8–11 in Italy ⋅ ☀️ 27 °C

    Bij een gijp bij ons vertrek uit de eerste ankerbaai op Vulcano is één van de karretjes van het grootzeil kapot gegaan. Bart zei nog zullen we een storm rondje doen in plaats van gijpen en ik zei ah het kan wel toch staat niet zo veel wind. Pang, er ging iets kapot en toen we omhoog keken zagen we dat het zeil ergens halverwege was ingezakt. Dat betekent dat we de komende tijd niet kunnen zeilen. Dat komt goed uit, want er is toch geen wind hier 😅

    Met Perky aan het werk varen we naar ons tweede Eolische Eiland: Lipari. We gaan voor de baai Canneto. Daarmee varen we voorbij de grotere stad Lipari, dezelfde naam als het eiland inderdaad. Maar we zijn van plan om een scooter te huren (thans to Lenter en Annet voor het verlate verjaardagscadeautje) en daarmee het hele eiland rond te gaan. Dus Lipari komen we nog wel, aangezien het ankeren daar volgens de reviews niet top is.

    Als we aankomen duiken we met onze snorkels meteen het water in. Het stikt hier van de vissen! Dat belooft veel goeds voor onze speervis ontwikkelingen. Eerst gaan we aan de slag met het kapotte mastkarretje. Het is nog een hele oude Harken maar de Nederlandse importeur kan ons precies vertellen welke onderdelen we nodig hebben om hem weer te maken. Als het goed is wordt het over een paar dagen al bezorgd, net op tijd want als we een dag later hadden besteld hadden we tot na 26 augustus moeten wachten want de Italiaanse Harken viert 3 weken vakantie.

    Ook doen we onderzoek naar een nieuwe watermaker. Op de een of andere manier is weer een van de, nieuwe, pompen en is het water te zout wat eruit komt. Waarschijnlijk hebben we nieuwe membranen nodig (zijn we €1000+ kwijt) maar weten we nog niet zeker of dat echt het probleem is. Misschien toch maar een nieuwe dan? We gaan het op een rijtje zetten. Eerst gaan we lekker bbq'en met onze nieuwe Engelse vrienden Vanessa en Jet (Alize). We doen nog een speervis poging maar geen succes. Dus hebben we alleen nog wat burgers en groenten in de aanbieding. Alize vult heel lief aan met heerlijke kip, mais en couscous salade. We hebben een hele gezellige avond samen.

    De volgende dag is het tijd voor onze scootertrip. Voor 9 uur zitten we al op de scooter. We hebben niet een strak behalve zo veel mogelijk van het eiland zien. Uiteindelijk gaan we het hele eiland zelfs twee keer rond. Een paar keer slaan we een prachtige weg in en moeten we vervolgens weer omdraaien omdat de weg of dood loopt of overgaat in een zandpad. Ook komen we langs de oude puimsteen mijnen, die sinds 2000 niet meer in gebruik zijn sinds de eilanden UNESCO Wereld Erfgoed zijn geworden. Op een gegeven komen we bij een oud gebouw waar een oud mannetje met een krakkemikkige auto ons vraagt of we een rondleiding willen en wat wijn uit zijn auto willen proeven. We bedanken vriendelijk.

    We komen langs prachtige wegen met nog mooier uitzicht. Vanaf het water kunnen we hier ook komen maar om zo vanaf boven alles te zien en zo ver te kunnen kijken. In Lipari halen we bij een bakker een paar verse broodjes en mortadella. Daarna stappen we weer op de scooter en kijken even onze Nimrod en dinghy nog goed liggen. Zo hebben we om een uur of 13u, het hele eiland(je) al gerond. We gaan voor nog een rondje. In het noorden gaan we lekker naar het strand, koelen af in het water en genieten van een koud drankje zowaar in de schaduw. Dan proberen we nog een wijngaard, lokale Malvasía wijn, te vinden. Als we volgens Google maps op de goede plek staan is er niets te vinden. Wel komen we zo bij weer een mooi uitkijkpunt terecht met een windroos die alle winden uit het gebied weergeeft.

    Als we vervolgens al slingerend toch nog bij de wijnboer aankomen, is het dicht. Dan gaan we nog maar een keertje naar Lipari. Het is ondertussen wat afgekoeld dus het is een goe de moment om door een stad te struinen. Het is erg klein, maar er zijn weer hele schattige smalle Italiaanse straatjes met balkonnetjes waar de was aan te drogen hangt. We klimmen de hoge trap naar het archeologische museum op en worden verrast door oude opgravingen die dateren uit de Griekse en Romeinse tijd. Na een ijsje en heerlijke pistache cannolo dit keer, keren we terug naar Nimrod.

    Voor we thuis aankomen worden door Alize uitgenodigd voor een drankje. Zij hebben bevriende Canadezen, Gidget, genoemd naar hun keffertje Mr Gidget aan boord. Gidget gaat op een gegeven moment uit eten en wij worden door Vanessa getrakteerd op een heerlijke, voor Bart iets te pittige, gewokte groenten en brood. Ik voel dan helaas weer een PDS aanval opkomen, maar als Bart mij heeft thuisgebracht gaat hij nog even terug en komt de Limoncello op een gegeven moment zelfs op tafel.

    Onze laatste dag in de baai hier gaan we op zoek naar watermaker alternatieven. Jeetje wat zijn die duur. Vooral de kant en klare watermakers kosten tussen de €4500 en €6000. Dan zijn er ook zelfbouw watermakers, maar die slurpen meer stroom. Toch daagt bij ons het idee dat met een combinatie van een zelfbouw watermaker, lithium accu's en een extra zonnepaneel we waarschijnlijk niet alleen goedkoper uit zien, maar we dan ook "aan de lithium" kunnen. Oftewel, af van onze loodaccu's die we veel minder ver kunnen ontladen dan lithium accu's. Plus, misschien kunnen we dan zelfs elektrisch gaan koken. Dat scheelt ook een heleboel gedoe met gastankjes! Na onze eerste dag onderzoek doen komen we tot de conclusie dat het zeker interessant is om deze optie te overwegen en in ieder geval goed uit te gaan zoeken.

    In de middag springen we het water in met onze snorkels, flippers en speargun. Er liggen hier heel veel blokken steen in het water en daaromheen stikt het van de vissen, voornamelijk lipvissen. Daar moeten we er toch wat van kunnen vangen! Na een halfuurtje schiet ik raak! De eerste is binnen. Bart ontdekt een tactiek waarbij hij via de rotsen naar beneden glijdt, de vissen nadert en vervolgens tot vier keer raakt lijkt te schieten! Toch is zijn buit uiteindelijk, maar, 2 vissen, twee anderen weten op de een of andere manier te ontsnappen! Zo hebben we een totaalscore van 3 vissen. We nodigen de Alize uit voor gebarbecuede vis en spaghetti vongole, de vongole hadden we nog en moest op. Maar ze gaan met Gidget naar Lipari. Nouja, des te meer heerlijkheid voor ons! De vissen zijn nog niet heel groot, maar er zat ontzettend lekker stevig wit vlees aan. Dit smaakt zeker naar meer!🤤    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Vulcano: Rada di Vulcano 🌋⚓

    Aug 6–8 in Italy ⋅ ☀️ 27 °C

    Vulcano. Volgens de Grieken was dit het eiland van Hephaestus, de beschermgod van de smeden. Volgens de Romeinen is de vulkaan op Vulcano de schoorsteen van de smederij van de god Vulcanus, de god van het vuur, de edelsmeden, smeden en de vulkanen. Hij is de smid die de bliksemschichten maakt voor Jupiter. Voor ons betekent het vooral een prachtige wandeling naar de top van de nog actieve, zwaveldampende vulkaan.

    Om 08:30 staan we onderaan de vulkaan. Vooral het eerste stuk is pittig, steil omhoog door het vulkaan zand. Op een gegeven moment bereiken we een grens en wordt het pad rotsachtig, dat loopt een stuk lichter. Met een paar pauzes om water te drinken, op adem te komen, foto's van het prachtige uitzicht te maken en uit te zweten, staan we na anderhalf uur, om 10 uur op de top. Heel indrukwekkend om die verschillende lagen en natuurkracht, en stinkende zwavellucht, zo te zien.

    Onderweg naar beneden komen we erachter dat wij onszelf best onder de goed voorbereide en iets meer doorgewinterde wandelaars mogen scharen. Hoe verder we afdalen hoe meer onvoorbereid de mensen die omhoog gaan eruit zien. Met ons gingen de mensen met wandelschoenen en genoeg te eten en drinken omhoog, daarna volgden de mensen op sneakers. Uiteindelijk komen we, zo denken we, de mensen tegen die vooral een dagje strand gepland hebben en toch besloten nog "even" omhoog te gaan. Op slippers, nog naar alcohol van de vorige avond stinkend, met schoudertasjes en parasolletjes gaan ze in de ondertussen ontstane hitte omhoog. Wij zijn blij dat we dan ondertussen alweer beneden zijn.

    We koelen lekker af in het water en maken nog wat filmpjes van de zwavel bellen onderwater. Ook zijn er stukjes water die heel warm zijn, ook daar de vulkanische activiteit. Heel bijzonder. Er zitten flinke vissen hier, maar of deze "zwavel" vissen nou zo lekker zijn betwijfelen we. Na twee dagen, waarvan vooral de eerste met zwavel walmen zo nu en dan, gaan we door naar het volgende eiland: Lipari.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Vulcano: Spiaggia del Cannitello⚓

    Aug 4–6 in Italy ⋅ 🌬 27 °C

    De tocht van het vaste eiland (Sicilië) naar onze eerste stop op de Eolische Eilanden, Vulcano, is 65nm. Omdat de wind pas vanaf een uur of 9 begint met blazen heeft niet zo veel nut om heel vroeg te vertrekken. Dus rond een uur of 9 varen we uit. Er is nog niet veel wind, maar genoeg wind, die ruim binnenkomt, om meteen te zeilen! We beginnen met nog niet zo veel wind en kleine rustige golven. Naarmate de dag verder nemen de wind en golven beide toe. Vanaf 14 uur gaat de wind écht aan en dus varen we opeens stabiel tussen de 6 en 7 knopen, met zelfs uitschieters van 8 als we van een golf af surfen.

    Als we rond Cefalu varen, waar we helaas dus aan voorbij gaan, vaart er net een andere zeilboot vlak voor ons uit. Het lijkt erop dat ze naar hetzelfde eiland en misschien zelfs dezelfde ankerplek gaan als wij. Oftewel de race is begonnen. Niet dat de race veel voor ons verandert. Onze koers is goed, de zeilen staan goed en Pascal onze stuurautomaat doet het fantastisch. Dus wij lezen tijdens deze wedstrijd lekker en boekje en ik schrijf een paar footprints.

    Als we in de buurt van het eiland komen, als het al begint te schemeren, komen we met onze koers opeens te laag uit, onder het eiland. Gelukkig komen we er redelijk op tijd achter en kunnen we koers aanpassen. De andere boot heeft een veel noordelijkere koers gekozen en ondertussen zijn we ze al een flink stuk voorbij. Als we aankomen bij het eiland is het ondertussen donker donker geworden. Dat wordt dus ankeren in het donker. We hebben twee ankerbaai opties. Als we de eerste naderen zien we de ankerlichtjes bovenop de maatjes flink heen en een weer zwaaien, dat ziet er niet zo lekker uit. Dus we varen door.

    In de volgende baai lijkt het iets rustiger te liggen. Er liggen al een paar andere boten voor anker waaronder een motorboot met veel lichten aan. Aangezien de maan ook al bijna vol is hebben we goed licht en zicht en vinden we al snel een plekje. Morgenochtend maar kijken of we niet in posidonia liggen. De andere zeilboot vaart ook deze baai binnen en vindt een plekje naast ons. We hebben het nog even over de heerlijke zeiltocht voordat wij na een anker biertje heerlijk gaan slapen.

    Als we wakker worden, blijken we in zeegras te liggen dus we moeten verplaatsen (dat we uiteindelijk pas an het eind van de dag als de baai wat leger is). Nog voor we ontbeten hebben worden we al bij onze buurboot, onze tegenstander van gisteren, uitgenodigd voor een kop koffie of thee. De buurboot blijkt een Amel Sumaro (zo ongeveer dé meest zeewaardige cruiser boot die er is) van James te zijn en die hebben wij toch maar mooi ingehaald gisteren😏 Ze beschuldigen ons er zelfs er van dat we de motor aan hadden gezet, maar dat konden we mooi ontkrachten. Het is gezellig dus we blijven wel een paar uur hangen. Op een gegeven moment komen Jet en Vanessa (Alize) ook de baai in. Zij hebben de afgelopen week met James opgetrokken en wij herkennen hun nog uit Sines, waar we een keer die heerlijke kip voor ze hebben gehaald.

    De rest van de dag zijn we lekker aan boord en in het water aan het ontspannen. We halen ook Bart's hechtpleisters eraf. We zijn erg tevreden over onze EHBO skills, de wond is heel mooi geheeld.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sicilia: Termini Imerese ⚓

    Aug 3–4 in Italy ⋅ ☀️ 28 °C

    Nadat we boodschappen gedaan hebben vertrekken we uit Arenella. De eerste tien mijl kunnen we heerlijk zeilen, daarna wordt de wind steeds minder en is op een gegeven moment helaas zelfs helemaal op. De andere helft van de tocht moeten we dus motoren helaas. Toch zijn we expres vandaag al vertrokken, want morgen komt er écht goede wind en daarmee willen we naar de Eolische Eilanden. Als we vandaag de eerste twintig mijl alvast doen, kunnen we het morgen in een lange dagtocht doen.

    Bij Termini Imerese is er een gigantische baai die beschut ligt achter een grote wal. Geen hele mooie, maar voor nu wel een hele handige ankerplaats. Aan de rest van de noordkust van Sicilië zijn de meeste ankerplekken namelijk niet goed beschut. Als we aankomen liggen er al een paar andere boten. Helemaal aan het einde van de baai is het voor ons te ondiep, richting de ene haven mag je officieel niet liggen, richting de andere haven liggen we middenin de vaarroute van de motorbootjes die vol gas de haven in komen varen en tussen de ondiepte en de andere boten in liggen vislijnen. We besluiten dus tussen de andere boten in een plekje te zoeken.

    Nou, hoe durven we. Op de ene boot, een groot Duits X-yacht, komt het stel snel naar buiten gelopen en roept dat we daar absoluut niet kunnen gaan liggen, zij hebben (zogenaamd denken we) 60m ankerketting uitgelegd dus daar liggen we in de weg (ter referentie het is er zo'n 3-5m diep en er is bijna geen wind voorspeld...) en de andere boot, een Fransman, roept dat de baai zo groot is wat doen we hier in hemelsnaam. We hebben geen zin in ruzie, dus begeven we ons richting de wat ondiepere plek en ook de vislijnen. Omdat het anker niet meteen pakt, komen we wel heel dicht in de buurt van de vislijnen. Dat ligt toch niet zo lekker. Dus halen we ons anker weer op. We zien dat de toestroom naar de haven alweer is afgenomen en dus besloten we in de buurt daarvan een plekje te vinden. Daar liggen we top en dus is het hoogtijd voor een zwempartij, lekker eten en een aflevering van onze plaatselijke serie: Il Gattopardo.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sicilia: Palermo/Arenella ⚓

    Aug 1–2 in Italy ⋅ ☀️ 28 °C

    Als we 's ochtends ons anker willen ophalen blijkt dat een een kleine uitdaging te worden. De baai ligt alweer stampvol met lokale en gehuurde motorbootjes. Waaronder 3 aan elkaar geknoopte bootjes vlak voor ons. Als we met handen en voeten aangeven dat wij willen vertrekken maar zij waarschijnlijk zo goed als bovenop ons anker liggen, wordt ons met Italiaanse handgebaren duidelijk gemaakt dat we ons niet zo zorgen moeten maken. De man wijst ons anker aan, die ligt toch zeker een meter achter hun 🤣 Uiteindelijk komt het ook allemaal goed maar zo'n close call hebben we nog niet eerder gehad.

    Het is maar een klein stukje naar de volgende baai. We zijn vertrokken met het idee dat we gaan motoren, maar het blijkt toch een windje te staan. Dus kunnen we kruisend richting Arenella. Vanuit hier gaan we Palermo bezoeken.

    Er zijn geen vaste bustijden maar zo'n 3 a 4 keer in het uur komt de bus langs. Als we net bij de halte staan zien we er al eentje aankomen dat komt goed uit. Als we een kaartje willen kopen zegt de buschauffeur dat de kaartjes finished zijn, nouja dan maar niet. Na zo'n tien minuutjes moeten we eruit om over te stappen. Wachtend op de volgende bus eten we onze meegebrachte broodjes. Als we de bus in stappen zien we niemand om ons heen iets van een kaartje kopen, kaartje scannen of wat dan maar ook. Nou, daar gaan we dan maar in mee.

    We stappen uit in de buurt van Teatro Massimo. Ooit het grootste opera theater van de wereld, maar vooral ook bekend van the Godfather films. Het is een prachtig statig gebouw en op de trappen eten we nog een broodje. We hebben, ik heb, allerlei plekken uitgezocht waar we heen willen. Al struinend weten we ze uiteindelijk allemaal te vinden: van de kathedraal van Palermo, het Noormannen paleis, muur met schilderingen van maffia slachtoffers, anti maffia museum, het plein van de schaamte (Piazza Pretoria), Quattro Canti en misschien nog wel als hoogtepunt de enige echte cannoli. Voor onze neus gemaakt met als het goed is op z'n Siciliaans gemaakt van schapen ricotta. Wat een overheerlijke niet al te zoete heerlijkheid.

    We zijn niet alleen heel enthousiast over de cannoli maar over de hele stad Palermo. Van de kleine schattige straatjes met nonna's, kathedraal met invloeden uit de tijd van de Noormannen, Moren, Gotische, Barok én Neoclassicisme, de geschiedenis en zoals blijkt ook nog tegenwoordigheid van de Siciliaanse Casa Nostra (maffia) en de prachtige marktjes. We hebben een heerlijke dag weer eens in de stad en op een nieuw eiland!    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures
    1

    Sicilia: Mondello ⚓

    Jul 31–Aug 2 in Italy ⋅ ☀️ 27 °C

    Na drie dagen en 2 nachten zeilen is het altijd weer even bijkomen. We beginnen de dag dus rustig met uitslapen, een duik en een boekje (nouja, boeken van 1000+ pagina's met dank aan Rixt). Daarna willen we na al die tijd ook wel weer eens aan land. We hebben geen last van land ziekte, maar onze benen zijn toch wel eens meer getraind geweest 😉 Mondello schijnt een Valhalla voor windsurfers te zijn. Als wij er zijn is er bijna geen wind dus er wordt niet veel gesurfd, maar vorig jaar was er in deze baai volgens de grote banners een wk. Langs het strand stikt het dan ook van de windsurf verhuur en windsurf scholen. Wij slenteren er aan voorbij en begeven ons langs de lange boulevard richting het dorpje.

    Hier vinden we een schattig bakkertje voor heerlijke broodjes en een gesprekje met een lokale Siciliaan. We doen nog wat boodschapjes en gaan dan terug naar de boot. Want het is tijd voor onze eerste maaltijd met de heerlijke verse tonijn: een plank vol sushi 🤤 We eten ons helemaal vol, heerlijk. De rest van de dag zetten we voort met het genieten van heerlijke lokale lekkernijen zoals een kaasjes, worstje en een Siciliaans biertje met zeezout. We sluiten af met gegrilde tonijn steaks en groenten. We zijn weer helemaal bijgekomen van ons oversteekje. Ook Bart's piraten wond gaat de goede kant op.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sardegna 💨⛵Sicilia

    Jul 29–31, Tyrreense Zee ⋅ 🌬 26 °C

    Het is eindelijk zover! Na twee maanden Sardinië gaan we naar onze volgende bestemming: Sicilië! Het eiland van cannoli, de Etna en maffia. Voor ons resten slechts nog zo'n 250 nautische mijlen. De voorspelling is tussen 10-20 knopen krullend om Sardinië heen vanuit het noordwesten. Oftewel heerlijke wind! Met een beetje hulp van Perky onze motor tuffen we de baai uit. Daarna is het heerlijk zeilen, maar de golven zijn ontzettend klotserig. Maar de zonsondergang is prachtig. De zon gaat onder achter de laatste bergen van Sardinië die we nog kunnen zien. Schitterend.

    De wind neemt elk uur een beetje af, maar de golven kijken alleen maar erger in plaats van minder te worden. Het resultaat? Klapperende zeilen. Vooral tijdens mijn wachten. Tijdens Bart's wachten was de wind er weer. De tweede dag, de volledige dag op zee, komt de wind steeds meer van achteren dus zetten we 's ochtends de boom om de fok uit te bomen. Zo varen we de hele dag en tijdens Bart's eerste wacht met de boom uit. Als de wind weer wat draait besluiten tijdens onze wacht wissel de boom weer weg te halen. Ik was net wakker en had een PDS aanval achter de rug en Bart was moe. Hierdoor hadden we wat miscommunicatie over het losmaken van de boom waardoor ik m te vroeg losliet en Bart's wang de val van de boom heeft gebroken. Het bloed gutste eruit.

    Wat waren we blij met onze volle EHBO koffer aan boord. We hebben de wind schoongemaakt en vervolgens met hechtstrips gedicht. Nog wat paracetamol erin en toen kon Bart eindelijk gaan slapen. Ik hield het goed vol dus ik heb Bart een uurtje extra kunnen laten liggen. Al is het tegenwoordig niet meer schipper Bart maar piraat Bart. Tijdens Bart's tweede wacht kakte de wind er helemaal uit en om nog enigszins vooruit te komen en te kunnen slapen ging Perky voor een paar uurtjes aan. Ik kon vervolgens gelukkig de motor weer uit doen omdat de wind gunstig draaide en in kracht toenam. Ook hadden we weer land in zicht, Sicilië!

    Die dag hebben we heerlijk, maar niet al te snel gezeild. Van 60° aan de wind draaide de wind weer meer naar ruime wind en omdat ze heel licht was hebben we de halfwinder ook maar gehesen. De snelheid ging nog steeds helaas niet boven de 3 knopen maar ach we hadden toch geen haast. Vervolgens draaide de wind weer naar achteren, dus halfwinder weer omlaag, en de fok weer uitgeboomd. Toen de wind zo goed als helemaal weg viel hebben we Perky nog maar even aangezet. Zo schommelden we rustig de prachtige kust van Sicilië en de baai van Palermo tegemoet. Voor ons glipte een rood bootje naar binnen.

    Toen ons anker nog maar net lag werden we op de marifoon opgeroepen. Het rode bootje. Ze hadden gisteren een gigantische tonijn gevangen en krijgen m met zo'n tweeën niet op. Of wij een stukje wilden. Heerlijk! Daar zeggen we enthousiast ja op. Ze komen even bij ons aan boord voor een drankje en een leuk gesprek. Al hebben wij vooral geluisterd en zij gepraat 😉 Maar wat een feestelijk einde na een wat oncomfortabele, maar over het algemeen geslaagde overtocht!    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sardegna: Golfo Aranci VI⚓

    Jul 25–29 in Italy ⋅ ☀️ 27 °C

    Dit weekend komt er weer een Mistral aan. Dat betekent harde westenwind. Maar dat houdt vooral in dat er voor ons, en voor de andere boten, weergaatjes komen om weer door te zeilen. Wij zien zelf drie opties: in etappes, naar het zuiden van Sardinië, naar het oosten richting Ponza (eiland tussen Rome en Napels) of in één keer door naar Sicilië. We besluiten nu nog geen keuze te maken en te wachten tot het laatste moment waar we met de wind vanaf dinsdag het beste kunnen komen. De Noordster gaat misschien zaterdag al vertrekken en de dagen daarna waait het te hard om lang van boord te zijn. Hoogste tijd om nog één gezellig avond met elkaar te hebben. Aangezien onze zelf gestookte limoncello bijna af is, alleen water en suiker er nog bij moet, na bijna 3 weken het weken van de citroenschil en alcohol, nodigen we alle Sardientjes bij ons aan boord voor een limoncello proeverij. Van één limoncello 😅

    De Noordster moet nog een anode vervangen blijkt dus die gaan zaterdag ook nog niet. Omdat de limencello ook nog eens goed in de smaak valt bleef het nog lang gezellig. Zaterdag, zondag en maandag brengen we ieder aan boord door. Na meerdere dagen bij Beautje geholpen te hebben met klussen is het tijd om op Nimrod weer eens wat klusjes te doen. We doen een helaas onsuccesvolle poging om één van de twee toiletten te repareren, vervangen de zwaar gecorrodeerde keukenkraan, zetten de luchthappers weer stevig vast en repareren wat gaten in het dek. Ondertussen begint het steeds harder te waaien. Bijzonder hoe je went aan harde wind op een ankerplek. Waar we eerst 20 knopen al heel veel vinden, krijgen we hier eerst 25+, 30+ en als piek uiteindelijk 38.6 knopen (windkracht 8, stormachtige wind) over ons heen. Maar wij, en onze mede Sardientjes, liggen goed.

    Eigenlijk willen we ook wel weer eens met zo'n tweetjes uit eten als date, maar het weer staat het niet toe. Omdat ik erg goed ben in het vinden van excuses om het uitgeven van geld uit te stellen, houdt Bart zijn poot stijf en trotseert hij gewapend met een vuilniszak de woeste golven om heerlijke pizza's te halen die we aan boord op smikkelen. Maandag sta ik de hele dag in de keuken om eten en snacks voor de komende tocht voor te bereiden: pasta bloemkool voor vanavond en onderweg, burrito vulling, Cubaanse bonen en rijst, gebakken kikkererwten, courgette soep, tonijnsalade en gekookte eitjes. We besluiten Bart ook nog een coupe kort te geven. Die wordt helaas weer iets te kort omdat we opnieuw het verkeerde opzet stukje gebruiken. Dus het is komende weken weer coup 🫡.

    Daarna gaan we bij Beautje langs om afscheid te nemen. Terwijl we daar aan boord zitten zien we de dolfijn die we hier al eens eerder hebben gezien vlak rondom ons zwemmen. Na wat water en snacks geven we elkaar een dikke knuffel en ook de Noordster en Surf Song knuffelen we ter afscheid. Beautje blijft nog even in de buurt van Olbia, de Noordster en Surf Song gaan in etappes Zuid en wij, wij hebben lang genoeg op Sardinië gelegen. Dus wij gaan in één keer door naar Sicilië!    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sardegna: Nausika II

    Jul 24–25 in Italy ⋅ ☁️ 30 °C

    Onderweg naar de Nausika werf komt er in de vaargeul richting Olbia ons een gigantisch cruiseschip tegemoet. Waarschijnlijk zijn wij een leuk gezicht, vanaf zo'n gigantisch cruiseschip lijken we slechts een "klein schattig zeilbootje". We zien dan ook steeds meer mensen naar ons zwaaien en pas tegen het einde van het schip komen we erachter dat helemaal bovenop het schip nog een rij mensen naar ons staat te zwaaien. Natuurlijk zwaaien we vrolijk, met commentaar, terug.

    In het rustige weer en goed werkende motor leggen we keurig met zijn tweetjes aan in de box dit keer. Omdat we er helemaal geen zin in hadden om te gaan hebben we het zo lang mogelijk uitgesteld dus we arriveren pas rond een uur of 20-21u. We eten nog een snelle pasta en dan genieten we nog maar van het feit dat we weer op de werf zijn: een het maakt niet uit hoe lang we douchen, douche. Bart vindt het altijd gezellig als we tegelijk, in ons eigen hokje, gaan douchen. Al betekent dat hier wel dat we de kranen precies goed moeten afstellen dat we allebei een lauw warme douche hebben, in plaats van de een een warme en de andere een lauw koude douche 🤣

    De volgende ochtend staan wij, als toch het beetje Hollanders dat we nog zijn, om 07:59 stipt voor het kantoor. De werknemers zijn nog maar net gearriveerd, moeten hun espresso's nog opdrinken en de airco staat nog niet aan. We maken een kort vriendelijk praatje, met boos zijn gaan we toch niets bereiken en we worden verzocht om in de wachtruimte te wachten. Kort daarna worden we naar buiten gestuurd en staat de meneer van de kraan, met de schoonmaak meneer, want we hebben al gemerkt dat ze hier specifieke taken hebben, klaar om Nimrod weer uit het water omhoog te hijsen.

    Als ze op de goede plek hangt komen er weer twee monteurs aangelopen met een ander karretje. Het zijn dan ook andere mannen. De reactie van de ervarene van de twee zegt genoeg, hij ziet het met kit opgevulde gat, schut zijn hoofd en moppert. Daarna gaat hij aan het werk. Zoals verwacht is het een pokken werk om die bout los te krijgen. De mannen boren, poetsen, boren, hameren, tappen en proberen nog van alles maar het lukt maar niet om de bout eruit te krijgen.

    Ondertussen is Giulia, van kantoor, bij ons komen staan. Ze heeft een bachelor en master in talen en is buiten het vaarseizoen werkzaam als leerkracht Engels. Ze kwam voor het geval we een tolk nodig hadden, maar vooral ook voor de gezelligheid en om weer eens Engels te praten.

    We leggen aan haar uit dat wij denken dat de vorige keer de mannen nogmaals geprobeerd hebben de borgbout, die ze al een beetje gebroken hadden met het grove geschut dat ze gebruikt hebben om m los te krijgen, vast te draaien en dat ie toen kapot is gegaan. In plaats van dit te melden en een nieuwe erin te zetten hebben ze m volgespoten met kit. En dat waarschijnlijk op het moment dat wij aan het betalen waren.
    Erg onprofessioneel en we zijn blij dat we zelf alert waren. Maar na bijna twee uur is het dan zover. De mannen hebben de bout eruit gekregen en er zit een nieuwe op maat gezaagde bout weer in. Het gebrek aan professionaliteit en service van de vorige keer hebben ze weer helemaal goed gemaakt.

    We zeilen, voor de laatste keer, met een tevreden gevoel, heerlijk terug naar Golfo de Aranci.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sardegna: Golfo Aranci V⚓

    Jul 23–24 in Italy ⋅ ☀️ 30 °C

    Weet je nog dat borgboutje van de schroef die een beetje los zat? Nou die zit er niet meer. Of nouja, in ieder geval de bovenkant niet meer. In plaats daarvan is het gat gevuld met kit. Bart is erachter gekomen toen hij toch voor de zekerheid nog even onder water ging checken hoe die bout er bij hing. Nou niet dus. Ik ben weer bij Beautje aan het helpen klussen dus Bart komt naar Beautje toe om te beslissen wat we gaan. Waarschijnlijk zit het borgende stuk bout er nog in, dus de schroef zal er niet afvallen. Maar mochten we in de toekomst de schroef er nog eens af willen halen dan wordt het een hels karwei om die afgebroken borg bout los te krijgen dan wel door te boren. Daarnaast, hebben we flink betaald voor het werk dat ze gedaan hebben dus dan verwachten we ook wel daarbij passende service.

    Ik stuur een vriendelijke doch dringende mail, van mama geleerd, waarin we aangeven wat we gevonden hebben en dat we van hun expertise uitgaande zij met een goede oplossing zullen komen. We worden heel snel teruggebeld dat we morgen vroeg weer eruit gekraand zullen worden om te kijken wat er aan de hand is. Wij denken top, dat is de service die je wil en waar je denkt ook voor te betalen. Maar dan krijgen we een belletje dat zogenaamd, na het praten met de monteurs, de bout al kapot was en dat deze er goed in zit nog dus dat er geen probleem is. Ook krijgen we een mailtje met verdere "uitleg", alleen spreken ze zich daarin zelf tegen. Plus, hebben wij gelukkig van het hele klus proces foto's gemaakt en zijn we er, op het betalen na, steeds bij geweest. We sturen nog een mail met een weerlegging en foto bewijs waarom hun verhaal niet klopt. Terwijl ik bij Beautje klus, wordt Bart gebeld en mogen we toch morgen eruit om het probleem te verhelpen. Toch wel weer de service.

    In de tijd dat we in Aranci zijn kunnen we gelukkig ook weer genieten van het gezelschap van Beautje, Noordster en Surf Song. Ook vind ik op een gegeven moment, tijdens een groeps snorkel sessie, een rotsachtige plek in de branding met prachtige vissen. Zo wisselen we pech en geluk goed met elkaar af.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sardegna: Nausika/La Vecchie Saline III

    Jul 21–23 in Italy ⋅ ☀️ 31 °C

    De volgende ochtend staan wij voor 8 uur paraat. Om acht uur zouden we als eerste gekraand worden, maar we zijn in Italië dus het wordt natuurlijk iets later. Maar niet veel later wordt de kraan gestart, over de Nimrod heen gereden, de banden bevestigd en langzaam wordt ze omhoog gehesen en vervolgens het werf terrein op gereden. Het deel rondom de schroef wordt afgespoeld en dan komen er twee mannetjes met hun gereedschapskar (een soort ouderwets koffie karretje) aangereden. Wij hebben nog net op tijd een pully speciaal voor onze autoprop schroef kunnen bestellen en daarmee hebben de mannen zo de schroef er af.

    Dan begint vervolgens het lastige karwei: de oude versleten lagerbus uit de houder halen. Met flink geweld wordt geprobeerd om de lagerbus eruit te slaan en er wordt steeds meer gereedschap bij gehaald maar niets werkt. Vervolgens wordt er een hoge druk systeem op een heftruck onze kant op gereden. Hiermee lukt het ze uiteindelijk om de lagerbus te verwijderen. De nieuwe zit er super snel in daarentegen. Als alles er weer op zit, dus ook de schroef en anode, bekijken we het resultaat eens goed. We zijn dat de bout om de schroef te borgen wat ver uitsteekt en nog wat los zit als we er aan komen. De monteur zegt dat het zo hoort en dat we er niet aan moeten komen. Hij is de expert, dus hij zal het wel weten, maar we slaan het allebei in ons achterhoofd op.

    Ons rest dan alleen nog, helaas, diep in de buidel te graven om te betalen. Als we naar buiten komen wordt de Nimrod alweer richting het water gereden. Er staat een flinke bries vanaf de zijkant maar hulp van de monteurs en een weer werkende motor varen we keurig de box uit. We gaan weer terug naar La Vecchie Saline zodat we met die harde wind 25-30kt op het fokje naar de ankerplek kunnen. Er wordt weer flink gekite om ons heen en wij vieren dat dit probleem weer verholpen is! Tenminste zo lijkt het...    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sardegna: La Vecchie Saline II⚓

    Jul 18–21 in Italy ⋅ ☀️ 30 °C

    Deze baai kennen we dus we weten van te voren al waar we willen gaan liggen. Dat komt goed uit want we gaan nu voor het eerst echt alleen op ons zeil ankeren. Er is hier een grote zand plek dus dat is ideaal. In één poging liggen we met ons varende huis als een huis. Niet veel later komen ook de Noordster en Beautje ook binnen.

    Om 23u is de vuurwerkshow vanavond. We denken nog wel iets te kunnen zijn vanaf hier. Om wakker te blijven spelen we eerst nog spelletjes aan boord bij Beautje. Bart doet vanavond even niet mee, die moet bijkomen van de tegenslagen de afgelopen tijd, ook met zijn werk zit het allemaal even tegen. De vuurwerkshow is best leuk, maar we denken dat die in Aranci zelf hartstikke leuk is. We liggen gewoon net iets te ver weg, maar wel veilig 😀

    De komende dagen help ik Hilda klussen. Zij gaan hun lood accu's vervangen met lithium en daar moet een hoop aan voorbereid worden. Bart doet het lekker rustig aan thuis aan boord. De boeken van Ken Follett worden nog steeds verslonden. Bart neemt nog eens de bus naar Olbia om boodschappen te doen en gelukkig het onderdeel op te halen dat we nodig hebben om straks de schroef van de as af te kunnen halen. De wind blaast ondertussen wel heel hard, dus we doen nog maar geen nieuwe poging om te kiten.

    De 21e, de dag voordat we bij de werf gaan klussen, helpt Hilda ons niet alleenet wegvaren maar ze is ook zo lief om met ons mee naar de werf te varen. Daar kunnen we haar hulp goed gebruiken. De wind is heel gunstig om de baai in te zeilen, maar maakt daardoor het aanleggen ook lastig. Met Hilda in hun dinghy aan de bakboord, ik in onze dinghy aan stuurboord, Bart aan roer en een paar man aan de kade lukt het om de Nimrod in de slip onder de kraan aan te leggen.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sardegna: Golfo Aranci IV⚓

    Jul 13–18 in Italy ⋅ ☀️ 27 °C

    Als we bijna bij de ankerplek zijn komen Hilda (Beautje) en Yolanda (Noordster) al aangesjeesd met de dinghy. We knopen ze aan ons vast en maken ons klaar om zonder motor ook het anker weer uit te gooien. Het grootzeil gaat in de wind naar beneden en op het fokje varen we naar de ankerplek die Gerben al snorkelend voor ons heeft uitgezocht. Voor de zekerheid laten we Hilda en Yolanda even met de dinghy de Nimrod een laatste duwtje geven om in de wind te draaien, maar eigenlijk was het niet nodig. We hadden al 10m ankerketting klaar gelegd dus die heb ik zo uitgegooid om daarna de rest rustig uit te kunnen gooien. We liggen.

    We nodigen iedereen bij ons aan boord uit voor een drankje als bedankje. Bart zet zichzelf en Hilda nog aan het werk. Met de AirBuddy, een soort compact duik systeem, gaan ze onder water naar de schroefas kijken. Op de een of andere manier weten ze het rubber weer terug in de lager te schuiven. Een tiewrap moet alles enigszins op zijn plek houden. Vervolgens vervangen ze ook nog de anode van de schroef, die ook wel aan vervanging toe is. Nu is het tijd voor ons om te bedenken hoe we dit probleem gaan oplossen.

    Een optie is om het zelf onder water met de AirBuddy op te lossen. Maar we komen er al snel achter dat die lagerbus vaak ontzettend vast zit en er grof geschut nodig is om deze los te krijgen. Via via komen we in contact met Sailing Uma. Een bekend YouTube zeilkoppel dat heel toevallig in Olbia al 2 jaar een grote refit van hun eigen zeilboot aan het doen is. We bellen die werf en leggen uit wat we nodig hebben en zeggen dat we de volgende dag langs komen om het te bespreken. We staan vroeg op en huren een scooter om naar de werf in Olbia te rijden. Het is een leuke heuvelachtige rit en binnen een half uurtje zijn we er.

    Als we aan het bureau bij de werf zitten meldt de medewerkster dat ze net de offerte heeft gestuurd, meer dan €2.000 voor alleen maar het 2x kranen en even op de kant staan. Poeh. We wisten dat we een keer aan de beurt zouden zijn, financieel gezien, maar dit is wel heel pittig. Als we aangeven dat dit voor ons te veel is raadt ze aan om het bij de werf van haar neef Moreno te proberen. We pakken de scooter en na een tijdje zoeken weten we de werf te vinden.

    We leggen ons verhaal uit en als we even wachten kunnen ze met een offerte komen. Het is nog steeds veel geld, maar ze zitten ruim onder de eerste werf. Daarnaast hebben we heel goed gevoel bij deze werf en deze mensen. We besluiten om het hier te gaan doen. Het enige nadeel is dat we later pas horen wanneer het kan. We gaan in Olbia nog op zoek naar wat onderdelen van Beautje en doen nog wat boodschapjes. In een leuk baaitje, Marinella, net iets noordelijker van Aranci, springen we nog even de zee in om af te koelen. We waren al gewaarschuwd voor bijtende brasems, de vissen die altijd rond onze boot zwerven, en ja hoor. In het ondiepe warme water voel ik opeens een prikje in mijn bil en zie ik de brutale boosdoener vlug weg zwemmen 🤣

    Later horen we dat we pas de 22e het water uit komen. Nouja, het is niet anders. We vermaken ons met onze vrienden in Aranci. Aangezien voor 8 man koken aan boord best een uitdaging is opperen wij om allemaal iets lekkers te maken en er een pot luck/buffet van te maken. We mogen bij Beautje weer met zo'n allen langskomen. Na een paar dagen is weer tijd om door te gaan. De wind gaat nog niet draaien maar dé grote vuurwerk show van Aranci komt eraan en die vindt plaats vanaf het water, vlakbij ons. We lopen liever geen risico en omdat we anders de dag erna toch moeten verplaatsen gaan we alvast. Beautje helpt ons om van de lagerwal weg te varen met hun dinghy, de golven en zoute douche trotserend, aangezien we nog steeds de motor niet kunnen gebruiken. We hijsen snel de zeilen, maken Beautje los en varen weer naar "onze kitesurf" baai.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sardegna: Capo Coda Cavallo II

    Jul 12–13 in Italy ⋅ 🌬 28 °C

    De wind gaat 180 draaien, naar het zuiden, en het gaat weer flink waaien ook. Dus tijd om weer eens te verkassen. Wij stellen voor om naar Capo Coda Cavallo te gaan waar we met Equinox en Venturi II hebben gelegen en genoten hebben van de prachtige zonsondergang, uitzicht op Tavolara en mooie snorkelplekken. De rest vindt het een prima plan en volgt. Het zou rond de 7-8 mijl moeten zijn. Dat is als je tussen Sardinië en Tavolara doorvaart. We hebben alleen al heel vaak gehad dat daar de wind stil valt. Terwijl we onderweg zijn twijfelen we meerdere keren tussendoor of buitenom, tussendoor. Oke misschien toch buitenom. Nee laten we tussendoor gaan het waait ondertussen best hard. Als de wind weer wegvalt besluiten we toch buitenom te gaan.

    Het rotseiland is prachtig om een keer vanaf de andere kant te zien. Maar omdat we aan de wind varen moeten we ook een slag verder op zee maken. Daar neemt de wind flink toe, naar 20 knopen en zelfs nog wat meer. We besluiten snel een slag weer naar Sardinië te maken. Het is nog maar een klein stukje dus we zetten geen rif. Uiteindelijk gaat het allemaal prima, maar achteraf was een rifje toch wel lekker geweest 😅

    Als we aankomen en de motor aanhebben horen we opeens kedunk kedunk kedunk. Snel zetten we de motor in stationair en denken shit. Het eerdere probleem van een vislijntje in de schroef lijkt toch iets anders en waarschijnlijk een groter probleem te zijn. Ik duik het water in en ik zie dat er een stuk rubber uit de houder waar de schroefas in wordt vast gehouden steekt. Het lijkt alsof er nog een stukje inzit maar als Bart de volgende dag ook kijkt blijkt dat al het rubber eruit is. Oftewel, de lager die in die houder de schroefas op zijn plek houdt is op. De messing huls waar het rubber normaal onderdeel van uit maakt, zit er nog in maar doordat het rubber weg is gaat de schroefas zo gauw we de motor in zijn voor of achteruit zetten heen en weer. Dit betekent dat we de motor niet meer kunnen gebruiken, tenzij we echt in nood zijn.

    Wat een geluk dat we onze lieve vrienden om ons heen hebben. Met zo'n allen gaan we terug naar Aranci. Eerst hijsen Bart en ik, Edwin (Surf Song) nog hun mast in omdat ze een probleem met de fok hebben, die rolt niet meer uit. Nadat dit geregeld is kunnen we vertrekken. De Noordster gaat alvast vooruit om ons op te vangen als het nodig is. En zo beginnen we aan de eerste keer anker op en daarna anker uit zonder motor. Anker op gaat top omdat er nog weinig wind is. We kunnen op de ankerlier het anker eruit trekken. Omdat we hogerwal liggen en de wind ons de goede kant op blaast, de baai uit, kunnen we snel de fok uitrollen en met een compliment van onze buurman varen we de baai uit alsof we dit vaker zo doen.

     De Surf Song, zelf ook een motor die met een tijdelijke oplossing werkt, vaart met als wij alleen op het fokje voor de wind met ons mee. Beautje vertrekt als laatste maar vaart ons er allemaal uit zodat zij als towBeautje kunnen dienen bij onze aankomst in Aranci. Onderweg valt de wind helemaal weg, weer rond Tavolara. Edwin, Surf Song, vraagt of hij ons moet slepen op de motor. Wij hebben net naar het weer gekeken en kennen het hier ondertussen een beetje en verwachtten dus dat de wind zo gaat draaien. We hijsen het grootzeil en zijn klaar voor de aanwindse koers die er aan komt. Eerst krijgen we nog twee donder slagen over ons heen en met de wind komt ook een flinke regenbui mee. Die laatste is eigenlijk wel heel lekker om de boot weer eens zout vrij te maken. Daarna is in één rak door naar Aranci.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sardinia: Golfo Aranci III ⚓

    Jul 9–12 in Italy ⋅ ☀️ 25 °C

    Net als wij deden kijken ook de Surf Song en Beautje al maanden uit naar Eataly. Pizza, pasta en gelato😋 Bart en ik weten dan wel waar we moeten zijn: Golfo Aranci. Zo komen we voor de derde keer in deze goed beschutte baai. Jose, Lajla en ik gaan aan land om hopelijk het afleveradres voor de accu's van Beautje te bevestigen.

    Bij het nautische winkeltje laat Lajla de WhatsApp berichtjes zien die al verstuurd zijn en de vriendelijke mevrouw laat weten dat het kan. Vervolgens word ik door zowel deze mevrouw als Lajla naar voren geschoven als tolk. Met mijn gebroken mix tussen Spaans en Italiaans en wie nog wat Latijn van de middelbare school komen we er toch uit. De accu's kunnen daar bezorgd worden zolang ze maar meteen worden opgehaald als ze er zijn en de mevrouw ze niet hoeft te tillen. Nou dat is een goede deal. Als goodwill koopt Lajla ook nog een speargun zodat Hilda ook kan vissen onderwater. Opnieuw loopt al het contact via mij, Lajla mag nog net zelf betalen maar ik krijg vervolgens alle bonnetjes 🤣

    We lopen nog langs het bakkertje en groenteboer en aangezien we nu toch aan land zijn is het hoog tijd voor een ijsje. Ondertussen zijn Hilda, Bart en Edwin druk aan het klussen op de boten. Hilda en Edwin moeten de mast in gehesen worden en daarna proberen ze bij ons de watermaker weer fatsoenlijk aan de praat te krijgen. We sluiten de dag samen weer goed af met pizza's aan boord bij Beautje 😋

    De volgende dag is een rustige dag waar we eerst wat werken en vervolgens samen met Hilda haar gloednieuwe speargun uitproberen. Het lukt dit keer! Hilda vangt een boven water toch wat kleinere dorade en Bart een zeekatje. Aan boord bij Beautje maken Bart en Hilda er een voorgerechtje van: toastjes met gegrilde dorade/zeekat en een citroen knoflook sausje, smullen. Ondertussen is de Surf Song al de hele dag op pad om voor hun zelf een buitenboord motortje en nog wat boot onderdelen te scoren in Olbia. Aangezien ons pakketje ook in Olbia ligt hebben we ze gevraagd of ze die van ons ook mee kunnen nemen. Ze gaan er wel vier keer heen maar het pakketje krijgen ze niet mee omdat het er niet zou zijn. Mede door hun lieve pogingen en een op zo'n Italiaans onregelmatigheden in het openbaar vervoer zitten ze vast in Olbia en moeten daar overnachten...

    De volgende dag komt de Surf Song 's ochtends weer terug en na heel wat km's lukt het toch net niet om een auto vanuit Aranci te huren. Dus stappen Lajla, Edwin en ik in de trein naar Olbia. Na een snelle lunch ga ik op zoek naar ons pakketje, die ligt er wel maar met het aangeven van het laten bezorgen bij een pick up point is er iets misgegaan. Waardoor het wel naar het juiste adres maar niet als pick up point is bezorgd... Uiteindelijk na het onderteken van een zojuist getypt document waarin ik aangeef dat ik het pick up point niet verantwoordelijk stel voor enige schade en €2,50 te betalen, krijg ik het pakketje toch mee.

    Edwin en Lajla hebben ondertussen een auto bemachtigd en samen rijden we naar het afgelegen industrie terrein. Na lang wachten heeft Edwin eindelijk zijn buitenboord motortje. Vervolgens gaan we langs de watersport winkel, terug naar de motor winkel om iets op te halen, Decathlon en tenslotte de Lidl voor boodschappen. Onderweg maken we nog een prachtige foto van de baai vanaf de heuvels waar we doorheen rijden. Volgeladen komen we terug in Aranci waar Bart en Hilda ons op komen halen met de dinghies. Wat een lange dag, we zijn van 12 tot 20u zeker op pad geweest. Ondertussen is de Noordster ook aangekomen in de baai. Met z'n allen gaan we niet veel later Aranci in. Er is een foodtruck festival en een dj. Iedereen kiest naar wens iets uit. Bart gaat voor een angus steak broodje en ik ga langs bij een Braziliaans tentje. Waar ik denk een soort rijst salade en gegrilde kip te hebben besteld, blijk ik een soort koolsla en gebakken kippen hartjes te hebben besteld. Ach ja, het is best lekker en weer eens wat anders.

    De sfeer zit er goed in en het ene na het andere rondje biertjes komt langs. De voetjes gaan van de vloer bij de dj en als wij aan de beurt zijn voor een rondje berekenen we dat een pitcher goedkoper is dan losse biertjes bestellen, zo lang zijn we immers geen studenten meer😉 Als het feest bij het "grote" podium voorbij is lopen we terug naar huis/de boot. Daar komen we een salsa/bachata les tegen op een pleintje. Ik sluit achteraan aan en na mij volgen ook Yolanda, Lajla en José. We gooien nog lekker de heupjes los voor we moe maar voldaan allemaal weer op onze eigen boot in slaap vallen.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodTravelerNimrod's Adventures

    Sardinia: Porto Istana ⚓

    Jul 6–9 in Italy ⋅ ☀️ 31 °C

    De Mistral komt er weer aan: harde westenwind. Dit keer gaan we schuilen in Porto Istana. Maar wel heel gezellig schuilen want na 4 maanden zijn we weer samen met Beautje en ook weer de Surf Song na nog langer.

    Die avond eten we een spaghetti ragù alla bolognese samen bij ons aan boord. Het is meteen weer ouderwets gezellig. De volgende dag helpen we Beautje met het vinden van een afleverpunt voor hun nieuwe accu's en hangen we gezellig een beetje rond. We gingen eigenlijk alleen even zwemmen en hoi zeggen maar voor we het weten is het uren later. In de loop van de avond begint de wind aan te trekken dus blijft iedereen thuis aan boord.

    We kunnen goed slapen ook al blaast de wind buiten flink. De dag wordt een slome dag waarop we wat dingen uitzoeken, een beetje werken en verder langzaam de dag doorkomen met op een gegeven moment de serie The Bear en een tenen theater voorstelling door Bart. Vanaf het strand blaast er van alles onze kant op. Lajla pikt een grote zwemband op. In de avond zijn we wel klaar met die harde wind maar we moeten nog een nacht. Naarmate de uren verstrijken neemt de wind steeds meer af en we worden wakker in een rustige baai. Tijd om weer door te gaan 😀    Read more

    See translation
  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Help Center
  • Legal notice