Via Nijar en Motril naar Granada

Op onze uittocht uit Cabo de Gata stoppen we nog even in het pitoreske Nijar, met zijn labyrintachtige smalle straatjes en witte huisjes met kleurrijk houtwerk. Beroemd vanwege zijn kleden en keramiek, we houden er een mooi groen voetenmatje aan over. Dit plaatsje is een onverwacht pareltje, jammer dat we onze lunch al achter de kiezen hebben.

En route naar de rest van Andalusie parkeren we Cato voor de nacht in Motril bij jeugdvriendin Ellen en haar Spaanse Antonio - in onze tienerjaren speelden we jarenlang fanatiek korfbal bij de Weidevogels in Bleiswijk. Ellen is 17 jaar geleden geemigreerd naar Spanje. Via via op de hoogte gebleven van elkaars levenswandel, maar verder geen contact onderhouden. Hoe leuk is t om dan nu elkaar weer even te zien, en te constateren dat zij vrijwel niets is veranderd. En bijzonder dat een gemeenschappelijke jeugd ook na 40 jaar nog steeds voor verbinding en meer dan voldoende gesprekstof zorgt tijdens het eten, brood met heerlijke salade van blauwe tomaat, avocado en tuna (mucho bueno, Antonio!), wat vis en een mooie fles Verdejo. Eens te meer neem ik mij voor om eenmaal terug in NL een cursus Spaans op te pakken, want de communicatie met partner Antonio moet via Ellen. De thumbs-up voor de door hem bereidde salade begrijpt hij wel.

Met een zak blauwe tomaten en avocados on board, besluiten we Malaga links te laten liggen en de bergen in te gaan naar Granada. Cato blijft achter in een buitenwijk van de stad, wij fietsen in een half uurtje naar t historisch centrum. Gezonde lunch op t Plaza Nuevo, met uitzicht op de Iglesia de Santa Ana en de zon breekt door. De jas kan uit. In een opportunistische bui probeer ik last minute nog een kaartje voor het Alhambra te regelen. Helaas op 15 mei is de eerste gelegenheid. Tja planning.... Geen nood, we wandelen/klimmen omhoog en doen het met de buitenkant van t complex. Bovendien kunnen we thuis terug in de foto's uit 2005 duiken, een bedrijfsuitje van de Rabobank. We slenteren door de oude aziatische wijk El Abaicin, met oa de San Pedro en de Paseo de los Tristes, lopen omhoog naar de Puerta de las Granadas, en zien de immense Kathedraal van Granada. Deze stad verdient meer dan ons hapsnap, slechtvoorbereidde bezoek, maar t is wat t is.

Op een half uurtje rijden van Granada vinden we camping (douche!!) Alto de Vinuales, met zicht op de sneeuw in de Sierra Nevada. Mooier wordt t niet .....Read more