Château de Montrésor

www.chateaudemontresor.com
Zamek ze słowiańską duszą

Któż nie wie o istnieniu Château de Montresor, serca od prawie stu pięćdziesięciu lat prawdziwej Małopolski w Touraine?

W 1849 roku hrabia Branicki, polski wygnaniec polityczny, zakupił zamek Montrésor i całkowicie go odrestaurował w stylu Drugiego Cesarstwa.

Hrabia Branicki gromadzi w swoim zamku liczne świadectwa, obrazy i meble przywołujące na myśl ojczyznę Polski, a także dzieła sztuki włoskiego renesansu i malarzy holenderskich z XVII wieku, ze słynnej kolekcji kardynała Fescha, wuja Napoleona I. Bardziej kolekcjoner dzieł sztuki niż prawdziwy kolekcjoner, wzbogacił swój zamek przedmiotami i meblami o bardzo zróżnicowanej stylistyce, z dominującym stylem Drugiego Cesarstwa , jak np. mahoniowe schody zakupione na Wystawie Powszechnej w 1855 roku . Gromadzi także jedną z najważniejszych kolekcji dzieł sztuki polskiej we Francji (obrazy, wyroby złotnicze). Stworzona przez niego biblioteka zamkowa jest również bogata w kilka tysięcy woluminów, w tym atlasy niderlandzkie z XVI wieku.



Ksawery Branicki

(1816-1879)

Hrabia Branicki, urodzony w 1816 roku w Warszawie, nie zaznał wolnej i niepodległej Polski swoich rodziców. Polska w tym czasie nie miała już istnienia geograficznego i politycznego, ponieważ podczas trzeciego rozbioru została podzielona między Rosję, Prusy i Austrię.

Dziadkowie hrabiego Branickiego, hrabia François-Xavier Branicki i hrabia Félix Potocki, byli architektami Konfederacji Targowickiej, która została ogłoszona 27 kwietnia 1792 roku i dała Rosji pretekst do przeprowadzenia drugiego rozbioru Polski.

Bardzo wcześnie hrabia Branicki stał się zagorzałym architektem wolnej i niepodległej Polski, pomagając bardzo znaczącymi osobistymi środkami finansowymi polskim ruchom niepodległościowym, a także rosyjskim ruchom liberalnym.

Hrabia Branicki był adiutantem cara Mikołaja I do 1843 roku, a ten tak go opisuje: „Dobry czy zły oficer, ożywiany duchem najbardziej obrzydliwym, to młoda Francja wszczepiona w starą Polskę, teraz ja ją będę miał pod ręką. »

Stanowcza i budząca grozę ręka cara Mikołaja I nie mogła powstrzymać hrabiego Branickiego, który po wielokrotnych pobytach we Włoszech i Francji zdecydował się w 1849 roku osiedlić na stałe w Montresor. Podczas swoich pobytów poznał przyszłego Napoleona III i jednego z jego kuzynów, syn króla Hieronima, imieniem Plon Plon, z którym nawiązał wielką przyjaźń i pomagał mu w wysiłkach na rzecz uzyskania konsensusu w sprawie utworzenia wolnego państwa polskiego.

Ta francuska instalacja została dokładnie przemyślana. Francja w połowie XIX wieku była politycznie i militarnie główną potęgą w Europie.

Hrabia Branicki nie pokładał wielkich nadziei w Napoleonie III; czyż jego wuj nie stworzył krótkotrwałego Księstwa Warszawskiego? Czy Napoleon III nie dał się poznać jako mistrz narodowości?

Nadzieje hrabiego Branickiego wobec Polski zawiodły.

Niemniej jednak na przymusowym wygnaniu i w dowód wdzięczności brał udział w kampaniach wojskowych Włoch i Krymu, w spłacie i w znacznej części francuskiego długu po klęsce w 1870 r. Przyczynił się także do powstania Crédit Foncier de Francji, aby poprawić życie społeczne w Montresor.

Château de Montresor jest dokładnym odzwierciedleniem hojnego i radosnego życia. Jego staromodny blask jest żywym świadectwem stanu ducha udostępnionego Polsce.

Wspomnienia prawnuka:
https://reygotuje.pl/zamek-w-montresor/

Parking z noclegiem bezpłatny przy poczcie z p4nRead more