Mostar

De afgelopen week heb ik doorgebracht in Mostar en Sarajevo (BiH). Vanaf split heb up heb ik een blabla car genomen richting Mostar. Het was niet echt blabla😂niemand was erg spraakzaam, maar gelukkig werd het wat relaxter op het einde. Mostar was ontzettend leuk, het hostel waar ik verbleef was een familiehostel en dat maakte het wel knus. Enorm gelachen met de host, Miran. Hij organiseert paar keer per week een tour waar hij de mooie plekken in de omgeving laat zien, en dat was echt waanzinnig. Ook vertelt hij zijn verhaal over de oorlog. In Mostar ben ik nog naar het museum over slachtoffers van de oorlog geweest en dat was echt mega heftig opgezet. Gruwelijke verhalen en fotos. Ook heb ik nog een stadstour gedaan, en superveel geleerd over de stad. Mostar heeft zo'n boeiende geschiedenis. De tourguide had voorheen bij verschillende vredesopbouw missies gewerkt dus was goed haar perspectief op de oorlog te horen.

Vervolgens met de trein naar Sarajevo gereist. De dag begon al lekker met een chagerijnige 80 jarige conducteur die niet snapte wat een interrail pas was. Toen ik eenmaal aankwam kon ik de weg niet vinden en wilde ik even naar een soort vegan cafe maar die werd verbouwd en kon ik weer terug reizen. Uiteindelijk aangekomen in het appartement dat ik had gehuurd en dat was wel heel chill want was ruim. Ik heb ook een stadstour gedaan en ik was de enige deelnemer 😂. De tourguide was een 19 jarige scholier die enorm veel wist te vertellen en zeer geamuseerd was door het feit dat ik vegan at.  De gids nam me mee allerlei zaakjes in van traditonele beroepen: koperbewerkers, borstelmakers, bakkers etc. De gids wist daarnaast veel te vertellen over de islam in de stad en de geschiedenis van Sarajevo. 

Sarajevo heeft ook een gigantisch groot en mooi nationaal-historisch museum waar ik mijn ogen uitkeek. Qua archeologie was er veel tentoongesteld. Er was nog veel meer te doen in Sarajevo, maar mijn energielevel was niet zo hoog deze week en ik moest wat besparen voor de Srebrenica tour van de volgende dag. Ruim 2.5 uur rijden vanaf Sarajevo ligt het dorp Srebrenica waar voor de uiteenvalling van Yugoslavie veel mensen woonden en economisch bloeide. Het dorp (3 km van de servische grens), dat door de VN als een safe zone werd bestempeld, viel in 1995 in handen van de Serviers die hier misselijk makende oorlogsmisdaden hebben begaan, waaronder genocide op 8273 mensen (voornamelijk bosniers die moslim waren) die in dit dorp woonde. Bij dit aantal zijn alle andere burgerslachtoffers van het conflict nog niet eens bij opgeteld. Het was bizar om op de plek rond te lopen waar dit alles bijna 30 jaar geleden heeft plaatsgevonden. Het museum en de tentoonstellingen zijn gebouwd op de voormalige basis van de Nederlandse battalion, die waren gezonden vanuit de Verenigde Naties. De bosniers die ik gesproken heb vinden dat de Nederlandse militairen mede verantwoordelijk zijn voor de genocide omdat ze bosnische mannen, van wie ze wisten dat ze gevaar liepen, hebben overhandigd aan de vijand. Er zijn veel rechtzaken geweest tegen de Nederlandse staat, vanuit de slachtoffers maar ook vanuit de militairen die zeggen dat ze niet voldoende uitgerust waren om de mensen te beschermen (wat ook waar is). Uiteindelijk komt het erop neer dat de VN laks is geweest omdat ze het maar bleven aankeken en te laat ingrepen, ondanks genoeg indicaties dat er oorlogsmisdaden zouden worden gepleegd. De nederlandse commandaten hebben ook gefaald en zijn genoeg beelden dat ze amicaal doen met de servische leider Mladic. Echt schandalig.

Het was al met al een bijzondere ervaring en nuttig voor mijn eigen begrip van deze oorlog, mede door de gesprekken met onze gids.
Nu zit ik in de trein terug naar Mostar omdat ik morgen doorreis naar Dubrovnik. 

Ook nog grappig om te vertellen is dat ik mijn was moest doen en iets in de buurt vond, op terrein van een autobanden zaak. Iedereen keek me raar aan natuurlijk 😂. Ik werd verwezen naar een aardige vrouw die probeerde me te helpen, maar communicatie was wel wat lastig. Ze had jaren geleden in Nederland gewerkt voor aantal maanden dus ze wist nog wat Nederlands. Wassen was blijkbaar daar nogal gedoe (ik mossg betalen per item😂) maar uiteindelijk gelukt, en heb er nog een halfuur zitten chillen met haar. Ze belde een bosnische vriend in Nederland op zodat hij kon vertalen en ik heb gehoord dat haar zoon professioneel karate doet en mijn leeftijd was. En ze had het eigenlijk te druk maar wilde me niet wegsturen, ze kreeg moeder vibes en wilde me graag helpen. Ze vond het ook heel goed teken dat de kat vd zaak naast me op de bank kwam liggen, dat gaf aan dat ik een goede ziel ben (volgens mij is dat een islamitisch iets).Baca lagi