20°39'17" S 141°44'31" E

Life is better when you have people to share it with.

(Lieve berichtjes allemaal <3 thanks)

Het is niet alleen het ontmoeten van nieuwe mensen en hen al snel je vrienden kunnen noemen, het is met name het gevoel van vriendschap, avontuur en waarschijnlijk simpelweg geluk.

Ik moet aan jullie denken wanneer ik zaterdag rond het middaguur op de achterbank van de Toyota zit. In deze auto hebben we niet de luxe van airconditioning en dus scheuren we met alle ramen open over de onverharde weg uitkijkend op de droge hete vlakte van Queensland. Naast me zit Jim, met wie ik ook vorige week de achterbank gedeeld heb alleen toen beide comateus en hangover. Aan m'n andere zijde zit Gail, zij probeert mij op manier nummer 12 zelf m'n rollies te leren draaien want het lukt me nog steeds niet te genieten van m'n stubby Great Nothern zonder daarbij te roken. Voorin trekt Moewanna de handdoeken van de jachtgeweren af en vraagt Ben ons, terwijl hij zijn Monkey-dans nog eens voordoet, of we eigenlijk meekomen voor de party of het jagen... De volgeladen 'esky' achterop zegt waarschijnlijk genoeg. Terwijl we de longen uit het lijf zingen, onderweg naar een lange dag 'pig hunting' & 'roo shooting', wil ik dit gevoel met jullie delen. De nummers zeggen niks, alleen het gevoel.

http://youtu.be/4EWLSdcxbZM
http://youtu.be/jH4YI1faPwU

Nou wilde ik het daar eigenlijk bij laten maar toen dacht ik aan de andere kant van deze blog, de lezers, en ik, als halve vegetariër en ongelofelijke aansteller, kan jullie hierover niet in het ongewisse laten. Ik zal bij het begin beginnen.

Vorige week heb ik op een ontzettend uitbundig en gezellig feestje van een van de mensen die ik eerder ontmoet had, beloofd de volgende dag mee te gaan. 'Pigging' was het waar dronken Jim en m'n nieuwe beste vriendin Moewanna mij mee bestookten, achter varkens aan rennen kon aangeschoten Su (Suus is te moeilijk om uit te spreken) doortastend vaststellen en natuurlijk zou ik meegaan! Klinkt dat al wat meer als mij? Waarschijnlijk wel. De volgende ochtend met een houten kop proberen hier onderuit te komen waarschijnlijk ook.

Omdat ik niet de enige was die enigszins traag en met een kater uit bed gekropen was, zijn we eerst gaan vissen. Moewanna is mijn leeftijd maar heeft vier kinderen en met twee volgeladen auto's vertrekken we naar een 'Creek' ruim een uur verderop, in de hoop dat hier wat water te vinden is. In dezelfde (droge) rivier waar ik een week eerder paardgereden heb, vinden we een stukje verderop een plas met vers water. Nadat ze me in dit kleine 'meertje' drie krokodillen hebben aan kunnen wijzen, ga ik enigszins ongerust op zoek naar een zitplekje met schaduw, want god wat is het heet! Terwijl de kinderen verveeld hun vishengels telkens in de bomen slaan, de mannen op zoek gaan naar krokodillen en Moewanna worsten bakt op een vuurtje, geniet ik van deze ochtend; duf maar tevreden.

De zelfgemaakte worsten voor de lunch smaken mij verrassend goed maar ik kan het niet helpen dat terwijl ik m'n 'feed' bescherm tegen de vliegen mijn oog valt op het zakje met ingewanden dat nonchalant op de achterbak gesmeten ligt. Ik blijf het blauwpaarse ding wat waarschijnlijk een varkenslever of iets is, in mijn ooghoek zien en ondanks m'n afgunst neem ik toch nog een worst, een kleintje, maar ja... ik heb toch honger.

Ik heb nu nog geen idee hoe op we die zwijnen gaan jagen maar ik ben blij als ik weer in de auto met airco mag kruipen, de muziek aangaat en we weer een eind gaan rijden. Ik hoef tot mijn blijdschap de auto niet uit en niet echt achter de pigs aan te rennen. Ik maak de rest van de dag grotendeels vanuit de auto mee maar erg vredig zijn die ritjes niet. Schuddend, hobbelend en stuiterend banen we ons met de twee grote auto's vol, een weg door de wildernis nabij Conclurry Creek. De honden achterop doen het echte werk. Wanneer een zwijn gespot wordt, jagen de honden erop los. Met de auto proberen ze hen te volgen, een van de mannen springt de auto uit. Pakt het zwijn bij z'n staart, trekt 'm naar zich toen, pakt beide achterpoten en zwiept hem op zijn rug. Daarna probeer je hem met je volle gewicht tegen de grond te houden en wordt de vette hog aan z'n poten ondersteboven vastgebonden aan de wagen.

De eerste keer dat een kangoeroe aan diezelfde wagen wordt gebonden, bekijk ik dat suf vanuit de andere wagen. Ook ondersteboven en met een poot los bungelend lijkt hij nog te leven. Ben pakt zn mes en steekt vervolgens zijn twee vingers in z'n slagaders, omdat ik nog niet precies doorheb wat ik zie, kijk ik niet op tijd weg. Dit beeld, samen met het beeld van de kids die zwaardgevechten naspelen met de afgeknipte staarten van de roo's laat me die nacht niet los.

Jagen dus... misselijkmakend en een totaal andere wereld voor een stadsmeisje als ik. Maar de ervaring, de kick, mijn nieuwe vrienden, de eindeloze ritten, het schieten vanuit de auto, de 'esky' vol bier, slapen in de wagen, familiedinners, bieravonden maken mijn weekenden vol en mijn leven hier voelt wat meer als een thuis. Voor even dan.

Ik denk ook af en toe aan jullie ;), denk ook af en toe aan mij.Read more