Tetapkan semula carian
Down under
  • Suzanne Poot
Ogo – Nov 2015

Down under

Pengembaraan 103hari oleh Suzanne Baca lagi
IkutiRingkasanKalendarKongsiKongsiSenarai baldi
Terbaru dahulu
  • Permulaan perjalanan
    9 Ogos 2015
    Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Tomorrow is the day

    9 Ogos 2015, Belanda ⋅ ⛅ 22 °C

    Back is packed n I'm ready to rumble!! 😝Hopefully I will get some sleep tonight before i start my 30-plus hour flight. Almost off to this land Down Under...

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    World, here i come

    10 Ogos 2015, Belanda ⋅ ⛅ 20 °C

    Bijna de lucht in. Mn lieve familie net een dikke knuffel gegeven, we moeten er nu eenmaal een jaar op teren 😢. Nu maar even niet aan denken hoeveel ik ze ga missen.

    ✈️

    Love you all! Heel veel liefs 💞Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Travelling through time

    12 Ogos 2015, Australia ⋅ 🌙 14 °C

    I don't know exactly what time it is, with you, here on air or where I'm heading. I don't know exactly how many hours I've slept or been awake today... Fact is; I'm having breakfast. It must be morning somewhere. 😊

    But I can't complain: I'm sending you this message over n lovely sandwich while charging my phone and believe it or not on some sort of WiFi.

    I have not communicated, not a single word with my neighbour for he fell asleep almost 10 hours ago. Which I can't say I mind. Still i feel strangely close to him since we slept next to eachother, constantly moving in de same directions so we won't snor directly into eachothers faces. And all of that under the self made sky of stars by Emirates.

    ...

    I promised you to tell nothing but the truth: WiFi did not work after all and I forgot to tell you that we did had quite some turbulance, I almost had to get rid of my midnight pizza. But I did not panic! Maybe because of the gardian angel around my neck or the fact that the guy next to my had a tattoo on his neck that said lucky. Couldn't be a bad thing to sit next to someone who is apparently very lucky. 😜

    Not just there yet...

    ✌️    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Arrival

    12 Ogos 2015, Australia ⋅ ⛅ 26 °C

    A bit dizzy but I'm here... Cairns 🌴☀️

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Walking trail

    14 Ogos 2015, Australia ⋅ ☀️ 22 °C

    Ik ben gisteren toch een beetje eigenwijs geweest, ik kan namelijk heus wel tegen n beetje zon 😁.

    Het was gister heerlijk aan the lagoon en ik ben ook heerlijk ontspannen 'thuis' gekomen gisteren maar ik had toch mn oogleden verbrand, verkoolde knieholtes en n beetje opgezette lippen 😂.

    Vandaag dus maar WEL goed ingesmeerd en n beetje uit de zon gebleven.

    Met m'n pet op ben ik naar de Botanisch tuinen geweest, fantastisch gekke plantjes en bloemtjes bekeken en heerlijk door het tropische park gelopen. Waarna ik begonnen ben aan het (kortste) walking trail. Laat de naam je niet van de wijs brengen, zoals ik deed, het was een klimpad en geen looppad... Wout, ik heb vandaag dus ook legday gehad en kan morgen misschien niet meer lopen van de spierpijn. Ik had wel een mooi uitzicht en wellicht kan ik morgen weer in de zon 😄.

    De meeste foto's staan op mn camera maar ik heb er een paar genomen als bewijs:    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Life is just on the other side of fear

    19 Ogos 2015, Great Barrier Reef ⋅ ⛅ 25 °C

    Looking back years ago from now, I would never have thought I would do the things I've done today.

    Fear is a funny thing, holding you back from real living.

    Monday I saw the rainforest at his best. For 7.5 K I actually flew over the Barron Gorge National Park. Just metres above the foliage of skyhigh ancient trees, looking straight down into the depts of the rainforest. Feeling free from fear and being able to really submit to this adventure, I think is the best thing this day has brought me.

    The same feeling came over me yesterday when I was off sailing the Great Barrier Reef. For I didn't bring my tablets for seasickness, I already heard some horrible stories and just forced my breakfast... I could feel my stomache turning just now.
    When we came on to the boat our funny host did an introduction, spreading seasicknesspills for, as he said; the backpackers like the free stuff :)... I decided not to take one.

    We sailed to the outer Reef and went snorkeling on two magnificent sights. I've never really had much up with fish. I just cant be bothered staring at fish or go to an aquarium. And to be honest I never really liked the idea of fish touching me. 😝. You can imagine I never really thought snorkeling was for me.

    Boy, was I wrong! I had seen some coral before but when I finally got used to breathing throw the tube and the fact that I was floating in this deep ocean, I found this reef as one of the most beautiful things I have ever seen.
    Sadly, I wasn't able to take pictures so you would have to believe me on my word. Like you probably heard before the variety and colors of the fish and the coral, and even swimming within two metres of a shark, I can't descripe, only one word came to me then: majestic.

    While waving on the sundeck, overlooking the wide ocean, the sun sprakling on the waves, I sincerly loved it, like I never thought I could.

    ✌️

    ...

    Morgen volgt de toeristische versie met wat foto's 😝.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Backpacking way of life

    23 Ogos 2015, Australia ⋅ 🌧 25 °C

    Lieve luitjes,

    Ik ben nu nog maar bijna twee weken weg van huis, langzaamaan raak ik gewend aan het leven van een backpacker. Je bent niet zomaar op vakantie, je leeft hier nu, voor even dan want lang op een plek zitten, is er voor een backpacker niet bij.
    Het leven als een backpacker voelt echt vrij en soms zo heerlijk nutteloos en ik kan niet anders zeggen dan dat dat mij bevalt. Midden in de tropen, omsingeld door het oudste regenwoud ter wereld, prachtige stranden en natuurlijk het Reef doen we vooral heel veel ontspannen, muziek maken, drinken, samen koken, zonnen, zwemmen, slapen en natuurlijk naar werk zoeken, refunds are not unlimited. En Australie is niet goedkoop.
    Helaas, ben ik niet de enige die zo slim was naar de beste seizoenen te reizen. Dat betekent dat het hier fanastisch gezellig is. Heel veel backpackers, leuke feestjes en een geweldig klimaat in deze Australische 'winter'. Werk vinden is alleen iets lastiger als je allemaal voor dezelfde 'makkelijke' baantjes solliciteert.

    Zoals het er nu naar uitziet heb ik baan!(tje) Ik mag nanny spelen voor een gezin met drie lieve kindjes in de outback van Australie. Dat betekent dat ik woensdag vertrek naar een plaatsje iets verder 'down the eastcoast'. Ik begin op 1 sept dus ik mag nog even vakantie vieren 😝. Vanaf Townsville vaar ik dan met de Ferry naar Magnetic Island waar ik een aantal dagen zal verblijven, het eiland waar je de grootste kans hebt Koala's in het wild te zien.
    Daarna reis ik door naar Julia Creek waar ik ga werken en het echte leven in rural Queensland kan ervaren. En om te sparen, wat waarschijnlijk wel zal lukken aangezien het een dropje is in the middle of nowhere.

    Zoals beloofd nu eerst wat foto's zodat jullie een idee hebben van het leven hier.(zo slecht 🙈). Regenwoud, botanische tuinen, relaxen bij de watervallen, relaxen bij the lagoon. Nog geen foto's van t Reef en m'n foto's van de jungle wandel en treintocht staan er nog niet op, sorry.

    ✌️    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Photos part 3

    23 Ogos 2015, Australia ⋅ 🌧 24 °C

    More coming up later...

  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Koala zoektoch part 1

    29 Ogos 2015, Australia ⋅ 🌙 22 °C

    Mislukt.

    Vandaag ben ik aangekomen op 'Maggie' Magnetic Island. De afgelopen dagen was ik in Townsville waar ik nog een keer gezellig uit ben geweest en verder lekker vrij weinig gedaan heb. Nu slaap ik in t hostel Koala Bungalow Bay, het is zo gaaf als dat het klinkt want het heeft zijn eigen wild life park.
    Nou is mij beloofd dat je op dit eiland, als op een van de weinige plekke ter wereld, koala's in het wild kan spotten.

    Ik heb vandaag een walking trail gelopen tussen twee prachtige baaien, waaruit het eiland voornamelijk bestaat; bergen en afgelegen baaitjes. Het was een van de korste maar daarom niet minder heftig of mooie routes.

    Helaas, dus geen koala's gevonden, al heb ik met mn hoofd in mn nek gelopen. Morgen poging twee dan loop ik verder over het eiland.
    Wanneer ik hier op een van die mooie paden loop, genietend en alleen. Kan ik toch niet anders zeggen dan dat je, vooral door alle bangmakende verhalen, opschrikt als je iets in de bosjes hoort ritselen. Meestal is t dan een lelijke bush turkey of n kleine rot salamander maar vandaag heb ik toch wel gekke beesten gezien.

    Voor t eerst en zeker niet voor het laatst net een wallaby zien lopen op het park hier. Vanmiddag een echidna(grote egel) in de bosjes gespot en een soort van lizard denk ik... En net liep er op mn bankje doodleuk een brushtail possum. (Google t maar ff, ik kende ze ook niet). Daarnaast ook prachtige vogels gezien, het is jammer dat ik geen idee heb wat het zijn. In elke geval grote zwarte papegaaien, witte kakketoes en heel veel gekleurde, grappige, idioot schreeuwende of raarbenige vogels.

    ✌️    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Magnetic island

    5 September 2015, Australia ⋅ ⛅ 20 °C

    En ik kwam maar niet terug op die koala's. Allereerst heb ik me de ... gelopen om koala's in het wild te spotten. Dat heeft me fantastische routes en nogal wat spierpijn gebracht. Door de geweldige uitkijkpunten en de vele wallaby's die ik tot vrienden heb gedoopt op mijn tocht, kan het me niet meer zo heel veel schelen dat ik dan toch geen wilde koala's heb gezien. Maar aangezien mijn accomodatie een eigen wild life park bezit, was dat ook geen enkel punt. Behalve het knuffelen met koala's heb ik ook veel geleerd over de kaketoes, die dus dat geschreeuw vooroorzaken en daarom eerder als plaag gezien worden, de agressieve krokodillen, waarvan ik de baby heb vast mogen houden en de wombat, waarvan ik er nog nooit eerder een gezien had en zo nog veel meer bijzondere dieren die dit land rijk is.

    Magnetic Island is een prachtig eiland waarvan je je baai na baai waant op klein geheim paradijsje door de geweldige afwezigheid van drukte.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Magnetic island2

    5 September 2015, Australia ⋅ ⛅ 22 °C

    De laatste dag op 'Maggie' was er ook weer een uit duizenden. Wetend dat ik diezelfde avond naar de outback van Australie zou reizen, waar men uiteraard aan horseback riding doet, ben ik met de meiden van de range meegegaan op een bush n beach tocht. Helaas, geen foto's alleen de ervaring: paardrijden door de bush en bareback over het strand en de zee in.

    ✌️    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Julia Creek

    9 September 2015, Australia ⋅ 🌙 20 °C

    Ik sta nu in m'n 'truck' voor het info-punt van Julia Creek. De enige plek waar ik af en toe WiFi heb. Dit is een van de 10 gebouwen die de main street van dit dorp rijk is, uit veel meer bestaat dit dorp niet.

    De plaats Julia Creek is moeilijk te omschrijven. Het is vooral stil hier, met uitzondering van de vrachtwagens (cattle transport) en metaalwerken die je op de achtergrond hoort. Het is een gaaf gezicht als je 's middags in de warme zon uitkijkt over een dorre vlakte met spaanplaten schuurtjes en zwevende eagles. Het is nu lente en dat betekent dat er al een lange periode van droogte geweest is. Die droogte merk ik niet alleen aan het rode stof en de dorre planten maar ook aan m'n huid die binnen twee dagen ruw was, m'n springerige haar en constant droge lippen. Niet dat het me veel uitmaakt. Het gevoel alsof je je in een soort 'wilde westen' bevindt, betekent dat je ook wel taai moet zijn.

    Dat betekent soms wel even doorbijten en niet teveel nadenken. Vanavond heb ik een konijntje doodgereden en dan moet ik maar blij zijn dat het geen kangoeroe was. Kangoeroes zijn hier namelijk in grote getalen aanwezig en blijkbaar zo stom dat ze aangetrokken worden door de koplampen van auto's. De eerste dag lagen er twee onthoofd op dezelfde weg en gister sprongen er drie voor m'n auto de Bush in.
    Ook moet ik doorbijten als ik weer drie joekels van spinnen uit m'n badkamer moet halen of een grote felgroene kikker naar me vindt staren vanuit de toiletpot.

    Ik woon nu in m'n 'shed'. Dit zijn eigenlijk twee grote containers met een veranda ertussen maar ik heb m'n eigen kamer, een badkamer, wasmachine en keuken. 's Ochtends rijd ik vanaf m'n shed in 5 minuten, over de enige weg vanaf de noordoostelijke kust naar het midden van Australië, naar het huis waar ik werk.

    Daar verzorg ik drie lieve kindjes die ik naar school en de kinderopvang breng. Terwijl we door het dorp lopen, zegt iedereen elkaar gedag en toeteren voorbijgangers om te zwaaien. Niemand doet hier ook z'n deur op slot en iedereen laat z'n sleutels in z'n auto zitten, voor iemand die de afgelopen jaren in Rotterdam heeft gewoond is dat nog een beetje lastig.
    De rest van de dag verzorg ik de tuinen en het huis en 's middags als de kinders thuiskomen, repeteren we dansjes, doen we huiswerk of gaan we naar gitaarles of footballpractice. Daarna drink ik met ma, die thuiskomt van een drukke dag, een Australian Lager en maak ik dinner klaar. Ik lijk wel een huisvrouw, moet niet gekker worden.

    's Avonds rijd ik met groot licht en geweldige countrymuziek op de radio aan😝, terug naar m'n schuur en verbaas ik me elke dag over hoe ongelofelijk veel sterren er aan de hemel staan.

    In anderhalve week is het een week schoolvakantie en gaan we naar het 'cattleproperty to do some cowmustering 'n horseriding.' Daarna horen jullie me wel weer.

    ✌️    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Red desert road

    29 September 2015, Australia ⋅ 🌙 24 °C

    Ik vind altijd dat ik het vermogen heb mij snel aan te passen aan de omgeving waarin ik me bevind, vooral als er zon is. :) M'n eerste maand zit er alweer bijna op en ik zal niet liegen; het was niet makkelijk om in een dorpje als Julia Creek te infiltreren. Niet alleen de verveling en de traagheid van het leven hier maar ook het niet verstaan van het accent, de ontoegankelijkheid van de (achtergebleven) vrouwen (van altijd truckende mannen) hier en de enigszins (door te-drukke-ouders-vervangende-te-jonge-onbekwame-backpackers) getraumatiseerde, tegendraadse kinderen hebben me soms best, heel even, doen willen opgeven.
    Nu vier weken verder, lijken de dagen vrijwel vanzelf te gaan, hoef ik niet meer oke te zeggen waar ik eigenlijk een antwoord had moeten geven, maak ik onderweg naar de supermarkt hier en daar even een praatje en voel ik de kinderen aftasten of ik er met Kerstmis nog wel zal zijn. Dat ik tegen die tijd toch echt met m'n hol op een zeilboot zit, heb ik ze nog maar even niet ingepeperd.

    Wat ik wil zeggen dus is dat het me langzaam maar zeker wat beter lukt in dit leven mee te gaan. En de outback is toch echt een plek als geen ander. We kennen allemaal het plaatje: lange dorre wegen, tumbleweed waait over de weg, kinderen met cowboyhoeden en -laarzen aan, gezamenlijke eten in de schuur, stieren vangen, countrymuziek op de achtergrond... Heb je 'm?
    Alleen is dat hier geen grap, geen toneelstukje maar de realiteit en net zo modern als het leven hier. Ik bekijk dat van een afstand maar steeds vaker hoor ik mezelf de zin eindigen met -hey. Als in: "that's good, hey!" Hoor je het?
    Ik moet niet overdrijven hoor, de kinderen lachen me nog steeds uit als ik zeg truck 'terwijl het helemaal geen vrachtwagen is!' Ohh, hoe Amerikaans van mij :). Tegen de verveling kijk ik nu Home en Away, net zo slecht als GTST maar net zo beroemd in Australië en uiteraard volg ik de Australische X-factor. 's Ochtends eet ik geen kaas meer op m'n toast (dat is echt raar) maar Vegemite en gisteren heb ik rib roast klaargemaakt. Dus dat.

    Ik ben nog steeds geen koeien wezen vangen, vee wezen drijven, helikopter wezen vliegen maar ik heb wel tussen de paardenpoep mogen slapen, in twee dagen 1000 kilometer af mogen leggen, droge rivieren mogen bewandelen en ik heb bier gedronken bij football om vervolgens op de weg terug naar huis te rollen over de straat van de lach omdat ik me rotschrik van een kangoeroe van mijn lengte die tegenover me staat (dat gebeurt toch alleen hier).

    ✌️    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    20°39'17" S 141°44'31" E

    14 Oktober 2015, Australia ⋅ ☀️ 37 °C

    Life is better when you have people to share it with.

    (Lieve berichtjes allemaal <3 thanks)

    Het is niet alleen het ontmoeten van nieuwe mensen en hen al snel je vrienden kunnen noemen, het is met name het gevoel van vriendschap, avontuur en waarschijnlijk simpelweg geluk.

    Ik moet aan jullie denken wanneer ik zaterdag rond het middaguur op de achterbank van de Toyota zit. In deze auto hebben we niet de luxe van airconditioning en dus scheuren we met alle ramen open over de onverharde weg uitkijkend op de droge hete vlakte van Queensland. Naast me zit Jim, met wie ik ook vorige week de achterbank gedeeld heb alleen toen beide comateus en hangover. Aan m'n andere zijde zit Gail, zij probeert mij op manier nummer 12 zelf m'n rollies te leren draaien want het lukt me nog steeds niet te genieten van m'n stubby Great Nothern zonder daarbij te roken. Voorin trekt Moewanna de handdoeken van de jachtgeweren af en vraagt Ben ons, terwijl hij zijn Monkey-dans nog eens voordoet, of we eigenlijk meekomen voor de party of het jagen... De volgeladen 'esky' achterop zegt waarschijnlijk genoeg. Terwijl we de longen uit het lijf zingen, onderweg naar een lange dag 'pig hunting' & 'roo shooting', wil ik dit gevoel met jullie delen. De nummers zeggen niks, alleen het gevoel.

    http://youtu.be/4EWLSdcxbZM
    http://youtu.be/jH4YI1faPwU

    Nou wilde ik het daar eigenlijk bij laten maar toen dacht ik aan de andere kant van deze blog, de lezers, en ik, als halve vegetariër en ongelofelijke aansteller, kan jullie hierover niet in het ongewisse laten. Ik zal bij het begin beginnen.

    Vorige week heb ik op een ontzettend uitbundig en gezellig feestje van een van de mensen die ik eerder ontmoet had, beloofd de volgende dag mee te gaan. 'Pigging' was het waar dronken Jim en m'n nieuwe beste vriendin Moewanna mij mee bestookten, achter varkens aan rennen kon aangeschoten Su (Suus is te moeilijk om uit te spreken) doortastend vaststellen en natuurlijk zou ik meegaan! Klinkt dat al wat meer als mij? Waarschijnlijk wel. De volgende ochtend met een houten kop proberen hier onderuit te komen waarschijnlijk ook.

    Omdat ik niet de enige was die enigszins traag en met een kater uit bed gekropen was, zijn we eerst gaan vissen. Moewanna is mijn leeftijd maar heeft vier kinderen en met twee volgeladen auto's vertrekken we naar een 'Creek' ruim een uur verderop, in de hoop dat hier wat water te vinden is. In dezelfde (droge) rivier waar ik een week eerder paardgereden heb, vinden we een stukje verderop een plas met vers water. Nadat ze me in dit kleine 'meertje' drie krokodillen hebben aan kunnen wijzen, ga ik enigszins ongerust op zoek naar een zitplekje met schaduw, want god wat is het heet! Terwijl de kinderen verveeld hun vishengels telkens in de bomen slaan, de mannen op zoek gaan naar krokodillen en Moewanna worsten bakt op een vuurtje, geniet ik van deze ochtend; duf maar tevreden.

    De zelfgemaakte worsten voor de lunch smaken mij verrassend goed maar ik kan het niet helpen dat terwijl ik m'n 'feed' bescherm tegen de vliegen mijn oog valt op het zakje met ingewanden dat nonchalant op de achterbak gesmeten ligt. Ik blijf het blauwpaarse ding wat waarschijnlijk een varkenslever of iets is, in mijn ooghoek zien en ondanks m'n afgunst neem ik toch nog een worst, een kleintje, maar ja... ik heb toch honger.

    Ik heb nu nog geen idee hoe op we die zwijnen gaan jagen maar ik ben blij als ik weer in de auto met airco mag kruipen, de muziek aangaat en we weer een eind gaan rijden. Ik hoef tot mijn blijdschap de auto niet uit en niet echt achter de pigs aan te rennen. Ik maak de rest van de dag grotendeels vanuit de auto mee maar erg vredig zijn die ritjes niet. Schuddend, hobbelend en stuiterend banen we ons met de twee grote auto's vol, een weg door de wildernis nabij Conclurry Creek. De honden achterop doen het echte werk. Wanneer een zwijn gespot wordt, jagen de honden erop los. Met de auto proberen ze hen te volgen, een van de mannen springt de auto uit. Pakt het zwijn bij z'n staart, trekt 'm naar zich toen, pakt beide achterpoten en zwiept hem op zijn rug. Daarna probeer je hem met je volle gewicht tegen de grond te houden en wordt de vette hog aan z'n poten ondersteboven vastgebonden aan de wagen.

    De eerste keer dat een kangoeroe aan diezelfde wagen wordt gebonden, bekijk ik dat suf vanuit de andere wagen. Ook ondersteboven en met een poot los bungelend lijkt hij nog te leven. Ben pakt zn mes en steekt vervolgens zijn twee vingers in z'n slagaders, omdat ik nog niet precies doorheb wat ik zie, kijk ik niet op tijd weg. Dit beeld, samen met het beeld van de kids die zwaardgevechten naspelen met de afgeknipte staarten van de roo's laat me die nacht niet los.

    Jagen dus... misselijkmakend en een totaal andere wereld voor een stadsmeisje als ik. Maar de ervaring, de kick, mijn nieuwe vrienden, de eindeloze ritten, het schieten vanuit de auto, de 'esky' vol bier, slapen in de wagen, familiedinners, bieravonden maken mijn weekenden vol en mijn leven hier voelt wat meer als een thuis. Voor even dan.

    Ik denk ook af en toe aan jullie ;), denk ook af en toe aan mij.    Baca lagi

    Lihat terjemahan
  • Suzanne PootDown underSuzanne Poot

    Meanwhile in Australia...

    19 November 2015, Australia ⋅ ☀️ 37 °C

    • Shoo fly! Flies everywhere, so when we're sitting outside on a hot afternoon, we yell at the kids 'shoo fly!' every 2 minutes, to let them keep the flies out of their eyes. Fly spray and hats with fly nets are a necessity this time a year.

    • Looking after my chooks. I'm blessed with a house in town for the last period I'm staying here. Free WiFi is all we backpackers need, so in exchange for feeding the chicken and watering the lawn, I have my own couch now. :)

    • Learned which snakes to avoid. Australia has some nasty and dangerous animals, I already knew that. Exciting stories of snake encounters are the conversations of Sunday afternoons and make it a bit more real. Look out for snakes with round heads and for snakes with spots. Err... I'll run anyway!

    • Driving to the station, looking out for nothing but camels, cows and kangaroos. My lazy job takes place in town, mostly I hang around the house and play with the kids. But surrounded by country life, most of the people here work at the cattle stations. After work on Friday I hop in the Toyota or Hillux and drive to the station one hour in country to pick up my friend for the weekend. I've always loved driving but grousing over the dirt road, singing to yourself (even the radio has no reception) with nothing but the horizon ahead, camels and cows along the road and kangaroos hopping in the distance... is something special.

    • Cats bring home lizards in stead of mice. Besides the chooks I also have two friendly cats to look after. Mostly they play outside but every now and then they bring home a present: a big long-tailed lizard, a moth or a fat grasshopper. Mmm yam.

    • Twinkle, twinkle, little star, daddy bought a motorcar. Being a nanny means singing kids-songs while pushing the swing. Learning new songs everyday and how appositely they are: snap did the crocodile or 1,2,3,4,5 once I caught a fish on line etc.

    • Horse races and XXXX. Last weekend I talked to my mom: "Guess what... I'm going to the races tomorrow." Mom: "Oh cool, car-races?" I almost don't know any better anymore. "Car-races? Of course no car-races... horses!" Everything here involves either horses or cows. That's what it's all about! Dressing up, horses, cowboys and drinking XXXX lager.

    • Singing Christmas songs at the pool. It's such a weird feeling it's almost Christmas. Slowly the Christmas decorations appear in town. Walking past the library with your beach shorts at 42 degrees seeing a poster of Santa in the snow feels just plain stupid. But anyway... we can still sing 'Rudolf the red-nose-reindeer' while we're going to the pool.

    • Hot freaking desert. Like I mentioned earlier: it's hot, freaking hot. That's probably hard to get for youz, winter coming up an all but it takes some adjustment to survive here.

    You know it's hot when...

    - Hot water comes out of both tabs.
    - You feel chilly when the temprature drops below 32.
    - You develop a fear for metal door handles and fences.
    - You know it only takes two fingers to steer the car.
    - A cup of ice is considered a great snack.
    - Everything is kept in the fridge including potatoes, bread and clothes.
    - You catch a cold from having the aircon on full blast all night.
    - A black-out is life threatening because the aircons and fans no longer work.
    - And no one cares if you don't wear shoes. Bare feet, that's the life.

    ...

    Three months is assumably the hardest time when you're away from home for a long time. Three months have past and I can't lie by telling youz missing home doesn't every now and then kicks you in the guts, but just for today... there's no place i'd rather be.

    ✌️    Baca lagi

    Lihat terjemahan
    Tamat perjalanan
    19 November 2015
  • 2025© FindPenguins
  • Utama
  • Mengenai kami
  • Penjejakan kumpulan
  • Akhbar
  • Terma
  • Privasi & Cookies
  • Pusat Bantuan
  • Cetakan