Milano

Á mañá seguinte saímos para Milán, como o traxecto era curto decidimos evitar a autoestrada, xa que a estrada permite visitar e parar en lugares que non tiñas anotados; pero non é así, o tramo que separa as dúas cidades é bastante feo. Aloxámonos no Hotel Centrale, a 5 minutos da estación de tren e con moitos lugares para aparcar na porta. O tranvía que sobe dende o Duomo déixate a 300 metros en 10 minutos. É un hotel perfecto para os que viaxamos sen aspiracións: moi económico, limpo e de fácil acceso en coche ou transporte público (47 euros con almorzo). Aínda que é certo que baixar ás zonas turísticas camiñando é excesivo, fixémolo e atravesamos toda a zona financeira en dirección suroeste cara a Torre Bianca e o Castelo Sforza. No camiño fixemos unha parada no 10 Corso Como, un espazo multifuncional que alberga tendas de marca, restaurantes, unha libraría especializada e unha zona comercial e de exposicións nas que algúns considerano lugar máis cool do planeta...

Dende alí ata o Castelo Sforza son apenas 10 minutos, e outros 15 ata a Torre Bianca, á que non subimos porque preferimos facelo nos tellados do Duomo (supoño que as vistas desde a torre serán mellores, sobre o castelo e a vista xeral da cidade, pero é obrigatoria unha visita aos tellados do Duomo). Preto está Santa Maria delle Gracie, que alberga A Última Cea de Leonardo da Vinci (a entrada custa 36 euros para entrar en grupos de 15 persoas durante 10 minutos e debe reservarse con polo menos 3/4 meses de antelación - o luns pecha - Os tres os motivos expostos foron suficientes para non entrar (prezo por visita, compra anticipada e era luns) así que collemos a Via Dante cara ao centro. A cola no Duomo non foi longa, pero pouco áxil. (12 euros entrada á catedral e subida ao tellado polas escaleiras). A parte exterior da Catedral está cuberta de mármore branco rosado, procedente das covas de Candoglia, no Val D'Ossola, e a súa parte superior está culminada cun infinito de pináculos e torres coroadas por estatuas que contemplan a cidade. O resultado é unha arquitectura única, que fusiona o estilo gótico internacional coa tradición lombarda. A igrexa está coroada por unha estatua de cobre dourado esculpida por Giuseppe Perego en 1774, coñecida como a Madonnina e convertida no símbolo de Milán. No seu interior, destaca a escultura do Apóstolo Bartolomé, patrón dos curtidores, que aparece coa pel arrancada mostrando o martirio que sufriu. Baixo o Duomo pódense visitar as escavacións arqueolóxicas que mostran os restos da Catedral de Santa Tecla e as ruínas dun baptisterio cristián do século IV.
As seguintes horas foron paseando por unha cidade sen alma (Galerías Vittorio Emanuele II e Corso Vittorio Emanuele e Quadrilatero della Moda). Persoas de todo o mundo que viaxan a esta cidade para gastar cantidades groseiras de cartos en roupa para gilipollas (son roupa para gilipollas porque é a roupa máis fea que hai e cos prezos máis altos...) e para mirar aos escaparates das tendas sen ver que debaixo delas centos de sen fogar dormen coa mesma roupa que hai anos. A mesma sensación nos chegaría en Roma días despois cando vimos todo o que ten a Igrexa, innecesario para a súa labor...

Dende os anos 80, a partir dunha campaña publicitaria que se converteu nun manifesto daquela, instaurouse un costume que xa se comparte no resto das cidades italianas. Co slogan "Milano da bere" a compañía Amaro Ramazzotti lanzou a súa bebida máis coñecida e a imaxe que o anuncio pretendía transmitir aos italianos era a dun Milán enérxico, poderoso e potente, capaz de reaccionar aos os tráxicos actos de terrorismo que asolagaran a cidade ao longo dos anos 70. Xa que nos gustan as tradicións locais e aínda máis aquelas nas que hai que mover o bigote, era o momento de gozar do aperitivo. Ao suroeste da cidade, máis aló do que eran as antigas murallas (30 minutos a pé do Duomo/10 en tranvía) atópase a zona de canles do Navigli. Estes naceron como un sistema de canles de regadío e navegables, que servían para conectar o Lago Maior co Lago de Como.
Actualmente, ao longo destas canles, hai multitude de establecementos que ofrecen o servizo de aperitivos onde tanto milaneses como turistas se reúnen a partir das 6/7 da tarde para o ritual do aperitivo, composto xeralmente por un abundante buffet a base de pasta fría, pizzas, pinchos e outras delicias que acompañan os cócteles. As ofertas oscilan entre os 7 e os 10 euros e consisten nunha bebida (cóctel, gin tonic, copa de viño, cervexa...) e toda a comida que queiras servir ti... Voltamos ao centro para ver o Duomo con iluminación artificial e ver o ambiente coa praza menos baleira.
Regresamos ao hotel en tranvía e decatámonos de que eramos os únicos que validabamos os nosos billetes (a nosa teoría é que desde que o inspector remata o día, ninguén te controlará).Read more