Toscana

Florencia fora a porta de entrada á Toscana. Os días seguintes pasariámolos entre prados divididos por ringleiras de cipreses e cidades medievais onde se levantaba a terra. Na primeira xornada os puntos son máis recoñecibles: Lucca, Pisa, San Gimignano e Siena.
Lucca, a pesar do encanto das súas rúas estreitas cheas de ambiente e sen tráfico que permite mergullarse nunha sensación semellante á que terían hai séculos, decepcionoume moito a súa praza. A súa forma elíptica débese a que foi construído sobre as ruínas dun antigo anfiteatro, pero é máis pequeno do que esperaba e nunha mañá de febreiro o ambiente que supoñía destacaba pola súa ausencia. O máis insólito desta cidade é o perfecto estado das murallas que a rodean porque nunca foi atacada e actualmente ofrece un espazo magnífico para pasear ou andar en bicicleta pola cidade.

Como entenderedes, fomos a Pisa para ver o "Turistódromo" formado pola torre inclinada, a catedral e o baptisterio... e os milleiros de turistas que se fotografan abrazando, empuxando, bicando... a torre. A súa inclinación, debido a uns cimentos débiles sobre un terreo inestable, foi unha vergoña para o seu arquitecto, pero tamén é o motivo polo que miles de persoas acuden a vela todos os días. O conxunto foi declarado Patrimonio da Humanidade pola UNESCO e o certo é que merece a pena unha visita. Despois fomos á zona nova da cidade para ver o mural Tuttomondo de Keith Haring; Artistas de graffiti como Banksy recoñecen a Haring como o creador da arte na rúa. Tuttomondo representa a paz e a harmonía a través de 30 figuras acopladas.

A seguinte parada foi San Gimignano, bueno, houbo varias paradas anteriores e o Skyline desta cidade medieval é tan curioso que desde cada curva quererás fotografalo. Das 72 torres que existían daquela só quedan 15. A súa función era a de acubillar o ouro e a riqueza da casa na que se construían, polo que quen construía a torre máis alta demostraba que a súa riqueza era maior. A gran cantidade de aparcamentos que rodean a muralla revela a cantidade de turistas que debe recibir esta cidade, pero nesta data debían estar todos ocupados apoiando a torre inclinada... camiñamos sós polas súas rúas, unha sensación de paz que parecía irrompible cando o na parte máis alta da cidade atopámonos nun xardín de oliveiras onde alguén tocaba a arpa... unha parella de adolescentes que escoitaba música co teléfono a todo volume estragou o momento. San Gimignano é unha parada obrigatoria na Toscana, e a súa posición elevada ofrece unhas vistas inmellorables da rexión.

Antes de poñerse o sol chegamos a Siena con tempo suficiente para ver a catedral aínda que para non subir polos tellados (chegar a Siena en coche non é doado xa que non poder circular pola zona vella, ir dende un punto da cidade a outra pode significar facer un percorrido de moitos quilómetros).
A fachada da catedral é unha das xoias do gótico italiano. No interior, xunto á cúpula de Borromini ou a Biblioteca Piccolomini, chama a atención o ritmo continuo que impón as bandas branco e escuro das columnas, así como o complexo traballo decorativo do pavimento, que amosa diversas e variadas escenas relixiosas e pagás, tanto do Duomo como do resto da cidade, namoráronnos desde o primeiro momento.
Escollemos o Hotel Minerva porque estaba situado nunha zona onde podíamos deixar o coche sen problema a poucos minutos andando do Duomo. Só podemos recomendar encarecidamente o hotel xa que ademais de atopar todo o que buscabamos, pasaron de habitación individual a suite con terraza con vistas espectaculares da cidade (53 eur. almorzo incluído). Xa se poñía o sol e estaba todo pechado polo que só tivemos a oportunidade de gozar do ambiente dunha cidade á que nos gustaría volver: os seus pazos, a vida universitaria, pero sobre todo a Catedral e a Piazza del Campo merecen un pouco máis dun tempo que non lle podiamos dedicar. A praza en forma de cuncha está considerada unha das mellores prazas medievais de Europa. O Palio, unha famosa carreira de cabalos que enfronta os distintos barrios da cidade, ten lugar dúas veces ao ano (2 de xullo e 16 de agosto).
Para a cea, uns estudantes españois recomendaron unha trattoria preto da Piazza del Campo, detrás do Palacio Público, a Antica Trattoria Papei: magnífica relación calidade-prezo e sen tanto tráfico de turistas.Leer más