Gjirokaster

Origineel was Albanië nooit het plan geweest. We wilden gaan wandelen in de Alpen, maar door de regen leek ons dat geen genioos idee. Dan maar wandelvakantie in een last minute bestemming: Albanië. Een land waar ik niet van had gedacht er dit jaar te komen. Het is een wisselvallig en varieatief land: het ene moment rij je langs de bergen en zie je zee, nog geen 5 minuten later was de gemiddelde flevopolder genieter erg blij geworden van de omgeving. We beginnen bij de taal: de taal heeft veel invloeden qua klank van het Turks, maar dan iets minder hakkerig misschien. Ze gebruiken ons schrift, maar schrijven veel dingen op een semi bekende manier. Probeer het bord op foto 2 maar te lezen. De cultuur lijkt ook turks/Grieks. De mensen zien er Turks uit en klinken zo, maar zijn toch echt Albanees.
We hebben van horen zeggen dat het lokale eten niet geweldig is, maar dat de Albanezen specialiseren in het Grieks mediterraanse eten. Dat was dan ook onze lunch en avondeten. De architectuur is dan weer echt lekker Sovjet, wat te verwachten valt van een voormalig volksrepubliek.

We vlogen vandaag erg vroeg (half 12) na af te zijn gezet in enidhoven door de moeder van JP. Dan is het een klein stukje vliegen, auto halen, en genieten van de omgeving.
Als je eenmaal de stad/periferie uit bent is het landschap geweldig, slechts geteisterd door de sporadische bouwval. Na een lange rit en tussenstop kwamen we aan in ons huisje in ons bergdorp. Enorm steile hellingen, slechte paden en geen data maakte de aankomst spannend, maar uiteindelijk was alles goed. Het huisje is enorm, en met een mooie tuin en uitzicht. We hebben vijgen en drijvenranken om ons heen, ook al zijn ze nog niet rijp. Je voelt wel dat heg mediterraan is.

Vanavond gaan we ff lekker landen, bijkomen, bijslapen en vieren dat we er zijn.

!!!!!!GJIROKASTER 2024!!!!!Weiterlesen