Cornelia's Interrailreis

Wat ben ik blij dat ik Marseille op het laatste moment toch nog ben gaan bezoeken. Het stond al lang op mijn lijstje, wat een leuke stad. Dat zeg ik iedere keer maar telkens heb ik dat gevoel opnieuw.
Vandaag was het Zeepdag. Marseille is bekend om zijn zeep en daarom wilde ik graag naar het Zeepmuseum. Al lopend onderweg steeds afgedwaald, oa bij een expositie binnengelopen waar ik langskwam. Prachtig werk en ook een bijzondere entree met die verf op de rode loper.
Daarna koffie gedronken op de haven en met een ferry (€0,50) naar de overkant van de haven.
Het Zeepmuseum was zeer de moeite waard. Het blijkt dat zeep per ongeluk is ontstaan toen ergens olie en caustic soda bij elkaar kwamen. Er ontstond een kleverige koek. Dat zijn nog steeds de ingrediënten die gebruikt worden voor de zeep. Die koek wordt vervolgens in stukken gesneden, gemalen en daarna platgewalst. Daarna nog een keer gemixt, waarbij dan de verschillende ingrediënten toegevoegd kunnen worden om de zeep verschillende geuren te geven. Vooral de lavendel is een hele beroemde.
Het was leuk om de verschillende verpakkingen te zien. Bij de sunlight zeep bedacht ik dat wij vroeger 1x in de week in de teil gingen en dat mijn moeder onze haren en ons lijf er mee waste. Volgens mij gebruikte ze het ook voor de was, maar dat weet ik niet zeker. Zal het aan haar vragen want de 21e ga ik op de terugreis naar Texel even bij haar langs.
Daarna was er een workshop waarbij ik de enige deelnemer was.
Maar voordat die workshop begon kwam ik in contact met twee vrouwen uit Tunesië. Zij wilden de workshop niet doen want hun tante maakte zelf zeep in Tunesië. Ze doet dat met de olie die overblijft en opgespaard wordt van het eten bereiden.
Ik zag mijn kans schoon, wat is dat bijzonder, dat zijn de dingen die belangrijk zijn en doorgeven moeten worden om te blijven bestaan.
Ik vroeg gewoon of ik een keer naar Tunesië kon komen om dat te fotograferen en met een verhaal erbij in een boek uit te geven. En misschien wisten ze ook andere dingen die zelf thuis gedaan werden die in de vergetelheid dreigen te raken.
Degene met wie ik sprak heet Fatma en ze was direct heel enthousiast. Haar moeder maakte allerlei verzorgingsproducten zelf en ze wist nog wel wat andere dingen.
Ik hoefde maar te bellen en ze zou alles regelen. Toen ik zei dat ik dan misschien met mijn campertje kwam zei ze dat dat niet hoefde want ze vonden het juist leuk als ik kwam en bij de mensen thuis verbleef.
Nou dat is dan de volgende uitdaging, het blijkt in Zuid-Tunesië te zijn, dat is niet naast de deur. Misschien ga ik toch maar niet met mijn campertje maar neem het logeeraanbod aan.
Weer even terug naar de zeep. Er blijken nog 4 fabrieken over te zijn van de meer dan 70 die er in Marseille waren. Ze zijn verdrongen door de opkomst van de synthetische zeep.
Ik had het gevoel dat ik mijn zeeptocht nog af moest maken door bij een fabriek op bezoek te gaan en dat bleek te kunnen. Een rondleiding van een uur, maar pas om 15.00 uur. Het was een half uurtje lopen dus ik begon wel vast die kant op te gaan. Daar was opeens een expositie waar je naar toe kon. Het bleek te gaan over de onderzoeken in de wateren rondom Marseille dat al heel wat jaren werd gedaan. Het begon met een tentoonstelling van artiesten die met gebruikte materialen werken. Prachtige groene kwallen waren echt de blikvanger. Wat waren ze mooi gemaakt van groen plastic, plastic flessen en kettingen in het midden.
Van metaal scholen vissen als een soort mobile, echt prachtig!
Verder was er een film die liet zien hoe het onderzoek gedaan werd. En er waren interactieve ruimtes waar je oa kon zien hoe iets er uitziet als het onder een microscoop ligt, filmpjes activeren van de verschillende onderzoekers die in de loop der jaren er aan gewerkt hebben.
Dat was een geweldige tijdvuller.
Maar weer op weg naar de zeepfabriek. Ik kwam in een wijk waar je volgens mij van in de reisgidsen leest dat je er beter niet naar toe kon gaan, maar wat een leuke wijk is dat. Overal kunstwerken op de muren, op garagedeuren, wat een kleurenpracht!
En allerlei exotische winkeltjes met veel Afrikaanse invloeden.
Het gekste dat ik zag was een Afrikaanse man die in een lang gewaad gekleed was, hij liep in het midden van de straat en werd begeleid door twee Afrikaanse mannen die achter hem liepen. Eén ervan was in compleet camouflage uniform met groene baret, de andere was ontzettend gespierd.
Hij liep alsof alles om hem heen hem toebehoorde, ik kreeg er een beetje kippenvel van.
Het is tijd voor de rondleiding in de zeepfabriek. Leuk om te zien dat er nog steeds hele oude machines gebruikt worden en dat het procede weliswaar wat sneller gaat, maar nog steeds hetzelfde is.
Leuke, enthousiaste jonge man die de rondleiding deed, de overige tijd werkt hij daar gewoon.
Deze fabriek heeft helemaal geen uitstoot en kan daarom gewoon in de stad blijven. Het is de kleinste van de vier en alles wordt nog handmatig gedaan. Ze produceren 300 kg zeep per dag. De andere fabrieken zijn veel groter en liggen buiten de stad, het procede is ook anders, veel meer computergestuurd en daar maken ze hele grote hoeveelheden zeep.
Ze zijn dus wel met minder fabrieken maar de productie is veel meer dan vroeger.
Op weg terug naar het hostel weer door de leuke wijk, een andere weg en daar kwam ik langs hoge trappen. Toen ik wilde weten hoe het er vanaf boven uitzag bleef ik steken bij een groepje dat muziek aan het maken was, waarvan een videootje.
Zo meteen even naar het happy hour in de hostel een biertje drinken.
Morgen nog een dagje in Marseille, heerlijk!Read more