Cat Ba Island

Kijk en geniet; we hebben weer wat meegemaakt!

Een soort van verfrist, maar alsnog uitgeput en mild verkouden, stappen we op de bus naar Hai Phong. Een redelijk lange rit van ongeveer 9 uur. We kwamen hier aan om 04:00 waarbij we zoals altijd bijna de bus uit getrapt werden. Om de tijd te doden, en vanwege zijn onstilbare trek, besluit Kees om een bord noodle soep) pho) weg te werken. Het kan niet veel later zijn geweest voordat de bus aankwam. Hier zaten ook al slaperige reizigers in die van een plekje nog verder weg dan wij kwamen. We klimmen één voor één in een bed en komen ongeveer 4 uur later aan op een eiland; Cat Ba.

Het is inmiddels een uur of 8 en we besluiten wat te eten voordat we ons hotel opzoeken. Ik stort halverwege het eten een beetje in vanwege de vermoeidheid en omdat de verkoudheid verder optrekt. Eenmaal aangekomen in ons hotel stort ik in, ik had de slaap hard nodig!

Maargoed dat avonturen meemaken gaat niet vanzelf dus ik besluit, een beetje tegen mijn gezonde verstand in om met de jongens (en Fred want die reist nog met ons mee) op de scooter te springen. We proberen nog op tijd te zijn om het nationale park te bezoeken en het kasteel te bewonderen, waar het eiland voor een deel om bekend staat. Helaas pindakaas, beiden zijn gesloten, dikke vette pech! We besluiten om toch nog wat te maken van de dag en rijden de enige grote weg van het eiland af naar de plek waar de veerpont aan wal komt. Aan het eind van de weg is een berg met een redelijk stijle metalen ladder. We (oké vooral ik) zetten onze angsten voor hoogtes opzij en beklimmen dapper de trap. Halverwege heb ik uiteraard spijt van mijn keuze maar ach, 'nog een klein stukje' hoor ik van onder geroepen door Jan-Jaap. Hij had ook gelijk ook, het uitzicht was adembenemend. Maargoed wat naar boven gaat zal ook terug moeten komen, ik ging maar vast vooruit want ik doe er wat langer over dan de rest om naar beneden te komen. Uitgeput trekken we weer terug naar hotel en sluiten we de avond gezellig af met een gigantische 'Hot Pot' een soort gourmetten op z'n vietnamees.

De volgende dag vertrekken we rond 08:00 met de bus om de dag op het water te spenderen. We hebben een tour geboekt die ons langs Halong Bay brengt; een van de meest toeristische trekpleisters van het land. Ondanks dat het regende lieten we ons niet kennen, we stapten bin onze eerste halte in de kayak. Gelukkig maar want het uitzicht is adembenemend, alleen een beetje jammer van al die andere tientallen toeristen die precies hetzelfde doen als wij. Zeiknat van de regen... en klooien in de kayak tegen Kees en Fred keren we terug naar de boot. De boot stopt nog een keer voor een zwempauze en als laatste op 'monkey island'. Een eiland waar de aapjes obesitas ontwikkelen door het eten dat de toeristen de aapjes geven, alles voor een leuke foto. Ik geniet van het feit dat sommige toeristen hun pet verliezen aan de brutaliteit van de aapjes maar heb het tegelijkertijd ook ontzettend met de apen te doen. De pijnlijke realiteit van massatoerisme.

We keren terug met de boot naar vaste land en besluiten na een korte stop door te gaan voor ons avondeten. Onbedoeld komen we in een tent terecht waar wij zelfs met schreeuwen elkaar niet kunnen horen. Niet door keiharde muziek maar door dronken vietnamezen die nog harder kunnen schreeuwen dan wij. We worden na onze maaltijd verrast door een dronken vietnamese man die ons een glaasje - onbekende sterke drank - inschonk. 'Op Vietnam!' schreeuwen we en verlaten kort daarna het restaurant. Kees en ik bellen Simon ( die werd twee uur later jarig, voor onze tijd dan (nogmaals gefeliciteerd!)) en lopen naar een kroeg. Een biertje, of 3 a 4 later besluiten we om naar een afgelegen stuk strand te gaan met een groot springkussens. Na ongeveer een half uur verkeerd te hebben gelopen komen we eindelijk aan en gaan Kees en Jan Jaap, met wat andere mensen die we tegen zijn gekomen, de zee in. Uitgeput keren we terug naar het hotel.

De volgende dag vertrekken we naar Hanoi, de laatste volle dag voor Kees want die vertrekt de volgende dag. Daarover en over de andere avonturen in het volgende verslag meer. Voor nu, rust de ogen.. Jullie hebben het verdient na deze roman.Read more