Verre Oosten

T'is weer tijd voor avontoeer!

Met het heerlijke eten van de Indiër in onze maag snelden wij terug naar ons hostel. We hebben namelijk een vrij apart programma voor de boeg de komende dag:

Om 03:00 gaat de wekker. Al kreunend van ellende klim ik langzaam uit bed. Het idee is dat we om 03:30 opgehaald worden met een busje om de zonsopgang te bekijken op een berg. Er is ons een prachtig uitzicht beloofd. We proberen nog een paar minuutjes slaap bij te pakken in de bus maar het mag niet baten, de chauffeur van ons busje lijkt wel een hete peper in zijn kont te hebben of hij wist enkel waar het gaspedaal was want we hebben volgens mij maar één keer stilgestaan en dat was toen we instapte. Maargoed, dat had ook zijn voordeel want we waren ruim voor zonsopgang aanwezig op de berg. We moesten een kleine bijdrage betalen als entree, een soort tegemoetkoming, het is tenslotte toch iets toeristisch he? We lopen langs een met kaarsen verlicht pad naar het uitzichtpunt. Na ongeveer een half uurtje komt de zon op achter de bergen. De ochtendmist vult de vallei, een heus sprookjesachtig uitzicht. Na een half uur hebben we het wel weer gezien. We lopen rustig aan terug naar de bus en komen langs een paar lokale muziekanten die aan de kant van het pad wat instrumenten bespelen. Ze vragen nog aan mij of ik mee wil doen maar de bus wacht al op ons, helaas misschien de volgende keer!

De mooie zonsopgang is vandaag niet het enige wat we bezoeken. We gaan namelijk richting twee tempel(complexen). De eerste op de lijst is 'Borobudur'. Het is een gigantische stoepa (een boeddhistisch bouwwerk waar relieken van boeddhistische heiligen bewaard worden (thanks Wikipedia!)). Ondanks het feit dat het een adembenemend mooie stoepa is, waarschijnlijk de mooiste die ik in Azië heb gezien, zijn er toch wat dingen die de ervaring... aantasten om het subtiel te brengen. We komen rond half 8 aan bij het complex maar ondanks het vroege tijdstip is de drukte overweldigend. Het grootste deel is Indonesisch en dat zou natuurlijk niet uit moeten maken maar blijkbaar is een westerse reus hier een uitzondering op de regel. Het duurde dan ook niet lang voordat we gevraagd werden of mensen met ons op de foto mochten. Eerst met de dochter, dan met de zoon, de vader en moeder moesten ook apart op de foto en daarna nog een familiefoto. Natuurlijk valt dit een beetje op en de volgende familie stond al klaar om de het gat van de eerste familie op te vullen. Op een gegeven moment werd het zo erg dat er twee verschillende families tegelijkertijd op de foto met ons wilden. We probeerden alles uit: wegkijken, net doen alsof we niks hoorden, omlopen, hardlopen, in gesprek zijn met elkaar maar niks hielp en we konden het niet over ons hart krijgen om 'nee' te zeggen. Ach wat kan ik zeggen, de faam steeg direct naar mijn bol.

De stoepa bestaat uit verschillende lagen met stijlen trappen omhoog. Elke etage van de piramide vormige stoepa heeft een eigen verhaal met zeer gedetailleerde graveringen, reliëf en handbewerkte sculpturen en figuren. Het moeten honderden meters aan muur zijn geweest die tot in de puntjes bewerkt zijn. Werkelijkheid wonderbaarlijk dat ze er 1000 jaar geleden al toe in staat waren om zoiets moois te creëren. We besluiten om bovenaan de stoepa op de rand van een verhoging te zitten om even te ontbijten. Ondertussen stromen de belangstellenden voor de foto langs. Na een half uurtje hebben we het wel gezien, we klauteren naar beneden en al foto-ontwijkend lopen we richting het ophaalpunt. Ondertussen komen we nog langs een veldje waar olifanten staan met een groot bord dat je ze kan voeren tegen een vergoeding. Ik vraag mij sterk af of er aan de gezondheid van de olifant gedacht wordt en het valt mij op dat de olifanten kettingen om hun poten hebben zitten. We lopen verder richting de uitgang waar het busje al op ons wacht.

De volgende bestemming is een ander oud tempelcomplex. Als je dacht dat ik wel genoeg tempels heb gezien heb je het fout. Nog eentje dan. Het tempel complex heet Prambanan en is het grootste hindoeïstisch-javaanse tempelcomplex in Indonesië em is ongeveer 1200 jaar oud. Om een lang verhaal kort te houden zijn we op dit terrein nog vaker en extremer gevraagd of we op de foto wilden. Kinderen werden in onze handen geduwd, babies moesten al huilend op de foto en omhelzingen tijdens de foto's hoorden er ook bij. Het begint rond deze tijd (10:00) erg warm te worden dus we zoeken de rust op. Ondertussen worden we nog gevraagd of we deel willen nemen aan een onderzoek waar we natuurlijk ook geen nee tegen kunnen zeggen. We sluiten ons bezoek hier af met een een bezoekje een de minder toeristische, maar niet minder mooie, tempels die wat achter op he terrein zijn. Op de terugweg naar het hostel vallen we praktisch in slaap want het vroege wakker worden viel ons pittig. We maken er de rest van de dag ook een rustige dag van en hangen voornamelijk in de hangmat. Wat we de komende dagen gaan doen is nog een verrassing, dus kom snel terug voor het vervolg!Baca selengkapnya

Goedenmorgen lieve volgelingen. Vandaag weer een nieuwe pagina uit mijn reisdagboek.

Gisteren zijn we aangekomen op het eiland Gili Air. Het eiland wordt veelal gezien als onderdeel van de gili-eilandengroep. Gili Air is de middelste van de drie, in meerdere opzichten. Het toerisme op het eiland is duidelijk terug te zien, voornamelijk aan de kust rondom het eiland. Hiernaast is het eiland qua oppervlakte ook de middelste van de drie met een kleine 6 kilometer omtrek en 1,73km^2. Vrij klein dus. De dag dat wij aankomen in ons hotel komen we er al snel achter dat wij een goede keuze hebben gemaakt. We worden verwend met een groot zwembad naast ons huisje, heerlijke cocktails (die we tijdens happy hour natuurlijk niet kunnen laten staan. Het personeel is ronduit ontzettend vriendelijk en helpt ons bij elk kleine dingetje waar we vragen over hebben. De zee waar wij op kruipafstand vanaf liggen met ons huisje is helderblauw en de lucht, ondanks een andere kleur blauw, net zo mooi. Het is geen straf om op dit tropische eiland ons leven even op pauze te zetten. Het eiland kent de regel dat er geen motorvoertuigen mogen rijden, behalve als deze elektronisch is. Dit bekekent dat er geen enkele motor te horen is. De enige tijd vervoermiddelen dat dit eiland kent zijn elektrische motortjes, fietsen en een ouderwets maar effectief vervoermiddel: paard en wagen.

De tijd vliegt op dit eiland aan ons voorbij. We gebruiken onze tijd op het eiland om te genieten van de rust en om weer helemaal zen verder te gaan met de reis. Bij het ontbijt, wat inbegrepen zit bij ons verblijf, genieten we van een ongekend mooi uitzicht van blauwe zee met daarboven een andere kleur blauwe lucht. De horizon wordt verder gevuld met het uitzicht van het eiland Lombok wat op enkele kilometers afstand ligt. De gigantische vulkaan (op één na hoogste vulkaan van Indonesië) torent op een ruime 3700 meter in ds horizon ver boven de zee. De tweede dag van ons verblijf op het eiland is verder voornamelijk gevuld met zwemmen, zonnen, filmpje kijken en boekje lezen. De straf van deze relax-sessie wisselen we af met af en toe een hapje eten. We vinden een gezellig tentje waar ze heerlijke gerechten serveren. Van authentieke Indonesische gerechten tot specifieke gerechten die op het eiland en omliggende eilanden zijn ontstaan. We kiezen de lekkerste uit. Na onze lunch keren we terug naar ons hoffelijke oord. In de avond profiteren we van de happy hour(s) van ons verblijf: 2 cocktails voor de prijs van 1. Nu is het van goedkoop naar bijna gratis gegaan.

De volgende keren we nog een keertje in bed om voordat we eruit moeten. We gaan vandaag snorkelen. Ik heb zelf geen idee wat er te vinden is in de omgeving dus ik laat mij verassen. Het duurt even voordat we op de boot kunnen maar zodra we eenmaal op zee zitten begint het enthousiasme bij mezelf wat meer op te lopen. Ik ben wel een beetje huiverig vanwege de nog steeds aanwezige pijn aan mijn rechter oor. Ik heb wel silicone oordplugs aangeschaft voor de zekerheid dus die probeer ik maar. Eenmaal in het water moeten we de gids volgen die ons langs het koraal brengt en uiteindelijk schreeuwt 'turtle, turtle'. We zwemmen op een paar meter langs een zeeschildpad zwemmen. De snorkeltour brengt ons langs nog een paar schildpadden, koraalriffen en dicht bij het strand van gili meno, het buureiland. Jan-Jaap voelt zich niet tof worden op de boot en in het water dus besluit hij om naar het strand te zwemmen. We komen tijdens de tour ook nog langs een plek waar onderwater 48 grote beelden in een cirkel staan. Hier stierf het helaas van de toeristen dus gingen we weer snel door. Ik merk al snel dat de oordoppen helaas niet hebben geholpen. Dat ga ik absoluut voelen.

Eenmaal weer met beiden benen op vasteland gaat Jan jaap voor een lunch even de deur uit, ik heb niet zo'n trek en stel het uit tot avondeten. Ik neem nog even een stevige douche en ga daarna richting de andere kant van het eiland om de zonsondergang te aanschouwen. Het is een heus plaatje en maakt mij een beetje dromerig. Tijdens het snorkelen hebben we nog twee stelletjes ontmoet die nog wel wat willen drinken dus we spreken af. We eten in een all-organic restaurant en ondanks dat de prijzen wat hoger liggen is het eten verrukkelijk. Het is niet ontzettend veel dus we gaan wat later op de avond naar een all-not-organic tentje aan het strand en bestellen een goed bord nachos, heerlijk! Op dit moment beseffen we ons dat we nog helemaal niet weg willen van het eiland dus boeken we nog een dagje bij.

De laatste hele dag op het eiland verkennen we nog een beetje de omgeving. Vanwege de oorpijn, die ik al twee keer eerder heb gehad maar nu een stuk erger wordt, besluit ik naar de dokter te gaan op het eiland. Het is een jong uitziende knaap die slechts gebrekkig Engels praat. Hij vertelt mij dat ik een gehoorgangontsteking heb, hij spuit mijn oor nog schoon en voordat ik de deur uit ga krikg ik nog een flesje oordruppels met antibiotica mee. We eten een stevige lunch en aan het einde van de middag is het tijd om de volgende stap te regelen. Ik wil namelijk naar komodo eiland toe en dat moet ruim van te voren geregeld worden. We worden een beetje van kastje naar de muur gestuurd maar vinden uiteindelijk de juiste man. Het is inmiddels al laat en we eten maar wat voordat we terugkeren voor de nacht.

Dit was hem alweer. Het hele eiland logboek in een notendop. De volgende zal van het buureiland Lombok zijn, maar daarover meer de volgende ronde!Baca selengkapnya