Verre Oosten

April - July 2019
Van bangkok (Thailand) naar Phnom Penh (Cambodja), Ho Chi Minh city in Vietnam en meer. Ik heb nog geen idee wat de reis gaat brengen maar daarom is het ook een avontuur! Read more
  • 27footprints
  • 3countries
  • 89days
  • 172photos
  • 1videos
  • 33.3kkilometers
  • 21.6kkilometers
  • Day 1

    De heenreis

    April 5, 2019 in the Netherlands ⋅ ⛅ 4 °C

    Daar gaan we dan! Vandaag vanaf Gouda vroeg in de morgen met de trein naar Düsseldorf om vanaf daar met een zwiep de lucht in geslingerd te worden om vervolgens 12 uur later in Bangkok te landen. Maar niet zonder hobbels op de weg natuurlijk. De bovenleiding bij Duisburg, net over de grens van Duitsland, was defect. Gelukkig kwam een heel lief stel te redding en zaten we binnen een paar minuten in een fast-and-furious taxi. Waar de drankjes in de taxi bijna rondvlogen zoefde de taxi tussen de rijbanen in om ons zo snel mogelijk op het vliegveld te kunnen afzetten. Nu nog eventjes wachten op het vliegtuig maar het ziet eruit alsof de rest tamelijk rustig verloopt! De volgende zal vanaf Bangkok zijn, tot dan!Read more

  • Day 36

    Phnom Penh & Ho Chi Minh City

    May 10, 2019 in Vietnam ⋅ ☀️ 33 °C

    Ola iedereen!

    De laatste keer dat ik wat van mezelf liet horen, of eigenlijk dat Laura dat deed, was ik nog in Phnom Penh. Hier heb ik na het vertrek van Laura nog eventjes kort het 'alleen' backpacken mogen proeven in een backpacker hostel. Hier heb ik mijn tijd gebruikt om Cambodja af te sluiten, in te lezen op de volgende bestemming en boven alles om lekker uit te rusten! Na wat gezelligheid te hebben geproefd met wat mede backpackers was het dan ook tijd om de wielen van de bus richting Vietnam rond te laten gaan! Vroeg in de ochtend, rond een uur of 6, ben ik op de bus gestapt. Deze reis zou ongeveer 6-7 uur moeten duren, en wonderbaarlijk genoeg was dit ook het geval. Na een korte pitstop bij de douane reden we als een trein door naar het meest westerse giga stad genaamd Ho Chi Minh City (vernoemd naar de voormalige leider Ho Chi Minh).

    In deze grote stad word ok vergezeld door Jan-Jaap, een goede vriend van de studie en door Kees, ren huisgenoot terug in Nederland! Omdat ik als eerste aankwam bij het hostel heb ik maar gelijk een bed geclaimd. Niet veel later kwam Kees via het luchtruim binnen het land en kort daarna bij het hostel aan (ik zag zelfs zijn vliegtuig op de landingsbaan aankomen toen ik langs reed met de bus). Na een spoedberaad in het hostel zijn Kees en ik lekker de straat op gegaan om ons niet veel later bij een gezellig kroegje te vinden. Jan-Jaap voegde zich na enkele uurtjes ook bij de groep, helemaal compleet.

    Vandaag zijn we op een heel relaxed tempo richting een lokale grote markt gegaan en hebben we het oorlogsmuseum bezocht. Hier werden wij stuk voor stuk weer even herinnerd aan de gruwelijke gebeurtenissen die zich hier hebben afgespeeld in de 20ste eeuw.

    Morgen gaan we verder op pad, en waar dat heen gaat kun je over een paar korte dagen weer hier terugvinden!

    Toedels,

    Ruben (en de groetjes van JJ en K)

    P.s. Info bij Foto's:
    -Het zwembad bij het hostel moest op een manier afkoelen, gigantische blokken ijs werkte blijkbaar best prima!
    - de intense drukte en chaos in het verkeer en de overvloed aan scooters zijn hier waanzinnig!
    - foto van kees die een royale 30 dollar omgerekend in Vietnamese Dong voor zich heeft (ze hebben hier briefjes van ongerekend 4 eurocent)
    Read more

  • Day 39

    Nha Trang & treinrit Qui Nhon

    May 13, 2019 in Vietnam ⋅ ⛅ 33 °C

    Heehalloo,

    Ik ga eens kort maar krachtig proberen. De laatste keer was ik nog in Ho Chi Minh City en de jongens Kees en Jan jaap waren net aangekomen. Sinds dien hebben we een heel indrukwekkend museum bezichtigd over het verleden van dit land en stonden we op het punt weer de grote stad te verlaten.

    Na een redelijk korte nacht zijn we op de bus gestapt en zijn we richting Nha Trang vertrokken. Wat hier, gelukkig vanwege de afstanden, de standaard is zijn de slaapbussen. Echter betekent dit voor de gemiddelde westerse reus dat je wel de hele rit met je knieën gebogen zit maar ach, nog altijd beter dan de krappe bussen in Cambodja! Na een kleine 10 uur en wat pitstops verder kwamne we aan in een andere grote stad, Nha Trang. Hier hadden we een top hostel met een heerlijk dakterras. De westerse cultuur heeft naast Ho Chi Minh ook hier in sommige delen van de stad de overhand genomen. Je ziet het in de gebouwen, de menu's bij restaurants en de hoeveelheid westerse maar ook chinese toeristen op straat. En ook niet gek want deze stad heeft naast wat leuke straatjes, enkele tempels en mooie beelden ook een uitgestrekt en goed bijgehouden strand te bieden. Hier zie je dan ook een groot deel van de toeristen overdag lekker van de zon genieten. Wij hebben hier, na onszelf te storten op de tempels, dan ook voor een klein uurtje schuldig aan gemaakt! Heerlijk!

    Inmiddels zijn we onderweg naar een relatief afgelegen en goed aangeschreven kuststad genaamd Qui Nhon. Hier wagen wij een bezoekje aan een heel leuk hostel, de koraalriffen in de buurt en mogelijk meer wateractiviteiten in combinatie met wat geluier op het strand. Hier zal geen internet zijn (jaja zo afgelegen ligt het dus!) dus tot daarna maar weer!

    Groetjes thuis!

    Ruben
    Read more

  • Day 44

    Bai Xep & Hoi An

    May 18, 2019 in Vietnam ⋅ ☀️ 39 °C

    Good day!

    Vandaag zijn we weer in de bus gestapt onderweg naar een nieuwe stad, een nieuw gebied en nieuw avontuur! Maar eerst wat is er de afgelopen dagen allemaal gebeurt:

    Bij mijn laatste bericht waren we onderweg vanuit Nha Trang naar de kustplaats Quy Nhon, of eigenlijk het plekje specifiek 'Bai Xep'. We kwamen als allereerst na een rustgevende en aangename treinrit vanuit Nha Trang aan in de kustplaats Quy Nonh. Hier hebben we na wat onderhandelen een taxi genomen naar ons hostel, aan het strand een kilometer of 15 verderop. Bij het hostel aangekomen zijn we vrijwel direct de zee in gedoken. De wandeling naar zee was dan ook wel een hele 2 minuten, waarschijnlijk zelfs inclusief omkleden! Enfin, na de rest van de avond te hebben genoten van de rustige zeebries en aangename temperatuur zijn we de volgende dag op zoek gegaan naar een geheime waterval. Helaas hebben we de waterval niet kunnen zien omdat een van de scooters ergens onderweg een spijker in de band heeft opgelopen. Echter dit mocht de pret niet drukken want we hebben waanzinnig mooie plaatjes mogen aanschouwen en grote visboerderijen/fokkerijen gezien. Na deze inspannende dag van ongeveer twee uur actief zijn moesten we onszelf natuurlijk wel weer even belonen met een rustige avond in de hangmat en een cocktailtje. Dat 'jezelf belonen voor zware dagen' gebeurt hier overigens met enige regelmaat, geen idee hoe dat komt.
    Bij het hostel werkte meerdere hele aardige mensen achter de bar. Deze vertelde mij dat zij ook op doortocht zijn maar een kleine pauze houden hier waarbij ze tegen een kleine verdienst gratis mochten verblijven met eten en onderdak, niet verkeerd als je het mij vraagt!
    De 3e dag moesten we (iets te vroeg naar mijn mening) uit ons bed om weer door te gaan naar de volgende stad: Hoi An. Na wat broodjes te hebben gescoord op het station stapte op de trein. Deze had wel ruim een uur vertraging dus we hadden alle tijd om dit kleine station te bezichtigen. In de stad (Da Nang) waar wij opgehaald werden door een pickup van ons hotel (ja eigenlijk veel te veel luxe voor een Backpacker) zijn we dan ook maar kort geweest.

    In ons hotel aangekomen worden wij positief verrast door de luxe die ons omarmt. Een groot zwembad, een kamer met drie ruime bedden en een perfect werkende airconditioning zou dan ook ons stekkie worden voor de komende 4 dagen. Na een verfrissende duik en wonderbaarlijk lekker (en goedkoop!) eten te hebben gescoord bij een klein restaurantje in de buurt zijn we de buurt gaan verkennen. Ik had, voordat ik naar Azië ging, al de wens om terug te komen met een op maat gemaakt pak. Gelukkig staat Hoi An er al generaties lang om zijn geweldige (en grote hoeveelheden) kleermakers. Echte vakmensen! Kees en ik hebben na een korte zoektocht door de leuke straatjes een zaak gevonden die ons wilt helpen. We worden binnengevist door 3 dames die ons direct bombarderen met allemaal vragen over hoe wij het pak willen hebben, welke kleur, vorm, stof etc etc etc. Echt een nachtmerrie voor mij kwam ik snel achter (keuzestress!!) maargoed na kort beraad en de aanbevelingen van Jan Jaap en Kees, en natuurlijk de dames die ons hielpen kwamen we eruit. Volgende dag moesten we maar terug komen om 11:00,nog geen 14u later dan ons bezoek. Oké zo gezegd zo gedaan, we kwamen terug en tot onze verbazing was het pak al bijna helemaal klaar! Hier en daar wat kleine aanpassingen, 'kom maar om 14:00 weer terug' werd tegen ons gezegd. Wonderbaarlijk genoeg waren we klaar om een uur 4 die dag met passen en meten. Ondertussen dat onze pakken gemaakt werden gingen we er een beetje op uit in de stad. Genieten van de mooie straatjes, leuke lampjes die de stad verlichten en het aardige volk! Ook hebben we een tour ingepland voor morgen: snorkelen. (en misschien nog duiken voor mij als er nog een plekje vrij zou komen)

    De 3e dag in Hoi An zijn we met de boot naar de dichtbijgelegen eilanden gegaan, cu lao cham. Ze hadden nog een plekje over voor mij om te duiken omdat iemand het blijkbaar erg te doen had met mij, lucky me! Ik kreeg tijdens de heenvaart nog een korte uitleg over hoe duiken ook el weer werkt want dat was inmiddels ook weer 11 jaar geleden! Na twee geweldige duiken en vrij vermoeid hebben we genoten van een grote lunch op het eiland. Althans Kees en ik want Jan-Jaap was ondertussen zeeziek geworden en zag het eten daar niet helemaal zitten, begrijpelijk! Op de terugweg naar het vaste land hebben we nog even genoten van het zonnedek en het zeebriesje. Even in het hotel een foto shoot gedaan met onze gloednieuwe pakken zijn we op één oor gestort om weer vroeg uit de veren te gaan: richting Hue, een historisch epicentrum van meerdere heersers in dit mooie land.

    Tot snel en houd je haaks, of niet.. Dat moet je eigenlijk maar zelf weten ;)
    Read more

  • Day 44

    Hue & Dong Hoi

    May 18, 2019 in Vietnam ⋅ ☀️ 40 °C

    Heehallo,

    Ik loop een beetje achter maar zal proberen om de komende dagen dit wat meer bij te benen dus wees voorbereid om meerdere verhalen binnenkort!

    Na ons avontuur in Hoi An, tot nu toe een van onze favoriete plekjes in Vietnam, zijn we doorgereden richting Hue. Dit is het epicentrum van meerdere historische leiders van Vietnam. Vlak na aankomst in deze stad ben ik samen met JJ naar 'the capital within the capital' geweest. Tijdens de vietnam oorlog zijn hier van de 140 gebouwen slechts een fractie overgebleven, met groot verdriet van de vietnamese bevolking want hier werden veel schatten en historie bewaard. Het gebied rond Hue heeft het tijdens de oorlog dan ook het zwaarste gehad van het hele land. Origineel was ons plan om hier zo veel mogelijk uit de zon te blijven aangezien de temperaturen hier tot ruim in de 40 opliep. Echter is dit gruwelijk mislukt en hebben we eigenlijk de hele dag in de brandende zon onszelf ontzettend vermaakt met de prachtige gebouwen, tuinen en tempels die nog over zijn gebleven na de oorlog. De volgende dag zijn we vroeg uit de veren gegaan omdat we dit keer ECHT de middagzon wilee vermijden, echter ook dit keer mislukte ons plan en zaten weer in de volle zon. We huurde onze scooters, klommen soepeltjes op onze 50cc hengsten en begonnen met cultuursnuiven. Gelukkig werden we afgeleid door de tempels met monniken en oude tombes van voorgaande heersers. Helaas kwamen we bij het laatste bijna niet toe aan echt rondneuzen aangezien er een chinese groep studenten (zo'n 100 grofweg) om de beurt langs kwamen in groepjes voor een foto met de Nederlandse reuzen, A.k.a. Wij.. Enfin, na uren rondhobbelen en helemaal kletsnat te zijn geworden van het zweet wilde we weer snel richting ren lekker restaurant om even af te koelen en bij te tanken voor de rest van de dag. Zo'n 12 gerechten en lekkere drankjes larer zijn we met gevulde maag weer richting Hue gegaan, waar ons hotel met AC op ons wacht. Heerlijk!

    Om de komende dagen wat rustiger te laten verlopen hebben we ervoor gekozen om wat regelzaken over te laten aan degene achter de receptie in het hotel. Zo gezegd, zo gedaan zijn we de volgende dag in de ochtend met een privé auto naar het tunnelcomplex van Vinh Moc gegaan, gelegen tussen Hue en Dong Hoi. Hier hebben de bewoners tijdens de vietnamoorlog in verband met vrijwel constante bombardementen een gigantisch, kilometerslange tunnelnetwerk gecreëerd. Zoals verwacht is was er tijdens het ontwerp van dit knap stukje werk niet echt rekening gehouden met de lengte van de gemiddelde westerse gigant. Om deze reden begaven onze ruggen (en mijn lichte gevoel voor claustrofobie) het na een uurtje wel en vroegen we onze taxi om ons naar het hotel in Dong Hoi te brengen, onze volgende bestemming op deze 3-daagse-volledig-verzorgde-nep-backpackersrit. Maargoed luxe is ook wel eens fijn op z'n tijd!

    Aangekomen in ons hostel ben ik vrijwel direct naar bed gegaan vanwege een (mogelijke) oorontsteking. Het mocht echter de volgende dag de pret niet drukken want we zijn na een redelijke nachtrust direct doorgegaan naar een (wederom) volledig verzorgde tour naar twee speciale en mooie grotten, ongeveer op anderhalf uur afstand van het hotel. De eerste grot was de langste droge grot in Azië. De tweede was echter een grot die we moesten bezoeken door middel van een boottocht van ongeveer 40 minuten. De motor ging uit zodra we de grot in gingen en we kregen een korte uitleg over de grot; hij werd in de oorlog gebruikt door de Vietnamezen als een verzamelpunt om vanaf daar het zuiden van het land te voorzien van wapens, munitie en voedingsmiddelen. Voldaan zijn we teruggegaan naar het hotel waar niet heel veel later opgehaald werden door de slaapbus richting Hanoi, zo'n 500km verderop. Hierover en wat daarna is gebeurd (inmiddels alweer best wat) in het volgende verhaal, deze is wel weer lang genoeg!

    Ajuu-parapluu!
    Read more

  • Day 47

    Op naar Ha Giang

    May 21, 2019 in Vietnam ⋅ ☁️ 26 °C

    Ben ik weer,

    Na de avontuurlijke tochten door de grotten van Phong na Ke Bang national Park werden we met een wild busje voor ons hotel afgeleverd. Met wat noodle soep in onze maag waa het tijd voor het volgende avontuur; de slaapbus door de nacht. Normaal gesproken ben ik hier niet zo huiverig voor maar dit keer verwachte ik om een of andere reden een wilde rit. We wisten nog niet waar we hierna heen wilde gaan aangezien er online niks te vinden was over de beschikbaarheid van openbaar vervoer, maar ach we 'freestylen' het wel. Tijdens de heenrit werden we als sardientjes in een blik in de altijd weer te kleine slaapplekken geduwd. Na deze rit voelde ik mij dan ook een 9-uur-lang-geschudde-milkshake door de rijstijl van de chauffeur; 2 vrachtwagens die elkaar inhalen? Geen probleem dan haal ik wel in via de vluchtstrook met de helft van de wielen in de berm. Ik dacht dat ik wel wat gewend was maar na deze rit had ik een nieuwe standaard!

    Door elkaar geschud en in elkaar gedrukt werden we zo snel als we de bus in geduwd werden er ook weer uit gegooid in Hanoi. Hier werden we direct opgewacht door een horde taxichauffeurs en reisagenten. We moesten maar een uur of 2 wachten volgens de reisagent en dan zou hij in de tussentijd wat regelen. Lang verhaal kort zaten we 3u later in een busje richting het noorden van het land. Wat we nu echter nog niet wisten is dat deze rit de meest bizarre busrit tot nu toe zou worden. Zo schreeuwde de bijrijder en reserve chauffeur van de bus het eerste uur uit de bus en sloeg hij zelfs een scooterrijder, al rijdende, op zijn hoofd! Niet veel later reden we met 75km/h over een kruispunt heen en werden we aangehouden door de politie omdat het rood licht was. Eén woord: complete waanzin. Enfin, na een rit van ongeveer 8 uur kwamen we aan op bestemming 'Ha Giang'. Hier hadden we een fijn hostel met uitzicht op de omgeving en bergen maar bovenal een goede connectie met de lokale scooterverhuur, iets dat we de komende 4 dagen nodig gaan hebben, maar daarover meer in het volgende hoofdstuk van 'Voskamp in het wild'.

    Chacha,

    Ruben
    Read more

  • Day 49

    Ha Giang Loop

    May 23, 2019 in Vietnam ⋅ ⛅ 29 °C

    De komende 4 dagen staat één thema centraal; avontuur. We hebben afgesproken met Fred, een iraans-britse man die we tegen zijn gekomen op de bus. We zouden namelijk gezamenlijk ontbijten en voorbereiden op de route voor de komende 4 dagen. We gaan naar de scooter verhuur en we krijgen uitleg over te route. Ik vraag nog specifiek 'gaan we last krijgen van politie en wat moeten we dan doen'. Ik krijg 'no, no worry, no worry, no police' als antwoord. We halen onze scooters en Kees zijn motor op en schieten stuk voor stuk de weg op. En jawel hoor, nog geen vijf minuten later op de rand van de stad worden Jan-Jaap en Fred aan de kant gezet. Kees en ik doen net alsof we ze niet Kennen en rijden door. Wat later komt Jan-Jaap onze kant op met de mededeling dat Fred niet verder mocht ivm gebrek aan internationaal rijbewijs. Hier had Fred echter behoorlijk lak aan en reed alsnog door, toen de politie eenmaal weg was. We rijden een goed verharde, brede tweebaansweg af voor een kilometer of 20 voordat we in de bergen versteld staan van het uitzicht. We stoppen ongeveer elke bocht voor een foto maar beseffen al snel dat het landschap niet vast te leggen is, we blijven het toch koppig proberen. Aan het eind van de eerste dag, na ontelbaar veel haarspeldbochten te hebben overleefd, overvallen te zijn door kinderen en een gebroken rug te hebben kwamen we aan bij het eerste hostel. We kijken eerst wat rond in dit kleine plaatsje maar gaan voor gemak; de eerste zal wel goed zijn. We bestellen een paar extreem goedkope biertjes en een grote plaat met vlees en groenten voor op de bbq. Niet veel later storten we stuk voor stuk in, bedtijd.

    We stappen weer vroeg op onze hengsten, we hebben weer een lange dag voor de boeg. De mensen in het noorden zijn aardig, er wordt veel gecommuniceerd door middel van een glimlach naar de toeristen. Het is hier blijkbaar nog niet heel normaal al die bleekscheten. We rijden door kleine dorpjes, soms enkel wat huizen, heen en we zien dat het grootste deel van de bevolking in dit genied zich op de landbouw stort. Echter zijn hier geen hypermoderne mega landbouwmachines, de trouwe Os of stier doet het werk nog altijd prima en raakt ook niet zonder benzine! Oké misschien wat gras maar daar is hier genoeg van in het groene noorden. De huisjes die we passeren zijn evenals de landbouwmachines ook niet heel veel groots, soms zelfs enkel wat golfplaten en een houten plank voor een deur. Ook passeren wij met enige frequentie groepjes kinderen die enthousiast hun handen uitsteken voor een high five, misschien niet altijd even veilig maar wel leuk!

    De route die wij nemen gedurende deze rit is vier dagen lang en brengt ons op de 3e dag tegen de grens van China aan. We maken hier snel wat foto's want voor we het wisten kwam er een zwerm Chinese toeristen in allemaal dezelfde t-shirts en petjes op ons af. Gelukkig hadden we het uitzicht al tot ons genomen. Kees koopt nog even een XXXXXL t-shirt, wat overigens nog wat krap zit, en we springen weer op de scooters. Op dit moment zou je kunnen zeggen dat we al enige slechte wegen hebben gezien maar worden toch weer verrast door een paar grote rotsblokken midden op een onverhard weggetje. We komen in de avond aan in een stadje genaamd Yinh Minh. Tot onze verbazing spreekt er een enkeling een woord engels maar daar houdt het dan ook wel mee op. Op handen en voeten komen we eruit. We drinken een biertje, eten bij een lokaal tentje en gaan er weer vroeg in vanavond.

    De laatste dag komen we volledig uitgeput, verkouden en vies aan in ons hostel. Hier waren ze zo lief om ons een warme douche te bieden en we eten een hapje op de hoek. We moeten fors aansterken want er wacht ons weer een flinke rit de komende nacht, we gaan naar Cat Ba Island, een rit van ongeveer 13 uur in totaal. We kijken er alweer naar uit!

    Ik vind het heel lastig om dit verhaal te beschrijven over de rit door de bergen. De plaatjes en foto's doen de werkelijke omgeving geen eer aan. Adembenemend is te licht uitgedrukt. We zijn gedurende de rit getest op geduld, en op uithoudingsvermogen maar ook hebben wij een ervaring die wij met z'n drieën delen waar wij met ontzettend veel plezier op terug kunnen kijken, ik althans wel! Tot nu toe de absolute highlight van Vietnam, zonder twijfel!

    Anyways, hi ha how,

    Tot de volgende show!
    Read more

  • Day 53

    Cat Ba Island

    May 27, 2019 in Vietnam ⋅ ☁️ 30 °C

    Kijk en geniet; we hebben weer wat meegemaakt!

    Een soort van verfrist, maar alsnog uitgeput en mild verkouden, stappen we op de bus naar Hai Phong. Een redelijk lange rit van ongeveer 9 uur. We kwamen hier aan om 04:00 waarbij we zoals altijd bijna de bus uit getrapt werden. Om de tijd te doden, en vanwege zijn onstilbare trek, besluit Kees om een bord noodle soep) pho) weg te werken. Het kan niet veel later zijn geweest voordat de bus aankwam. Hier zaten ook al slaperige reizigers in die van een plekje nog verder weg dan wij kwamen. We klimmen één voor één in een bed en komen ongeveer 4 uur later aan op een eiland; Cat Ba.

    Het is inmiddels een uur of 8 en we besluiten wat te eten voordat we ons hotel opzoeken. Ik stort halverwege het eten een beetje in vanwege de vermoeidheid en omdat de verkoudheid verder optrekt. Eenmaal aangekomen in ons hotel stort ik in, ik had de slaap hard nodig!

    Maargoed dat avonturen meemaken gaat niet vanzelf dus ik besluit, een beetje tegen mijn gezonde verstand in om met de jongens (en Fred want die reist nog met ons mee) op de scooter te springen. We proberen nog op tijd te zijn om het nationale park te bezoeken en het kasteel te bewonderen, waar het eiland voor een deel om bekend staat. Helaas pindakaas, beiden zijn gesloten, dikke vette pech! We besluiten om toch nog wat te maken van de dag en rijden de enige grote weg van het eiland af naar de plek waar de veerpont aan wal komt. Aan het eind van de weg is een berg met een redelijk stijle metalen ladder. We (oké vooral ik) zetten onze angsten voor hoogtes opzij en beklimmen dapper de trap. Halverwege heb ik uiteraard spijt van mijn keuze maar ach, 'nog een klein stukje' hoor ik van onder geroepen door Jan-Jaap. Hij had ook gelijk ook, het uitzicht was adembenemend. Maargoed wat naar boven gaat zal ook terug moeten komen, ik ging maar vast vooruit want ik doe er wat langer over dan de rest om naar beneden te komen. Uitgeput trekken we weer terug naar hotel en sluiten we de avond gezellig af met een gigantische 'Hot Pot' een soort gourmetten op z'n vietnamees.

    De volgende dag vertrekken we rond 08:00 met de bus om de dag op het water te spenderen. We hebben een tour geboekt die ons langs Halong Bay brengt; een van de meest toeristische trekpleisters van het land. Ondanks dat het regende lieten we ons niet kennen, we stapten bin onze eerste halte in de kayak. Gelukkig maar want het uitzicht is adembenemend, alleen een beetje jammer van al die andere tientallen toeristen die precies hetzelfde doen als wij. Zeiknat van de regen... en klooien in de kayak tegen Kees en Fred keren we terug naar de boot. De boot stopt nog een keer voor een zwempauze en als laatste op 'monkey island'. Een eiland waar de aapjes obesitas ontwikkelen door het eten dat de toeristen de aapjes geven, alles voor een leuke foto. Ik geniet van het feit dat sommige toeristen hun pet verliezen aan de brutaliteit van de aapjes maar heb het tegelijkertijd ook ontzettend met de apen te doen. De pijnlijke realiteit van massatoerisme.

    We keren terug met de boot naar vaste land en besluiten na een korte stop door te gaan voor ons avondeten. Onbedoeld komen we in een tent terecht waar wij zelfs met schreeuwen elkaar niet kunnen horen. Niet door keiharde muziek maar door dronken vietnamezen die nog harder kunnen schreeuwen dan wij. We worden na onze maaltijd verrast door een dronken vietnamese man die ons een glaasje - onbekende sterke drank - inschonk. 'Op Vietnam!' schreeuwen we en verlaten kort daarna het restaurant. Kees en ik bellen Simon ( die werd twee uur later jarig, voor onze tijd dan (nogmaals gefeliciteerd!)) en lopen naar een kroeg. Een biertje, of 3 a 4 later besluiten we om naar een afgelegen stuk strand te gaan met een groot springkussens. Na ongeveer een half uur verkeerd te hebben gelopen komen we eindelijk aan en gaan Kees en Jan Jaap, met wat andere mensen die we tegen zijn gekomen, de zee in. Uitgeput keren we terug naar het hotel.

    De volgende dag vertrekken we naar Hanoi, de laatste volle dag voor Kees want die vertrekt de volgende dag. Daarover en over de andere avonturen in het volgende verslag meer. Voor nu, rust de ogen.. Jullie hebben het verdient na deze roman.
    Read more

  • Day 56

    Hanoi

    May 30, 2019 in Vietnam ⋅ ⛅ 29 °C

    Another day, another story

    Vanaf onze laatste bestemming, Cat Ba, zijn we in de ochtend rond een uur of 9 op de bus gestapt richting Hanoi. We vertrokken in een luxe bus en werden ruim een uur later, na alle toeristen te hebben opgehaald, afgezet bij de speed-ferry. We stappen in en nog geen 10 minuten staan we weer aan vaste land. Het duurt niet lang voordat de volgende bus ons ophaalt en we vertrekken richting Hanoi, de laatste bestemming voor Kees in dit land. We hebben als afsluiter een luxe hotel geboekt en zijn met z'n vieren nog uit eten geweest (ook Fred vertrekt binnen enkele uren weer terug naar GB). De drukte is niet te missen op straat, overal zijn kraampjes, chaos op de smalle wegen en steegjes die de grotere wegen verbinden en de geur van ontelbare gerechten schieten de neusgaten in. Het is niet zo schoon als Ho Chi Minh maar op een of andere manier hangt er wel een gezellige sfeer.

    De volgende ochtend staat Kees vroeg op, hij gaat er van tussen. We geven elkaar een knuffel en ik spring weer terug het bed in, niet voor niets een luxe hotel geboekt! Jan-Jaap en ik gaan wat later naar een nieuw hostel waar we vriendelijk ontvangen worden. We bereiden ons voor op de komende dagen en reserveren een plekje in de bus naar Tam Coc. De rest van de avond rusten we lekker uit en plannen we de volgende dagen.
    Read more

  • Day 57

    Tam Coc

    May 31, 2019 in Vietnam ⋅ ☁️ 28 °C

    Hallohallo kijkeraars,

    Laatste keer waren we in de Noordelijke stad Hanoi. We vertrekken vandaag naar de nabijgelegen stad Ninh Binh om daar over te stappen naar Tam Coc.

    In de bus naar Tam Coc, een stad wat meer wat weg had van een dorp dan iets anders, boeken we snel een (goedkope) slaapplaats. We worden met de bus op zo'n 5km van de bestemming bij een toeristenbestemming afgezet. We lopen 5 meter of er komt al iemand aan die ons een ritje aanbiedt. Als we aankomen in onze plaats van overnachting worden we direct onthaald. We krijgen een gratis upgrade van kamer en zelfs een schaaltje fruit cadeau. We springen een gat in de lucht van vreugde, een heus paleisje. We eten snel eventjes wat bij het restaurant op de hoek en dit keer springen wij zoals echte Nederlanders op de fietsmobiel. Met ongekende souplesse scheuren wij over het wegdek. De wegen zijn niet zo goed maar het uitzicht is waanzinnig mooi. De bergen schieten zonder aanloop uit de grond en komen ook zo snel weer naar beneden. Het schouwspel lijkt ontzettend veel op dat wat we hebben gezien in Halong Bay alleen dit keer komen de bergen uit de grond gezet in plaats van het water. We bezoeken een tempel en besluiten naar de 'liggende draak berg, Hang Mua' te fietsend. Eenmaal aangekomen worden we nog een keertje hard afgezet voor het parkeren van de fietsen. Eerlijk is eerlijk, wij zijn degene die erin trappen dus ik bedenk mijn wraakplan! Terwijl ik mijn snode plan smeed genieten we nog wel eerst van het uitzicht wat de berg ons aanbied. Het zweet stroomd van ons af terwijl we naar boven strompelen maar we worden bovenaan beloond met een subtiel zuchtje wind. Voldaan keren we terug naar onze bungalow. Onderweg, als onderdeel van mijn wraakplan, waarschuwen we iedereen die onderweg komt. Dit waren overigens voor zo'n 80% Nederlanders. Het kleine stadje, of eigenlijk de regio, staat bekend om het serveren van geit. Jan-Jaap besluit dan ook om die reden het een keertje te proberen. Conclusie: niet verkeerd.

    De volgende dag scoren we vroeg een ontbijt voordat we op de scooter springen, dat fietsen was toch iets te zwaar in die hitte! Bovendien stonden er forse afstanden op ons te wachten. We vertrekken naar onze eerste bestemming: de voormalige (oké, het was 1000 jaar geleden) hoofdstad van het land. Om eerlijk te zijn genieten wij wel van het stukje historie waar we doorheen lopen maar werkelijk smullen wij van de omgeving. We springen weer op de scooter en gaan richting een ander tempelcomplex, de Bai Dinh pagoda. Dit tempelcomplex is het grootste van Vietnam en is gebouwd met één ding in het achterhoofd: toerisme. Er is één weg naar toe en aan beiden kanten zitten niks anders dan restaurants. De parkeerplaats is veel te groot voor de hoeveelheid toeristen maar het zal wel op de groei zijn gebouwd. We laten ons niet verleiden door het gemak van het elektrische treintje en nemen de benenwagen. We vermaken ons kostelijk in het tempelcomplex en keren een uur of twee later terug naar de scooter. We lunchen nog ergens langs de grote weg waar we over gekomen zijn waar ik in een goed gesprek raak met twee lokale dames van 7 en 11. We danken ons gesprek aan google translate™. We vertrekken na een heerlijke lunch naar de laatste bestemming voor vandaag, nog een tempel. We komen precies op tijd aan: een bus vol chinese toeristen vertrekt net. We lopen wat rond en komen erachter dat er een grot axhter de tempel omhoog loopt. Zoals Indiana Jones konden we het niet laten en verkennen we de passage. Aan de andere kant kunnen we onze ogen niet geloven, een prachtig uitzicht en een tempeltje wat verder naar boven. We keren terug en gaan door de bat-cave weer naar de ingang van de tempel. Op dat moment stopt er nog een gigantische bus afgetopt met Chinese toeristen, 'take a picture!' is wat we ze horen roepen. We snellen van de tempel weg op de scooter terug naar de bungalow. Onderweg naar de bungalow begint het langzaam aan wat te miezeren. Wanneer we aankomen bij de bungalow komt het met bakken uit de luchr kletteren, net op tijd! We eten nog wat bij een restaurantje op de hoek en sluiten de ogen want morgen is het weer een lange dag.

    Zodra we wakker worden nemen we een hapje te eten en snellen naar de bootverhuur. Vandaag gaan we namelijk door middel van een toertje in ene privé roeibootje door het landschap heen. Het is een waar plaatje om te zien en bijna onmogelijk om goed op beeld te krijgen. De natuur is prachtig maar de keerzijde is de massatoerisme. Wij zijn niet de enige, en daar werden we voor gewaarschuwd. Dagelijks komen hier honderden al niet duizenden toeristen langs voor een ritje in de boot. Maargoed dat lieten wij de pret niet drukken. Voor de lunch zijn we alweer terug en we nemen nog een hapje voordat we weer richting Hanoi gaan. Tot snel!

    De enige echte
    Read more