Vive la France

Eindelijk is het dan zover. Vanmorgen zijn we vertrokken op zoek naar de zon. Eigenlijk vertrokken we al met de zon maar we wilden toch echt niet thuis blijven. Het zou eens tijd worden na 5 maanden de camper in de stalling te hebben gehad.
De camper hadden we gisteren al gevuld met kleding enz. De laatste spullen moesten er vandaag nog in en wat waren dat weer veel "laatste" spullen die in de keuken ingeruimd moesten worden. Dan ben je bijna klaar en valt de doos met paneermeel om in een keukenla ....... gggrrrrrr. Dat gaat lekker zo. Gelukkig heb ik mijn stofzuigertje bij de hand en binnen een paar minuten is de boel weer opgeruimd.

We rijden deze keer via Luxemburg maar we zijn net Luik voorbij of we zien dat er iets gebeurd is op de weg. Een ongeluk?? Vanuit de verte zie ik twee auto's schuin op de weg staan en er ligt geloof ik iemand op de grond. Er zit een man geknield bij het slachtoffer. Maar als we dichterbij komen denk ik dat het slachtoffer een hond is want het is een dier. Een hond? Die hond heeft wel vreemde haren. En als we er langzaam langs rijden zie ik dat het een wild zwijn is dat op de weg ligt met een doek half over zich. De man die geknield zit heeft een hand op het dier liggen. Ik denk dat het nog leeft maar zwaar gewond is.
Vreselijk!!!!!
In Luxemburg gekomen moeten we natuurlijk even tanken al zijn de prijzen ook hier goed gestegen.

We rijden verder. Metz, Nancy, Épinal naar Plombières-les-Bains waar we blijven slapen. Het is een plekje aan de rand van de best grote plaats.
We ruimen nog wat spulletjes op en verwarmen onze snert die we thuis al gemaakt hebben en dat smaakt heerlijk.Lue lisää