calgary

Een maand vol plezier vliegt voorbij. Binnen drie dagen moet Jules weer zijn vliegtuig naar België nemen. Ik kan nog geen afscheid nemen en het doet me pijn dat hij ver moet vertrekken. We zitten in een hostel waar veel oudere mensen voor langere tijd verblijven en die we na een week al zeer goed beginnen kennen. Hana, een zeer lieve en intelligente transgender vanuit Amerika die op reis is met haar negentigjarige moeder Ophelia voelde precies aan dat ik hem hard ging missen en ze vroeg aan mij waarom hij niet gewoon kan blijven. Ze stelde voor dat ik het hem zeer lief moest vragen met fonkelende ogen, poep een beetje naar achter terwijl ik met mijn haar speel. Nadat ze me getoond heeft hoe ik het moest doen volg ik haar raad op en met succes. Hij blijft!
Zo vrouwelijk heb ik me in lange tijd niet gedragen, maar het ís leuk om te weten dat het nog altijd werkt. Waarschijnlijk wou hij zelf ook blijven en had ik niet eens mịjn charme moeten boven halen. Hij heeft het grote geluk dat hij overal ter wereld kan werken als webdeveloper.
We zouden in Calgary blijven zodat hij goed kon doorwerken en ik zou er werk zoeken. Het was niet makkelijk om werk te vinden en ik zie andere backpackers hier ook problemen mee hebben.
Ondertussen ging het leven verder in de hostel en hoe langer hoe meer ik gek werd. Er verbleven zeer speciale karakters waar ik soms schrik van had en zo ver mogelijk van weg wou blijven. Ik plan mijn dagen vol om zo weinig mogelijk in de hostel te zijn. Hot Yoga en klimmem waren mijn dagelijkse activiteiten en gaven me de kracht om terug te keren naar een zottenhuis. Eens terug in de hostel sloop ik james bond style door de gangen terwijl ik het bijhorend liedje aan het neuriën was. Als ik in het echte leven een geheime agent zou zijn, zou ik er grandioos in falen. Elke keer opnieuw werd ik door de vijand betrapt. Dit moment vloekte ik binnenmonds en begreep ik niet hoe ik zo mijn concentratie kon verliezen. Tijd voor plan B. Ik had een hele reeks afwimpel zinnetjes in mijn hoofd die soms werkte, maar ik heb me opdenduur moeten overgeven. De James Bond in mij is verslagen.
Jules had geen problemen met deze mensen en vond ze eerder interessant waardoor ik niet direct durfde vragen om ergens ander naartoe te gaan.
Dit bleef duren tot ik werd gevraagd om op sollicitatiegesprek te komen in Jasper. Ik zag een uitweg en Jules ging akkoord om naar Jasper te gaan. Had het aan mij gelegen dan bleef ik geen moment langer in Calgary. Samen reizen is geven en nemen en je verliest een groot stuk van je vrijheid. Langs de andere kant is het fantastisch om ervaringen te delen met elkaar.

Boek: Arnon Grunberg - Tirza
Marjane Sartrapi - persepolisRead more