Ik kan niet slapen omdat mijn lichaam vol met adrenaline zit. Morgen ga ik een 11 meter cliffjump doen. Normaal durf ik nog niet van een 3 meter cliff springen, maar daar zal snel verandering in komen.
De volgende ochtend ben ik op van de zenuwen. Heel de dag door denk ik aan de befaamde 11 meter cliffjump en als het moment is aangebroken gaat mijn hart razend snel te keer. Mijn ego was te groot om het niet te doen dus kon ik het niet maken om op het laatste moment af te zeggen. In mijn linker ooghoek zag ik al de meisjes die het niet durfden kijken en voelde me daardoor een stoere madam.
Als ik naar beneden kijk voel ik me misselijk worden. Om me te motiveren zei de tourguide: don't be lazy, let's go crazy.' Dit gezegd zijnde sprong ik naar beneden. De eerste seconde kon ik beginnen wenen van de schrik, maar in plaats daarvan schreeuwde ik het uit. Ik had zodanig hard geschreeuwd dat mijn anus pijn deed. De sprong duurde nog geen 2 seconden en ik begon me af te vragen waarom ik zoveel zenuwen had.
Al bij al ben ik supper trots mijn doorzettingsvermogen.
19 de março de 2017, Vietnã ⋅ ☀️ 32 °C