Gescheiden wegen

Woensdagochtend eten Ruben en ik samen een ontbijtje. Terwijl we zitten te eten komt er een aap langsgewandeld over de weg. Na het ontbijt wordt Ruben opgepikt. We zullen elkaar over een kleine week weer zien.
Ik pak mijn spullen in en zet einde van de ochtend koers naar mijn verblijf; 10 minuten lopen verderop. Ik heb een kamer gevonden voor de helft van de prijs van wat we meestal betalen.
Ik huur een scooter, want vandaag ben ik van plan om nog meer stranden te gaan ontdekken. Ik ga onderweg naar Semeti Beach, 40 minuten rijden verderop. De laatste 2 kilometer kom ik op een, in zeer slechte staat zijnde, weg. De weg bestaat alleen maar uit gaten, diepe kuilen en losliggende stenen. Ik passeer akkers waar boeren aan het werk zijn. Ik rijd een zandweggetje op en wanneer ik door een bocht stuur doemt er opeens een diepe kuil in de weg voor mij op. Ik gooi mijn stuur om, om de kuil te ontwijken, terwijl ik rem. Een hele stomme fout, zeker met de rijervaring die ik ondertussen heb. De scooter glijdt onderuit en ik kus de berm. Gelukkig reed ik niet hard en bestond de weg niet uit stenen, dus ik land relatief zacht. Ik sta snel weer overeind en na een snelle check blijk ik alleen wat schaafwondjes te hebben. Achter mij komt een kleine vrachtwagen aangereden. Een man stapt uit om mij hulp te bieden, mijn scooter ligt namelijk nog op het pad. "No what are you doing?! You must drive carefully here!" roept hij mij een beetje boos toe. Ik knik beschaamd. Samen zetten we mijn scooter weer op zijn pootjes. Ik klop het stof van me af en vervolg mijn reis, dit keer een stuk voorzichtiger. Wanneer ik bij het strand aankom blijk ik op 2 lokale vissers na helemaal alleen te zijn. Het is een mooi onontdekt stukje land. Ik probeer even te zwemmen, maar vanwege de vele rotsen in het water is dit een gevaarlijke bezigheid. De vissers waden door het water en gooien hun net uit. Na even relaxen loop ik terug. Ik passeer een groepje boeren dat hier even pauze houdt. Ze wenken me om bij hen te komen zitten en ze bieden me watermeloen aan. Ik ga naast ze zitten en smul van de frisse watermeloen terwijl het sap langs mijn kin stroomt. Engels spreken ze niet maar we lachen en gebaren naar elkaar.
Een klein stukje verderop bezoek ik een 2e strandje. Dit is een bekender stuk, ik zie een hoop surfers. En dat is niet zo gek: er zijn hier enorme golven! Surfers peddelen de golven tegemoet en trotseren ze staande op hun plank. Ik lunch terwijl ik naar het surfen kijk, waarna ik de terugreis weer aanvaard. Einde van de dag bezoek ik nogmaals de Merese Hills om de zonsondergang te bekijken, want hier kan ik geen genoeg van krijgen. Ik loop helemaal naar het uiterste puntje van de heuvels. Samen met een verliefd stelletje geniet ik van het romantische schouwspel.

Die nacht word ik wakker met kramp in mijn buik. Ik haast mij naar het toilet en daar loos ik waterdunne ontlasting. Helaas, ik kom er niet onderuit; ik heb reizigersdiarree opgelopen. Dinsdagmiddag aten we lunch op het strand en toen proefde ik een hele vieze hap, wie weet heb ik het daar van meegekregen. Ik kom die dag de deur niet uit. Regelmatig zit ik met krampen op het toilet te zweten. Gelukkig zorgt de moeder van de homestay goed voor me. Ze komt me 3x een maaltijd brengen, waar ik een paar hapjes van eet.
Vrijdagmiddag lijkt er eindelijk een einde te zijn gekomen aan de poepsproeier. Ik waag me wankelend naar een restaurant waar ik een soepje eet, waarna ik wat boodschappen doe om de wijze raad van het bezorgde thuisfront op te volgen. Het is een vervelende onderbreking van de reis geweest, maar gelukkig ben ik er nog redelijk goed vanaf gekomen.Read more