Magome: een hike om nooit te vergeten

Door een communicatiefout (typisch gevalletje taalbarrière) staat onze hotelshuttlebus niet klaar voor onze rit naar Nagiso. Een medewerker rukt diepbuigend uit en zorgt ervoor dat we net op tijd aankomen voor onze bus naar Magome. Terwijl de chauffeur klokslag 10.10 uur wil vertrekken, gooien zich nog vier langharige toeristen voor de bus. Omdat de volgende bus pas om 12.00 uur vertrekt, zijn zij bereid tot het uiterste te gaan om in de bus te komen. De chauffeur besluit met een wanhopig gezicht geheel tegen zijn punctualiteitsinstinct in tot een noodstop. De arme man. En dan zijn we na de eerste hick-ups onderweg naar Magome, het startpunt van onze hike van vandaag, Reizen is gewoon keihard werken, zelfs op de vroege ochtend.

Magome is een historisch poststadje op de Nakasendo-route, een van de vijf grote Edo-periode handelsroutes die Kyoto met Tokio verbond via het Japanse binnenland. De meest populaire en mooi bewaard gebleven sectie van deze route loopt door de Kiso-vallei, met Magome als een van de bekendste postplaatsen samen met Tsumago en Narai.

De Nakasendo, letterlijk “midden-bergroute”, was een ruim 500 kilometer lange weg tussen Kyoto en Edo (het huidige Tokyo), met 69 poststadjes waar reizigers zoals samoerai, handelaren en pelgrims konden rusten.

Met name het gedeelte tussen Magome en Tsumago in de Kiso-vallei is beroemd omdat het oude karakter hier goed behouden is gebleven en je echt terug in de tijd reist.

Magome en de wandeling naar Tsumago
Magome betekent “paardenmand”: dit was het punt waar reizigers hun paarden moesten achterlaten door het steile pad dat richting het volgende poststadje loopt. Het plaatsje bestaat uit een hellende straat met traditionele houten huizen, winkeltjes en herbergen.

Gelukkig spotte Martijn zelfs in Magome een zeer goede koffietent waar tot mijn grote vreugde een decaf latte met havermelk op de kaart stond (dus Angelique, hup op vakantie naar Magome 😉). Het is een prachtige hike van ongeveer 3,5 uur van Magome naar Tsumago langs bossen, rijstterrassen, bamboebossen en kleine boerendorpen. De paden zijn goed onderhouden (of course) en de route is duidelijk aangegeven (of course no. 2). We hebben genoten van de stilte en het geluid van water dat overal naar beneden kabbelt (video’s). Zeer rustgevend 🧘🏼‍♀️🧘🏼‍♂️.

Bovenstaande beschrijving klinkt heel idyllisch. En dat was 99,9% van de hike ook. Het venijn zat ‘m in de staart. We hebben de laatste 40 minuten langs een provinciale weg gelopen (geen snelweg hoor, dat zou pas echt te gek zijn). Geheel tegen de verstrekte informatie van de diverse geraadpleegde navigatie-apps in was dit géén looproute, bleek. We dachten aan onze bloedjes van kinderen die we natuurlijk altijd op het hart drukken om voorzichtig te zijn (blijven doen hoor!). En we dachten aan de tegemoetkomende Japanse automobilisten die vanavond weer een sterk verhaal hebben aan de eettafel. Whoaaaa, we hebben nu twee idiote gaijins (外人) (vreemdelingen) gezien, ze liepen gewoon langs de weg 🫣! Maar gelukkig is ook nu weer eind goed, al goed van toepassing: we zitten weer veilig en wel met een biertje in de lobby met op de achtergrond de (zo niet kalmerende) pianomuziek.

Straks nog een kalmerende sessie in het onsen-bad. De watertemperatuur is 40 graden. Dus denk sauna, maar dan in een bad. Daar worden onze spieren vast heel blij van!Read more