Internationalisering 2019

Ik ben nu alweer twee dagen terug in Nederland en ik heb veel kunnen nadenken en praten over het hele avontuur. Man wat heb ik genoten. Achteraf gezien heb ik heel veel zorgen gehad om dingen die niet zijn gebeurd en ik ben heel blij dat alles zo goed verlopen is. Vanuit het thuisfront heeft iedereen alles gevolgd en ik heb nooit het gevoel gehad alsof ik helemaal alleen was.

De terugreis is ondanks een half uurtje vertraging spoedig verlopen, omdat de piloot heel snel de lucht in ging. Ik had een paar dagen ervoor gezien dat er afleveringen via Netflix te downloaden waren zolang je verbonden was met WiFi, en dat hadden ze op het vliegveld. Drie keer raden wie er de gehele vlucht nieuwe afleveringen op Netflix heeft gekeken?🙈

Eenmaal terug op Schiphol was m’n koffer net zo snel als ik; toen ik bij de koffer band aankwam kwam mijn koffer ook aan dus ik kon gelijk doorlopen om m’n ouders eindelijk weer in de armen te slaan en dat heb ik gedaan. Een keer of vier🤭ik was emotioneel omdat ik een reis had afgesloten die heel bijzonder voor mij was.

Nu komt een stukje emotionele waarde van deze reis hoor;
Een van de doelen van dit internationaliseringsproject is het verbreden van je eigen horizon en ervaringen. Ik heb het gevoel dat ik een deel van mezelf weer heb gezien wat ik in mijn tienerjaren verloren ben; spontaniteit en socialiteit. Door deze reis te maken kwam alle verantwoordelijkheid op mezelf te vallen en moest ik terugvallen op niemand minder dan mezelf. Hier heb ik door de jaren veel moeite mee gehad omdat ik vaak het gevoel heb dat ik een storende factor kan zijn. Simpele taken waren hierbij voor mij opeens eng en de kans op falen of jezelf voor schut zetten zette mij heel erg voor het blok.

Nu heb ik door de jaren heen al veel gewerkt aan het hebben van mijn eigen “presence” en het volgen van de pabo dwingt je best wel om zelfverzekerd voor de klas te staan. Hier heb ik dus al een hoop aan gehad. Ik had niet verwacht dat deze reis me zoveel aan het denken zou zetten, laat staan dingen zou veranderen.
Verandering is goed, en ik denk dat het niet erg is dat ik nog niet ben waar ik wil zijn en dat ik hierdoor altijd ontwikkelingen kan doormaken en trots kan zijn op dingen die ik bereikt heb, zoals het maken van deze reis.

Laatst las ik een quote op social media die ik las toen ik op m’n balkon zat; “If you want to go somewhere but you don’t have anybody to go with, go with you, please.”
Ik heb geleerd dat mensen komen en gaan. Alles komt en gaat, maar het enige waar je voor altijd mee moet dealen is jezelf. Zolang je het fijn kan hebben op jezelf en je met jezelf altijd een fijne sfeer kan creëeren is er zoveel dat je kunt doen. De enige die je tegenhoudt is jezelf (en soms geld, ouders of de wet maaar goed😂).
Ik ben heel dankbaar dat ik alles zo positief heb kunnen ervaren dankzij de omgeving, de support van mijn familie en mijn eigen positieve insteek.

Over mijn ervaringen van het schoolbezoek;
Het bezoek heeft me aan het denken gezet over de manier van onderwijs in Nederland. We geven zo’n 7 á 8 vakken aan les per dag en alles zit vast in een strak schema. In Gran Canaria heeft een van de leerkrachten mij verteld dat studenten die zij heeft lesgegeven nu naar Oxford en Cambridge gaan. Ik denk dat wij nog zoveel focussen op het resultaat en niet op het proces dat we verdrinken in dagelijkse administratie en hoeveelheden lesstof. Op de British School hadden ze ‘s middags na het buitenspelen 2 vakken; natuur, en muziek. Hier werd grondig aandacht aan besteed. Ik denk dat we wel zeker op de goede weg zijn als het gaat om spelenderwijs en ontdekkend leren. Zolang we maar wat rustiger aan doen met wat een kind allemaal maar moet kunnen en we gewoon het kind uitdagen op individueel vlak, denk ik dat dit zoveel beter uitkomt voor iedereen.

Het gewoon uit kunnen doen van de computer wanneer de schoolbel gaat; ondenkbaar in Nederland.
Het knuffelen van de kinderen in je klas; nu al met een hoop ogen op je gericht
Het verwachten van respect tussen leraar en leerkracht; soms ver te zoeken hier.

Ik heb gezien dat het ook anders kan, en ik ben heel blij dat ik dat heb gezien. Ik hoop in de toekomst dat dit ook onze kant op komt waaien zodat we allemaal een tandje terug met plezier, zonder zware werkdruk kinderen het beste uit zichzelf kunnen halen.

Dan is dit het einde van mijn blog over deze internationalisering. Ik heb het super leuk gevonden om elke dag weer lange stukken te kunnen schrijven, omdat ik schrijven immers toch nog steeds heel leuk vind om te doen. Deze verhalen blijven me nu altijd bij en samen met de foto’s en video’s is het een onvergetelijke reis geweest❤️Read more