Ladakh: Naar het guesthouse in Panikhar

Net na de gletsjer gaat de weg via vele haarspeldbochten flink naar beneden de volgende vallei in. De bergen zijn hier nog een stuk grilliger en gaan ontzettend steil de hoogte in. Wat verder rijden we langs de grijsblauwe Suru rivier een brede vallei binnen, waar de bergen heel aparte patronen hebben. We proberen ergens te lunchen, er is eigenlijk nergens iets open, maar kunnen alleen Maggi bouillon krijgen en slaan over.

Het is jammer dat ze hoogspanningsmasten aan het aanleggen zijn op de hele route, dit doet af aan de schoonheid van het landschap. Het is fijn voor de mensen dat ze een betere electriciteitsvoorziening krijgen. Veel verkeer komen we niet tegen, het zijn vooral motorrijders die deze route afleggen.

We passeren wat kleine dorpjes en bij Gulmatungo komen de pieken van de Nun, Kun en White Peak van ruim 7000 meter tevoorschijn. Sommige gletsjers zijn bijna weg, bij Parkachik komt er nog een tot beneden in de vallei. Het laatste stuk tot Panikhar staat weer in het teken van wegwerkzaamheden en schiet niet erg op.

We zijn nu in het Islamitische gedeelte van Ladakh, dit hoorde ooit bij Pakistan. Dit betekent dat we weer in een totaal ander deel van India terechtkomen. Er zijn veel meer mensen op straat, de kinderen zwaaien allemaal vrolijk naar ons. We stoppen in Panikhar om een paar boodschappen te doen en gaan dan naar ons guesthouse. Hier heeft een familie in een apart gebouw een aantal zeer nette kamers met eigen badkamer. We worden hartelijk ontvangen, krijgen thee en tegen de avond een heerlijke maaltijd bestaande uit gewokte spinazie, dal, rijst, yoghurt en roti.

We praten wat tijdens het eten met de eigenaar over Nederland en de regio waar we nu zijn en kruipen daarna onder de wol.Read more