Surfsessie Ponta Leme Santa Maria

Om een uur of 10:00 een windsurf setje gehuurd bij club Angelo. Een 4.6 met een 89 liter boardje. Volgens windy stond er 21 knopen met een NO wind. Vanaf de kant zagen de golven er wat minder mooi uit dan gisterenmiddag. Minder hoog met een shorebreak op de rotsen. De locals bij de verhuur konden me niet vertellen of het later beter werd. Heb het er gelijk maar op gewaagd, was nog lekker rustig op het water.

Wegkomen was wel een uitdaging. Met blote voeten de rotsen af, minimaal tot je knieën het water in en dan direct de shorebreak in. Gelukkig wel in een stukje waar dat wat minder heftig was. Dat lukte aardig, maar het was niet even op mijn gemakkie aan het gehuurde setje wennen. De wind was ook nog iets aan de magere kant en dan met name in het gedeelte waar de golven braken. Ik vreesde voor een spoelbeurt op de rotsen, dus ben telkens maar tijdig omgekeerd.

Wat verder naar achter was er leuke swell en trok de wind wat meer aan. Leuke bump & condities. Af en toe een sprongetje gewaagd. Ook wat meer hoogte gepakt op een gegeven moment. Toen ik het tijd vond voor een pauze zag ik welke golven de dude van de verhuur bedoelde. Nog meer upwind, parallel aan de kustlijn leken er serieuze golven te breken zonder gelijk op de rotsen te eindigen. Er waren daar ook een aantal windsurfers en wingers bezig. De verleiding was groot om door te varen. Maar nee, eerst pauze.

Op mijn blote voetjes het water uit en de rotsen op. Lot een update gegeven. Bleek een uur gevaren te hebben. Beetje drinken, beetje eten, extra zonnebrand op. De golven riepen mij terug het water op. Maar oef, die eerste sessie voelde ik al wel.

Op de kant had ik advies gekregen om goed ver naar achteren door te varen om hoogte te pakken en bij de golven uit te komen. Ondertussen was de wind nog wat aangetrokken, de swell nog wat hoger en werd het een beetje trekken en duwen om overeind te blijven. Zag ik verderop nou een flinke dot zeewier, een stuk wrakhout misschien? Ik koerste die richting uit en wat dichterbij zag ik het. Een joekel van een schildpad!

Eenmaal aangekomen waar ik wilde zijn, was de energie al aardig uit mijn lichaam gevloeid. Ik heb me nog een keer of drie tussen de golven gewaagd. Paar bochtjes proberen te draaien in een poging iets te doen wat op golfrijden lijkt. Echt lekker ging het niet meer. De koek was op. Ruime koers aangehouden, nog even lekker voor de wind knallen en weer terug.

13:15 stond ik weer op de kant. Uitgeput, maar voldaan. Dat was een goede eerste kennismaking met de zee om Sal. Wat zou Kaap Verdië nog meer in petto hebben?Meer informatie