Had ik al gesport vanmorgen?!

Ja ik had vanmorgen al gesport en dan vraag je je af wat heeft dát nou weer met deze post te maken.
Ik zal beginnen met de vlucht Amsterdam - New York, dit was helemaal prima, leuke stewardess waar ik nog even mee gekletst heb en we kwamen een half uur eerder aan dan gepland. Wat top! Daarna langs de immigratie van New York, geen grap dit was niet normaal druk. Ik raakte aan de praat met een man uit New York en hij gaf aan dat hij het nog nooit zo druk had gezien...
Mijn aansluitende vlucht ging om 21:15 dat leek goed te doen qua tijd aangezien ik om 19:15 in de rij stond. De rij vorderde vlot, ondanks de hoeveelheid aan rijen.
Bij de eerste vlucht gaven ze aan dat onze bagage opnieuw ingecheckt moest worden en op was te halen bij bagage band 2, dus dit moest ik niet vergeten.

Uiteindelijk kreeg ik een sms dat m'n vlucht om 21:35 ging, fijn dacht ik, iets meer tijd. Rond 20:00 kon ik eindelijk iemand vinden om iets te vragen en gaf ik aan dat ik een aansluitende vlucht heb en de tijd krap werd. Waarop hij zei (zonder mij uit te laten praten en alleen luisterend naar het vertrek tijdstip, 21:15) "You have enough time" iedereen om mij heen keek mij aan en schudde nee. Erg bemoedigend dus. Nougoed ik gaf de man een kans, hij is ervan zou je zeggen.

Rond 20:50 begon ik toch wat onrustig te worden en probeerde ik iemand te vinden die ik aan kon spreken, niet te vinden. De immigratie hokjes waar mensen zouden moeten zitten waren ook akelig leeg, er zaten welgeteld 4 mensen om honderden mensen toegang tot het land te geven.
Er was een Zweedse jongen die de stoute schoenen aan trok en zijn vlucht ging op dat moment, 20:55, over een kwartier. Ik dacht nu of nooit, ik sluit mij aan bij deze jongen. Ik kan jullie vertellen ik heb heel veel karmapunten in moeten zetten vandaag! Gelukkig spaar ik die veel met plasma doneren.👌🏻🤪

Uiteindelijk aangekomen bij de immigratie, waarbij we zo honderd mensen achter ons hadden gelaten, ging de vriendelijke immigratie meneer even een vriend gedag zeggen en gezellig praatje maken. Hij voelde alles behalve druk. Hij vroeg nog wel even hoe laat mn vlucht ging en ik weet zeker dat er wel spanning op mijn gezicht te lezen was want ik voelde de klok tikken. Ineens kreeg ik spanning dat ik mijn ESTA niet had uitgeprint (online stond dat dat niet nodig was), maar straks vraagt hij daarnaar. Gelukkig niks aan de hand, toch de stempel binnen, ze hebben m'n vingerafdrukken, een foto en door. Rennen naar bagage band 2, tas ophalen en bagage weer inchecken. Die balie bleek dicht, en we moesten naar Terminal 4. Daar aangekomen was er na wat spraakverwarring duidelijk dat de Zweed zijn vlucht écht niet meer ging halen maar ik wellicht nog wel. Alleen mijn tas van 15 kilo kon ik niet meer inchecken. Oke knop om door rennen naar de douane. Hier rende een vader met zoon die ook haast hadden door de douane. Ik liep door en riep sorry tegen iedereen en ineens liepen ze voor mij. De douane dame liet hen wel door maar mij niet. Dat voelde wel oneerlijk. Gelukkig waren er andere mensen die mij weer wel voor lieten. 'Thank you. Thank you. Thank you' spullen op de band en jahoor natuurlijk werd m'n backpack er ook nog uit gehaald, want daar zat m'n gloednieuwe zonnebrand in van 500ml. Nul keer gebruikt, 30 euro weg gegooid. Jammer dan.
Tas weer dicht en ik moest naar gate B49, lezen we goed mensen, B49!!! En ik begon bij B2! Juist rekenwonders, dat is dus 47 Gates door. Het was inmiddels 21:19 en we zouden om 21:35 vliegen. Ik volgde de bordjes B2-B55 waarna stond 2min-14min. Het zou mij dus krap een kwartier kosten, hopelijk geen Leids kwartier. Kortom 15 kilo in de travelbag in m'n armen, 5 kilo op de rug en Run Forest Run was m'n enige optie. De training voor de halve marathon is ook direct begonnen😉

Het is spannend hé mensen, blijf lezen!

Gelukkig waren er wat stukken met loopbanden 'Sorry, in a hurry, sorry!'
Op een gegeven moment hoorde mensen mij hijgend met een knalrood hoofd en zweetdruppels op m'n hoofd wel aankomen dus maakte de meeste wel plek. "Het gaat mij niet gebeuren dit vliegtuig te missen" en "Er komt een eind" hield ik mezelf voor. B32 kwam in zicht en de gang hield op. Nougoed dat dacht ik. Even de roltrap naar beneden over het hoofd gezien. Én dooooor. Uiteindelijk B47 yes bijna bijna bijna ben ik er. Ik zag B49 en daar stonden een stuk of 10 mensen. Thank you Lord! Hijgend ging ik zitten licht trillende armen en bloed maar dan ook bloedheet. Op het moment dat ik daar stond zag ik nog een sms dat de vlucht om 21:48 zou vertrekken. Uiteindelijk zaten we om 22:06 in de lucht en had ik dus wel iets minder hard hoeven rennen. Achteraf altijd makkelijk haha.

Ik was zo blij toen ik de gate in zicht had. Ik heb de hele nacht nauwelijks geslapen en ben nu op Atlanta. Mn vlucht gaat over een aantal uur. Nu even kijken of ik wat kan slapen, dit is de langste 18 oktober ooit.

Oohjaa aangezien ik 3uur bij de immigratie NY heb gestaan kon ik lekker mensen kijken en daar zag ik 2 BN-ers, Nikkie de Jager en Anna Nooshin. Toch leuk om te melden.

Stay tuned! ☀️💃🏼🪩Read more