Naar huis

Vanuit Kashan zijn we midden in de nacht met een taxi naar het vliegveld gereden. Ik ga proberen geen terugvlucht meer te boeken die vertrekt in de ochtend. Veel te veel gedoe. Op het vliegveld moesten we even wachten, er zouden nog wat souvenirs onderweg zijn naar het vliegveld. Mohammed was ondertussen ook helemaal naar het vliegveld gekomen, met mijn kleedje. Daarnaast bracht hij ook wat thee, somaq of toto en zeep met zich mee.

Het was tijd om gedag te zeggen tegen Mohammed en Naseh. Ik ben hun super dankbaar voor alle moeite die zij steken in de reizen die ze organiseren. Het is voor mij een enorm bijzondere reis geweest waarin ik veel geleerd heb over een land waar weinig mensen heen gaan. Ook heb ik mijzelf beter leren kennen.

Ik hoop dat de familie waar ik mee heb gelopen nog lang gezond blijft en hun levenstijl kunnen blijven volgen. Het lijkt erop dat de overheid nu hun handen vol heeft aan het onder controle houden van de bevolking, dus hopelijk zullen de nomaden meer met rust gelaten worden. Overigens weet ik nog steeds de naam van de moeder van de familie niet. Deze naam werd nooit uitgesproken. De dochters heten Zeinab (oudere dochter) en Inaz (jongere dochter). De vader heet Mohammed Ali en de zoon Mojatab.

En als laatste note: stop geen bestek in je handbagage. Daar wordt de douane niet blij van.Read more