Koken en eten

Toen ik 35 jaar geleden in Guapi was heb ik geslapen bij een familie op stand. De vader was arts en ze hadden een prachtig betegelde vloer, iets wat toen ongebruikelijk was. Wat mij toen opviel is dat de keuken niet meer was dan een ketel op een stoel. Hierop werd drie maal per dag vis, rijst en bananen klaargemaakt.

Vijfendertig jaar later in de ecolodge waar we nu zitten is de keuken modern, wordt op gas gekookt, maar is het menu nog verrassend het zelfde. Namelijk allemaal variaties op vis, banaan, ei, mais en rijst. Op zich zou Nuki een mooie locatie zijn voor Manq’a. Zie http://www.jarno.blog/Voedsel/ .

Maar aan de andere kant is de keuken super modern. Ze gebruiken 70% lokale producten, geen plastic (in Nederland verpakken we zelfs komkommer in plastic), geen additieven, suikerarme sappen, vrijwel geen vlees en geen ultra bewerkt voedsel! De Tilapia wordt uit een eigen zoetwater vijver gevist.

Over weinig suiker gesproken: we denken dat we in Nederland ver gaan met onze suikertax van 10%? In 2023 is in Colombia een wet ingegaan voor extra belasting op suikerhoudende dranken, ongezonde vetten én ultrabewerkt voedsel. Met in 2023 een percentage van 10% en vervolgens 15% in 2024 tot 20% in 2025! De bier fabrikanten vermelden het uit protest apart op hun bierflesjes.

Wat zoet is (maar niet extra belast): de Borogo. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar het ziet er indrukwekkend uit. De bitterzoete vrucht komt oorspronkelijk uit het Amazone-regenwoud. Borojo is gebruikt door inheemse Amazone-volkeren, vooral de Embera. Zij wonen in Chocó, de provincie waar we nu zijn. Zij geloven dat Borojo een natuurlijk afrodisiacum is. Het wordt tegenwoordig commercieel verkocht als superfruit. Arno en ik hebben Borogo gegeten als marmalade en als toetje, vermengt met suiker en kokos. Heerlijk. En we nemen een potje mee naar huis voor “speciale” gelegenheden.

Helaas gingen de kooklessen met Elisabeth, de eigenaresse, niet door. Zij is al een paar dagen ziek.Baca selengkapnya