Nuqui, Leticia en Santa Marta

Camilo komt ons ophalen met een auto met stevige 4x4 aandrijving. Dit lijkt overdreven, maar gaande weg wordt ons duidelijk dat dit geen luxe is. Onderweg komen we Andrés tegen die ons de iPad komt overhandigen die we in het begin van de vakantie pro geluk in een restaurant in Bogotá hadden laten liggen.

Johny en Yoselin rijden mee met een eigen motor. Dat geeft ze wat meer vrijheid om hun eigen weg te gaan. (Love is in the air). We kruisen rivieren, gaan stevige modderpaden over en beklimmen steile wegen. De tocht van drie uur biedt ons wederom prachtige panorama’s. In dit gebied zijn ook veel meer Kogui gemeenschappen, waarvan 1 prachtig gelegen op een berghelling. Langzamerhand komen we meer in een cowboy achtige omgeving. De weg wordt gebruikt voor het opdrijven van koeien en de muziek uit de radio veranderd langzamerhand meer in Vallenato muziek (luister op spottily: https://open.spotify.com/playlist/34u3IiOoRPom3…).. Of op Apple https://music.apple.com/nl/curator/apple-music-…)

We komen na 3 uur rijden aan op de boerderij van Pedro, die naast zijn woning een prachtige hut heeft gebouwd voor gasten. Als binnenkomst krijgen we meteen een blok honingraat te eten. Wel wat veel, maar gelukkig is Johny een flinke snoeper. Het aanbod voor een duik in de langs de hut stromende rivier slaan we vriendelijk af. Maar we douchen ons wel even en drinken gezamenlijk een biertje in prachtige schommelstoelen met dik leren bekleding. De cowboyhoeden laten we liggen ;-)

Yeistan verzorgt al het eten en drinken. Zij woont een uur hier vandaan (afstanden worden aangegeven in uren lopen). En wanneer Pedro gasten heeft komt zij om te koken. Yeistan is een enthousiaste, goedlachse vrouw die van duidelijkheid houdt. Ze wilde meteen weten wat de relatie tussen mij en Arno is. (No problem). We eten weer een klassieke Colombiaanse maaltijd van vis, rijst en platte banaan. En duiken vroeg het bed in. De rest doet zich nog tot diep in de nacht tegoed aan aguatdiente, een anijs drank dat lijkt op Pernot.

We staan vroeg op. En wederom lijkt iedereen hier een grote familie. De volwassen dochter van Yeistan komt langs evenals enkele medewerkers. Colombianen leven veel meer in een gemeenschap dan Nederlanders, wat ontzettend prettig voelt. En door het prettige klimaat speelt alles zich buiten af. Heerlijk!! En Arno laat vanochtend indruk achter met het melken van een flinke koe. Zijn techniek is veel milder voor de koe en levert sneller melk op. Zijn geheim? In plaats van hard te trekken duwt hij de handen om hoog om de uier te vullen, waarna er een goed gevulde straal komt. (Zie filmpje).

Cabañas el Oasis biedt veel verschillende activiteiten. Onder andere een bezoek naar de Piedra de Donna. Een rots van 4x3 meter vol met petrogliefen uit de oudheid. Of een 2 tal uitgezette stevige wandelingen door dit prachtige gebied. En ook nog weer contact met Kogui. Maar we beperken ons tot een bezoek aan de bijenkorven.

Zelf heb ik een imker cursus gevolgd. Maar ik ben uiteindelijk nooit bijen gaan houden. De bijen hier zijn van het agressieve soort. We moeten ons goed inpakken. En toen Arno nog een gaatje in het kruis van zijn pak ontdekte werd daar meteen een doek in gedouwd. Tijdens het openen van de korven gingen de kamikaze bijen echt los (bedenk dat wanneer een bij gestoken heeft, hij overlijdt). Overal werden de angels achtergelaten. We vonden later tientallen angels op de leren telefoonhoes van Arno. Acht overvolle ramen worden uit de korven gehaald en we spoeden ons naar een tent die afgesloten kan worden. Alhoewel, er zitten er nog wel tientallen. Dit zijn meer verkenners die niet steken. Maar toch houden we het zekere voor het onzekere en doen de kap niet af. De was wordt door Pedro van de raten verwijderd en de honing wordt er uit gecentrifugeerd. Alles bij elkaar meer dan 10 liter, waarvan we 1 liter kopen om mee naar huis te nemen. 100% honing en niet het met suiker aangelengde spul dat je in de supermarkten in Nederland koopt.

De ochtend is zo voorbij. Camilo neemt zijn berichten op de telefoon nog door (een activiteit die naast eten en slapen vrijwel al zijn tijd in beslag lijkt te nemen ;-) Camilo heeft ook nog een mooi verhaal over de koffie voorbereidt. We zitten hier namelijk op 1 km hoogte midden tussen de koffieplantages. Ook branden we met Pedro een potje koffiebonen. En voor je het weet rijden we al weer terug naar Santa Marta. Onderweg komen we de vrouw van Pedro nog tegen, die bij een soort tol huisje werkt waar we zijn dochter op pikken. Even later vergezeld hun zoon ons ook nog met zijn motor. Beneden in het dal splitste de karavaan zich en zette Cammillo ons af bij ons volgende hotelletje in Santa Marta.Read more