Ταξιδι στο άκρο της γης

Ημέρα ταξιδιού προς το πιο νότιο μέρος. Στο Πουέρτο Ναταλες. Με τον Λούκας πήραμε το ταξί για το αεροδρόμιο της πέρα πόλης. Ένας γλυκύτατος γεράκος στον γκισέ της αεροπορικής με έβαλε δεύτερη σειρά παράθυρο. Φάγαμε κ ήπιαμε με τον Λούκας και είπαμε πως θα συναντηθούμε είτε στην Ευρώπη είτε στην Βραζιλία. Έφυγα πρώτη και στο αεροπλάνο σκεφτόμουνα. Τόσες ιστορίες που έχω ακούσει σε δεκα μέρες, χρειάζονται δέκα χρόνια να τις ακούσεις όταν είσαι στάσιμος σε ένα μέρος. Κι εν τέλει, πόσες ζωές έχω ή έχετε όλοι ζήσει ήδη στην ζωή σας; Πώς θα θέλετε να είναι η επόμενη; Από το αεροπλάνο φάνηκε η απεραντοσύνη αυτής της περιοχής. Και είναι αστείο που ξέρω ότι όπου κι αν πιάνει το μάτι μου από το αεροπλάνο, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος. Πετάξαμε πάνω από τον παγετώνα Γκρέυ. Κάποια στιγμή άρχισα να βλέπω τις μαύρες και καφές αγελάδες, χιλιάδες κατα σειρά σε απέραντες εκτάσεις, να ζουν κι αυτές την ζωή τους. Και συνέχισα να αναρωτιέμαι για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Και φυσικά επειδή όλο αυτό το ταξίδι γνωριμίας συνεχίζεται, στο βαν από το αεροδρόμιο προς την πόλη γνώρισα μια Γαλλίδα την Καρολίν, από την Μπορντώ, που ζει τα τελευταία χρόνια κάπου στα Rocky Mountains of Canada και δουλεύει εξ αποστάσεως. Λατρεύει το καλοκαίρι εκεί και πάει κάθε σαββατοκύριακο πεζοπορία, αλλά τον χειμώνα κοιτάζει τον βγάζει άλλου. Ταξιδεύει μόνο με ένα σακίδιο πλάτης. Όπως αυτό που είχαμε στο σχολείο, ίσα λίγο μεγαλύτερο. Έχει έρθει χωρίς πλάνο, ανταλλάξαμε τηλέφωνα μπας και ξαναμιλήσουμε. Στο χοστελ με περίμενε ο ιδιοκτήτης ο Χουάν. Ένας Χιλιανός από το Σαντιάγο, ετών 40, δουλέψε 7 χρόνια μέσα στο πάρκο Τόρρες Πάϊνε, και με έναν φίλο του άνοιξε αυτό το χοστελ που είναι λέει το καλύτερο της πόλης!!! Με καταβοηθησε. Έχω πάθει σοκ με τις τιμές, 700ε η νύχτα στο ξενοδοχείο στην είσοδο του πάρκου. Ακύρωσα την υπέροχη ξύλινη καμπίνα πάνω στην λίμνη γιατί δεν εξυπηρετεί στην εκκίνηση του 22χλμ trail που πρέπει να βγει σε μια ημερα. Λογικά θα αναγκαστώ να πάρω μια σκηνή από εδώ και να το παίξω Ροβινσώνας. Ο Χουάν λέει ότι ήρθα για την περιπέτεια και θα τα καταφέρω. Θα μου δώσει όλο τον εξοπλισμό με ενοικίαση. Αύριο πάω ένα πρωινό τουρ με άλογα, να συλλογιστω το "μέλλον" μου, δηλαδή τις επόμενες 3 4 μέρες, που θα κάνω σχεδόν ελεύθερο κάμπινγκ μέσα στο άγριο φθινόπωρο των νοτίων Άνδεων. Να κάνω κανένα τάμα τον Θεό των βροχών να σταματήσει να βρέχει....και βλέπουμε. Ακολουθεί βίντεο από την ουρά 20 μέτρων στο σούπερ μάρκετ. Με έχει πιάσει αγορά φοβία από τον κόσμο! Έφαγα μια υπέρμετρια πίτσα. To be continued...Read more