Brazil, Búzios

Vier uur ten oosten van Rio de Janeiro ligt het pittoreske badplaatsje Búzios. Met 23 prachtige tropische stranden, een zeer gezellig centrum, Hostel met zwembad op 150m afstand van Praia de Geribá (groot surfstrand) en Praia da Ferradurinha (hele dag door schildpadden) is dit voor mij de ideale plek om te herstellen. Ik stel een ultimatum van drie weken voor mijzelf op: hersteld = verder reizen, niet hersteld = terug naar Nederland om daar optimaal te kunnen revalideren.

Wanneer ik aankom bij Lagoa Beach Hostel merk ik direct dat ik de enige ben die Engels spreekt, voor de rest spreekt iedereen Spaans. Ik ga direct met een Argentijn (die dus geen woord Engels spreekt) naar het strand om daar te genieten van een Bob Marley muziekje en een welverdiende koude cerveja. Ondanks dat wij letterlijk ‘met handen en voeten’ moeten communiceren omdat wij simpelweg niet dezelfde taal spreken hebben wij echt een topmiddag samen.

Lagoa Beach Hostel is echt een geweldige plek en de mensen zijn allemaal super vriendelijk en behulpzaam. Er overnachten ook twee professionele koks die twee keer per dag uitgebreid koken voor iedereen. Voor omgerekend €2,50 per maaltijd eet ik iedere dag heerlijke gerechten zoals: Paella, Milanesa, haai, BBQ, zelfgemaakte pizza’s, hamburgers en vele heerlijke Zuid-Amerikaanse gerechten waarvan ik soms niet precies wist wat ik nou aan het eten was. Het is dat ik geen foto’s maak van eten, anders had ik een mooie verzameling foto’s gehad waar de gemiddelde voedselfotograaf jaloers op zou zijn.

Je kent het vast wel, na het uitgaan nog even lekker een hamburger of een broodje shoarma naar binnen werken. Omdat er in Búzios dus echt helemaal niets open is na 2 uur ’s nachts staat letterlijk iedereen bij het plaatselijke tankstation in een lange rij om daar zijn nachtelijke maaltijd te scoren. De magnetron hamburgers waren hier zo populair dat deze met 10 stuks tegelijk in de magnetron werden gepropt. De double cheeseburger had de structuur en smaak van baksteen, maar wat was dat genieten zeg op dat moment!

Eén van de jongens die bij de Hostel werkte was daarnaast ook een lokale DJ. Hij was een echte techno/deephouse liefhebber en was daar iedere dag met een glimlach op zijn gezicht beukende plaatjes aan het draaien. Nadat wij onze muziekcollecties uitgewisseld hadden, werd zijn glimlach nog veel groter door alle nieuwe vrolijke techno/deephouse hitjes waar hij mee kon spelen. Wat is het heerlijk zeg om van de zonsondergang te genieten terwijl er zomerse melodieuze deuntjes door de speakers knallen! ☺

Er gebeurde zoveel op deze locatie dat ik mij echt geen moment verveeld heb. Er werd één dag zelfs een cultureel festival georganiseerd bij deze hostel waarbij er swingende muziek werd gemaakt op bongo’s, er werd gezongen en Capoeira gedanst. Op het einde van de avond werd er zelfs een grote groepsknuffel gedaan met 40 man! Ik voelde mij heel eventjes een liefdevolle hippie.

Helaas schrijf ik dit alles nu niet vanuit het prachtige Brazilië maar vanuit het koude Nederland, rechtzittend op mijn blauwe fysiobal. ☹ Het was voor mij niet mogelijk om binnen drie weken mijn rug te laten herstellen terwijl ik in Brazilië was, ik heb echt professionele hulp nodig om volledig te revalideren. Ik heb een retourtje geboekt en ik vlieg 7 januari weer terug naar Rio de Janeiro als alles goed gaat. Mijn doel is dus om voor die tijd volledig hersteld te zijn. Het voelt voor mij alsof mijn droom met een hengeltje voor mijn neus wordt gehouden, ik er even lekker van mag proeven en mijn droom dan weer keihard wordt weggetrokken. Desondanks deze tegenslag blijf ik positief en zal ik mijn wereldreis hoe dan ook voltooien! ☺

Tijdens mijn drie weken in Búzios heb ik dagelijks Spaanse woordjes geoefend en bijna alleen maar Spaans gepraat met iedereen. Op de terugweg in de taxi vanuit Rio de Janeiro naar het vliegveld heb ik drie kwartier met de taxichauffeur hetzelfde gesprek kunnen voeren als dat ik normaal met een taxichauffeur in Nederland zou voeren als ik alleen zou zijn, alleen nu alles in het Spaans. We hebben gepraat over de verkeerssituatie in Rio, zijn vrouw en kinderen, mijn tijd in Brazilië, de situatie met mijn rug en mijn reisplannen. Het ging niet vloeiend maar uiteindelijk begrepen we elkaar, daar ging het om. Als je gewoon in het diepe gegooid wordt, leer je een taal het snelst, daar ben ik nu echt van overtuigd.

In de korte periode dat ik in Brazilië ben geweest heb ik geleerd dat je echt vrienden kan maken zonder dat je 100% dezelfde taal spreekt. Toen ik na drie weken vertrok zag ik serieus bij sommige mensen in hun ogen dat ze het oprecht jammer vonden dat ik wegging. Er werd gefloten en synchroon ‘Nelis!’ ‘Nelis!’ ‘Nelis!’ geroepen, er is zelfs een vriend van me uit Uruguay mee gerend met de bus toen ik wegreed. Echt top mensen! Ik wil weer terug!

X Niels

Wordt vervolgd…Read more