Hoher Seeblaskogel

Vanaf de berghut loop ik verder omhoog. Het pad wordt steiler en wordt duidelijk minder vaak belopen. Ik zie verder ook niemand meer lopen. Na een pittig klimmetje kom ik bij een meer en de gletsjer. Het landschap ziet er desolaat uit, het is een komdal met alleen maar stenen en gruis. De gletsjer ziet er indrukwekkend uit, hoewel hij op de kaart groter oogt. Maar ook deze gletsjer zal kleiner aan het worden zijn. Ik rust even uit en geniet van de omgeving. Maar op een gegeven moment zie ik steeds meer wolken vanuit het dal naar boven komen, en de wolken worden ook donkerder.

Ik loop weer terug richting de berghut. Wel beklim ik nog even de Ernst-Riml-Spitz, een bergtop van 2507 meter. Daar eet ik mijn brood met alpenkaas. Maar de slierten wolken worden steeds dichter en ik zit nu letterlijk in de wolken. Tijd om verder af te dalen. Ik loop weer langs de Winnebachseehütte en loop meteen verder het dal in. Het gaat nu regenen en hoe lager ik kom, hoe harder het regent. Er is nu niets meer van de bergen te zien, ik kan ongeveer 100 meter om me heen kijken. Maar gelukkig kom ik zonder problemen weer in het dorpje Gries en rijd terug naar de camping. Ik ga boodschappen doen, douchen en daarna eten koken.Read more