Awenda.......Penetanguishene

De maandag hebben we heerlijk in de bushes doorgebracht. Hier vlakbij ligt het park Awenda.
Een mooi duinachtig gebied met op diverse stukken mooie (lekker eenzame) stranden. Eenzaam was het, want na een wandeling van 20 minuten kwamen we aan op een idyllisch strandje, helemaal voor ons alleen. Met kraakhelder water, zacht geel zand en grote keien. Onder de bloedhete zon hebben we heerlijk een paar uurtjes op het strand gespeeld. We hadden ons niet helemaal gerealiseerd dat er in het gehele park geen horeca te vinden is.
Dus bij het kampwinkeltje bij de ingang (3 bij 3 meter) vroegen we of hij wat brood en kaas had. Nou hij had wel wat hotdogbuns (houdbaar tot 2012) en hij had een
paar knalgele staafjes, waarbij hij de opmerking maakte: “this is the closest thing to cheese that I have”. Het was een geel vaag stukje nepkaas, waarvan Robbie zei: het lijkt op plastic en het voelt als plastic.
Maar goed het uitzicht maakt veel goed.

Na een kleine tour door het park (en een kleine regenbui) zijn we naar Penetanguishene gereden. Ja, ja, probeer dat maar eens in 1 keer goed uit te spreken......Penetanguishene. En HEEL cultureel (op speciaal verzoek van Erica, ze is gek op oude gebouwen....) hebben we de plaatselijke variant van de WSW- bedrijven bezocht.
Een soort openluchtmuseum, waarvan het personeel bestaat uit jongeren die het op de plaatselijke arbeidsmarkt moeilijk hebben (tenminste, na twee rondleidingen hebben wij die indruk.....of het echt zo is.......). Onhandig pratende, strompelend, rare bewegingen makend (1 jongen kon naar achter wijzen en daarbij zijn hele schouderpartij tegen zijn rugwervel vouwen) vertelde ze ons schuchter over oude schepen en houtzagerijen....spektakel dus.

En vanavond even heel erg Canadees gedaan......worst en meat on the BBQ.Read more