"Crosstown Traffic" by Jimi Hendrix

Al een paar jaar ruilen wij van huis tijdens onze vakantie. Dit jaar is dat met Jeff en Evie uit Putney. Jeff en Evie ontmoetten wij vorig jaar hoog boven in de Rockies in een Berghut waar we beiden logeerden. We waren daar tijdens een roadtrip door Colorado na een ruil in Fort Collins. Na een avondje praten leek het hun leuk om eens naar Nederland te komen (de moeder van Jeff is Nederlandse), dus hebben we onze huizen dit jaar geruild. Zij in Almere, wij in Putney. We rijden er in een anderhalve week naar toe, zodat we een mooie roadtrip door New England kunnen maken.

Huizenruil heeft allerlei voordelen en soms krijg je naast een huis ook iets extra’s in de ruil. Zo ruilen we dit jaar ook de auto, hebben we al eens een jacuzzi erbij gehad, ook eens een kat, schilpadden, zelfs een keer een grote hond (Cooper), vorig jaar zelfs twee vrienden bij de ruil in gekregen. Dit jaar was het de moeder van Evie. Die zit zomaar bij de ruil in.

Toen we Evie vertelden dat we twee dagen op Cape Cod zouden zitten bood ze roodspontaan aan haar moeder te bellen. Haar moeder woont in de ellenboog van Cape Cod, aan de zee en heeft kano’s. Binnen twee tellen was alles geregeld en dus vandaag reden we naar Chatham, ongeveer 10 kilometer van ons hotel.

We werden allerhartelijkst ontvangen door de moeder. Ze woont daar de helft van het jaar in een prachtig idyllisch huisje, vlak aan de zee. Het lijkt precies op zo’n plekje uit Amerikaanse plattelands series. Houtkacheltje aan, grindpaadje voor de deur en moeders met handschoenen en snoeischaar bezig in de tuin.

Ze neemt ons mee de weg over, een klein zandpaadje in. Onderaan het paadje staat een klein schuurtje en keurig 4 kano’s. We krijgen allemaal een zwemvest, peddels van de balken gepakt en “of we go”. Het is redelijk mistig in de baai dus de zee op gaan is een beetje trikkie, je kan maar zo verdwalen in een opkomende mistbank. Dus peddelen we de baaitjes door langs de mooiste huizen, boothuisjes, vissersbootjes en pleziervaartuigen.

Als we terugkomen aan de kant worden we van achter opgevaren door de moeder die in haar eentje lekker een stukje over de zee was gaan zeilen. Terwijl de moeder het zeilbootje aftuigt, nemen we afscheid, op naar Portland Maine. En we nemen ook afscheid van Cape Cod. Wat een heerlijk relexed stukje Amerika is dit. Gaan we nog eens wat langer doen.

De Reis naar Portland valt tegen. Over een route waar je eigenlijk maar 3 uur hoeft te doen, doen we uiteindelijk 6 uur. Voor, in en na Boston staat het verkeer volledig vast. bijna 75 kilometer file.....

Onderweg in Sandwich een sandwich gegeten (om precies te zijn in East Sandwich een Sandwich met cranberries, kip en salade).

Uiteindelijk komen we, na een prima Thaise Curry, aan in Falmouth, Maine, vlak boven Portland. Het water valt met bakken naar beneden. We komen aan in een bosrijke straat met kleine huisjes. Het water stroomt in dikke beekjes over de weg.

Volgens de instructie van verhuurster zou de deur gewoon open zijn. Maar hoe hard we ook rukken, geen beweging. En terwijl we aan de deur rukken komt het water met bakken van de daken (en dan blijkt dat het niet hebben van een regengoot onhandig is als je net onder het dak een deur niet open kan krijgen). Als we de verhuurder willen bellen, blijkt Falmouth verstoken te zijn van een mobiel netwerk.

We rijden een eind terug naar de stad totdat we bereik hebben, mailen de verhuurder en het is opgelost. We zitten binnen, op zolder, in een heel knus huisje op te drogen.Read more