Rifugio Nuvolau niet gehaald

Vanmorgen weer op pad om naar het begin van de hike te komen. Dat bleek bijna onmogelijk omdat er overal aan beide zijden van de weg autos geparkeerd stonden en er echt geen plekje voor mij over was. Toch maar weer terug gereden net zo lang tot ik een plekje gevonden had. Dat was al weer een aardig eindje van het beginpunt af. Maar plotseling kwam ik bordjes tegen waarvan er één naar rif. Nuvolau verwees, slechts 1.40 u en 5.3 km. Dat leek me wel wat, maar wat was dat afzien, het was een heel klein olifantenpaadje dat steil omhoog ging. En omdat het gisteren nogal veel geregend had was het best glad. Omdat ik mijn stokken in de rugzak heb die Kittie mee gaat nemen miste ik houvast. Ik had wel de paraplu meegenomen die ik gebruikte als een soort stok, maar die was zo laag dat ik het er van in mijn rug kreeg. Daar kwam nog bij dat ik gisteren al een beetje duizelig was en dat is op een steile helling ook niet bevorderlijk. Toen ik ook nog grote druk op mijn hoofd voelde besloot ik dat het niet verstandig was om deze hike vandaag te doen. Ik ben nog steeds een stukje naar boven gelopen en dan weer even zitten totdat ik bij een pad uitkwam dat horizontaal het olifantenpaadje kruiste. Daar was er een bordje, 1.20 u naar rif. Nuvolau, er stond geen km meer bij. Maar de andere kant op was het 10 minuten naar een andere Rifugio die aan de weg ligt. Dat was een goed idee. Lekker buiten op het terras koffie drinken en kijken naar de bonte mengeling van wielrenners, motorrijders en hikers wat daar allemaal samenkomt om iets te drinken en te eten. Dit is de Colle Santa Lucia en is een waar Eldorado voor de wielrenners en motorrijders met al zijn bochten.
Ik zat aan een tafel met 2 Duitse vrouwen, zij komen uit de buurt van München, en zij vertelden dat je eerst ook aan de hoogte moet wennen en dat dat die duizeligheid kan veroorzaken.
Daarom morgen tweede poging, maar dan ga ik met de kabelbaan naar boven en moet dan nog maar 1 km tot Rifugio Nuvolau, weliswaar met veel steil geklauter wat ik gelezen heb. Maar ik ga sowieso genieten van de kabelbaan en het mooie uitzicht daar boven. Of ik de rifugio haal zie ik nog wel.
Ik kwam mezelf wel weer tegen toen het niet ging naar boven. Als ik iets wil dan ben ik daar nog niet zo snel vanaf te brengen. Na mezelf toe gesproken te hebben dat het waar ik nu was ook heel mooi was en dat ik daar ook van kon gaan genieten zakte het gevoel van gefaald te hebben weg en ik heb nog een hele leuke dag gehad.
Ik sta nu op een fijne, rustige plek bij een begraafplaats, vooralsnog nog alleen, ik hoop dat er nog campers bijkomen, dat voelt wel beter.
Lekker op mijn gemakkie de groenten gesneden voor de soep en ja hoor de eerste soep van deze reis staat in bed verder te garen. Het voelt of ik alles weer een beetje gewend ben in mijn Octobus 😃Les mer